Ready to go

Anouck geniet met volle teugen en wij niet minder. Ze vindt alle aandacht helemaal geweldig en het boeit haar bijzonder weinig dat er dekjes, een zadeltje op haar rug en singel onder haar buik gegespt wordt. Alles is leuk! Een dagje 'vrij' wordt eigenlijk als straf opgevat want ze staat al klaar aan de poort om mee naar huis te lopen. Wat een teleurstelling als dat niet doorgaat!

Gisteren kreeg ze voor de 2e keer een zadeltje op. Dat werd vervolgens aan alle kanten betast en bewogen tot het minste ongenoegen van onze Noucky. Dan maar het opstapje ernaast en kijken hoe ze reageert op 'grotere' mensen. Nope, niet bepaald spannend. Druk op het zadel? Lekker interessant zeg... Voet in de stijgbeugel dan? Ja, nou, en?? Druk in de stijgbeugel? Nog altijd geen enkele reactie van onzekerheid.

Het jeukt aan alle kanten om op te stijgen en weg te rijden maar feit blijft dat hoewel Anouck er mentaal helemaal klaar voor is, ze lichamelijk nog heel wat moet groeien. Men gebruikt graag de uitspraak dat zodra 'de groeiplaten in de knieen gesloten zijn' men kan beginnen met inrijden. De één zegt dat je dat kunt voelen, de ander zweert bij röntgenfoto's. Maar logischerwijs is dat niet het enige gewricht wat dicht cq volgroeit moet zijn. Een overzicht:



- Korte koot (16) - boven en onder tussen de geboorte en 6 mnd.
- Lange koot (15) - boven en onder tussen de 6 mnd. en 1 jaar.
- Pijpbeen (13) - boven en onder tussen 8 mnd. en 1,5 jaar.
- Kleine botten van de knie (groeiplaten) (12) - boven-en onderaan op elke, tussen de 1,5 en 2,5 jaar.
- Onderkant van de onderarm (spaakbeen en ellepijp bij de mens) radius-ulna (10 + 11) - tussen de 2 en 2,5 jaar.
- Dragende deel van de glenoid inkeping aan de bovenkant van het pijpbeen (11) – tussen 2,5 en 3 jaar.
- Opperarmbeen (humerus) (8) - boven en onder, tussen de 3 en 3,5 jaar.
- Schouderblad (6) - glenoid of onderkant (gewicht-dragende) gedeelte - tussen de 3,5 en 4 jaar.
- Achterbeen - onderste deel hetzelfde als voorbeen
- Spronggewricht (hak) (30) - deze verbinding is "te laat" voor zo laag naar op het lichaam als het zich bevind, de groeiplaten op het onderbeen (tibia en fibula tarsals) (27 + 26) sluiten niet totdat het dier is vier (dus de hakken zijn een bekend "zwak punt" - zelfs de 18de-eeuwse literatuur waarschuwt voor het beleren van jonge paarden in de ploeg of andere diepe of kleverige ondergrond, of ze te laten springen ze in een zware bodem, voor het risico van verstuiking van hun hakken)
- Onderbeen (27) - boven en onder, tussen de 2,5 en 3 jaar.
- Dijbeen (24) - bodem, tussen 3 en 3,5 jaar; nek, tussen de 3,5 en 4 jaar; grote en 3e dijbeenringen (trochanters), tussen de 3 en 3,5 jaar...
- Bekken (21) - groeischijven op de punten van de heup, piek van kroep (tuberasacrale), en de punten van de bil (tuber ischii), tussen 3 en 4 jaar.

Kortom, we laten haar toch nog een tijd met rust alvorens we met het echte inrijden gaan beginnen. Ondertussen zijn er nog tal van mogelijkheden zoals een boswandeling, een wandeling in het verkeer of een schrikparcourtje aan huis opstellen en te wennen aan lopen over plastic, langs openslaande parapluu's etc. Uiteindelijk zal dit allemaal het rijden maar ook het verkeersmak maken positief beïnvloeden.

Wat te doen met jonge paarden

Eerder deze maand is Anouck 3 jaar geworden. Vroeger was dat dé leeftijd om te beginnen met het inrijden, tegenwoordig wachten veel mensen nog een jaartje totdat het paard verder volgroeid is. Dat geldt ook voor ons. Echt uitgegroeid is een paard pas op de leeftijd van 6-7 jaar maar rustig aan inrijden kan vanaf 4. Nog even geduld voor Anouck dus. Maar dat haalt niet weg dat ze snakt naar wat meer persoonlijke aandacht en dus krijgt ze deze zomer al een basis wat grondwerk betreft.

De roundpen is een ideale plek om te werken met jonge paarden. Elke dag wordt Anouck uit de wei gehaald en mee naar huis genomen om daar in de roundpen diverse oefeningen te doen aan de hand. Ook het uit de groep halen, alleen over straat en vervolgens weer terug in de groep gezet worden zie ik als een training voor een jong dier. Wanneer je ze uit hun vertrouwde omgeving haalt en bij hun maatjes weghaalt kan de wereld ineens heel spannend zijn. Gelukkig boeit dat Anouck allerminst, 1 op 1 aandacht is veel te leuk!

Stagiaire Els ontfermd zich over Anouck gaat enthousiast met haar aan de slag. In het begin is het enkel met elkaar kennis maken, reageren op lichaamstaal, wijken voor druk etc. Daarna komen de struikelblokjes aan bod; waar heeft het paard wat meer moeite mee? In dit geval is de vliegenspray een eng iets en de fles staat dus de hele sessie op de grond en wordt bij tijd en wijle 'uit de kast' gehaald. Ook houdt Anouck er niet van wanneer je aan haar staart zit dus ook hier wordt extra aandacht aan besteed. Elke keer is het een stukje herhaling van de vorige keer en pakken we weer iets nieuws erbij; een zadeldekje bv.

De eerste week is heel voorspoedig verlopen. Komende week zal de kaptoom aan bod komen en krijgt Anouck de grondbeginselen mee van zichzelf dragen, nageven etc. Alles aan de hand en in stap. Zowel Anouck als Els genieten met volle teugen en dat is ook voor mij weer heerlijk om naar te kijken. Zoals altijd wordt er heel erg gelet op wat het individuele paard kan incasseren. Zodra er bij een jong paard stress bij komt kijken, doen we een stapje terug. Op dit moment is alles nog kleuterschoolwerk, het moet dus vooral leuk zijn al leren ze er veel van. Dat houdt een paard enthousiast en geïnteresseerd in omgaan met mensen.

Stoere Max

Max doet het geweldig. Na zijn verplichte stalrust samen met mams mocht hij eerst voorzichtig in een grotere ruimte bewegen. Nu heeft Max niet veel ruimte nodig om zich uit te leven maar wat meer bewegingsvrijheid is toch ook wat veiliger voor hem zelf en ook zijn moeder blijft iets meer bespaard. De eerste 10 minuten vloog hij als een wacko door de paddock na 3 weken op stal te hebben gestaan. Dat moest er echt even uit...

Inmiddels loopt hij alweer 1,5 maand buiten. De weitjes blijven beperkt van formaat om hem niet helemaal op full speed te kunnen laten lopen. Want ja, dat is wat Max het liefste doet. En denk nou niet dat hij zichzelf niet kan plezieren op een kleinere oppervlakte want dan sla je de plank volledig mis. Max maakt de meest prachtige en kunstige sprongen. Changementjes, bokken, steigeren maar ook de levada en een capriole. We hebben ze allemaal voorbij zien komen. Wat dat betreft kan hij zo naar de Spaanse rijschool. Het resultaat van al deze energieke uitspattingen is een lekker gespierd en ontwikkeld lijf op de leeftijd van 4 maanden. Ravi komt dagelijks even buurten tot groot plezier van de jonge Max want hij wil zich wel meten met een echte kerel natuurlijk.

Max komt ook prachtig uit zijn veulenvacht. Een mooi donker classic champagne tint die veel weg heeft van de vacht van een Weimaraner (hond). 't is een plaatje van een paardje (al zeg ik het zelf ;)).

De foto linksboven is gisteren gemaakt, onderstaande foto's dateren van begin juli.

Een middagje tussen het jonge grut

En hier zit ik dus het liefst. Tussen de veulentjes! Zodra er wat tijd over is kruip ik tussen het jonge gespuis en geniet ik van hun nieuwsgierigheid. Ondertussen leer ik ze spelenderwijs wijken voor druk, een voetje opheffen etc zodat ze straks niet voor verrassingen komen te staan wanneer ze bv voor het eerst bekapt moeten worden. Over deze 2 dames hoef ik me in ieder geval geen zorgen te maken. Zowel Abby als Gracie zijn extreem mensgericht en erg nieuwsgierig. Vaak volgen ze me de hele wei door en negeren ze hun moeder volkomen. Zo ook vandaag weer. Een dank aan Els voor het maken van de foto's!

Weidegang het hele jaar rond - Bit coveractie

Wij doen mee aan de Bit coveractie met een foto van Anouck en Ed rollend in de wei. Spreekt de cover je aan? Stem dan op ons!

Weidegang het hele jaar rond - Bit coveractie

Zomerse kiekjes

Hiep, hiep, hoera!

We rollen hier van de ene verjaardag in de andere. Woensdag werd onze Cane Corso reu Chicco 11 jaar. Vandaag is de beurt aan Spotje. Is het alweer bijna 13 jaar geleden dat ik haar als prietpruttig klein pupje achter haar moeder aan zag huppelen tijdens het NK Westernrijden? Time flies.

Spotje is mn eerste hondje waar ik heerlijke 'beginners'fouten bij heb gemaakt qua opvoeding. Eigenlijk is ze nooit zindelijk geweest in de nacht maar dat hebben we opgelost door haar altijd in de bench te laten slapen samen met haar 2 JR vriendjes. Spotje ontpopte zich tot een vrolijk en actief hondje. Samen hebben we veel boswandelingen achter de rug, zowel in de Drunense Duinen als in de Lage Kempen. Ik te paard en Spot te voet voorop. En als ze het te warm kreeg of moe werd, dan droeg ik haar bij me. 1x heeft ze een nestje gehad met 5 prachtige pups. Ook was Spot een enorme waterrat. Zeg het woord 'Plons' en ze lag in de dichtstbijzijnde waterbak, plas, zwembad of elke andere vorm van nattigheid. Helaas is die tijd voorbij want met 13 jaar heeft Spot nog weinig goesting in een zwempartij laat staan te plonsen in het drinkwaterbad van de paarden. Daarvoor in de plaats ligt ze de hele dag te slapen in de vensterbank, moet ik haar wakker maken om haar behoeften te laten doen en haar erop attenderen dat ze ook wat moet drinken. Verder is ze zo doof als een kwartel. Enkel in je handen klappen doet haar nog opschrikken. Maar in de loop der tijd hebben we ons gebarentaal aangeleerd en dat werkt ook prima.

Chicco was hond nummer 2 en zijn zindelijkheidstraining ging vele malen beter. Naar de hondenschool is hij nooit geweest maar hij kent alle noodzakelijke commando's, ook zonder stem. Sterker nog, hij is altijd het goede voorbeeld geweest voor alle honden die na hem kwamen. Chicco leerde ze manieren bij en ik moet eerlijk zeggen dat de opvoeding van de anderen nooit zo goed was gelukt zonder zijn hulp. Helaas is hij nooit vader geworden, al was dat wel de bedoeling. Hoe mooi zou het zijn om zulke fantastische nakomelingen rond te hebben lopen, zowel in uiterlijk als karakter? In theorie is het nog altijd mogelijk maar teefje Dora is gesteriliseerd dus dan houdt het snel op.

Beide honden zijn al op leeftijd en ook bij Chicco wordt dat langzaam zichtbaar. Hij speelt nog graag maar minder ruw en trekt zich vrij snel terug uit de drukte van de roedel, ook zijn gehoor neemt stukje bij beetje af. Maar als dat alles is, dan prijs ik me gelukkig want ik hoop dat beiden nog lang bij ons blijven!

Gracie, 6 dagen jong

Geboren

Een laatste kadootje van Potter. Classic Champagne vond ik altijd de mooiste kleurvariant. We begonnen echter in 2006 met een vosje, het jaar erop verloor Secret 6 weken voor het einde haar veulen: een classic champagne meisje. In 2008 volgden nog een vos hengstje en een amber champagne hengstje. Allemaal nakomelingen van Potter. Dit jaar zijn we getrakteerd op niet één maar twee classic champagne veulens, een hengstje en een merrietje. Dat is toch wel heel attent van Potter (en de merries niet te vergeten).

Dit dametje heeft wederom enorme lange stelten waar ze even mee moest oefenen voordat ze er mee uit de voeten kon. Daarnet zag ik haar al in galop door de paddock dus het gaat met sprongen vooruit. Ze hinnikt telkens wanneer ik de paddock bezoek, wat een schatje. Ontwijken heeft geen zin, cupido schiet telkens weer raak. Deze is om op te eten! ;)

Mama Lulu is voor het eerst moeder. Het was even wennen dus besloten we een co-moederschap aan te gaan vanmorgen vroeg. Inmiddels weet Lulu dat liggende veulentjes niet dienen als opstapje om je voet op te zetten zodat je makkelijker je jeukende onderbeen kunt knabbelen. Ook begrijpt ze dat je veulentjes niet mag slaan als ze achter je staan, zeker niet als ze van je eigen vlees en bloed zijn. En het is duidelijk dat de voeding van je kind, voor je eigen voeding gaat en dus even je been in de juiste positie moet zetten zodat de kleine aan de uier kan...

Lulu kan inmiddels prima zelf voor haar dochter zorgen maar krijgt graag een schouderklopje en een liefkozende knuffel van mij. Het is ook niet niks, het moederschap.

De laatste loodjes...

Voor Lulu is het einde van de dracht in zicht en het valt haar niet makkelijk. Het is warm, ze staat tonnetje rond en begint overal jeuk te krijgen. Wat doe je dan? Je gooit je lichaam tegen elke mogelijkheid om te schuren: tegen een stalwand, hooiruif of iets anders wat het mogelijk maakt om te krabben. Lulu is zeker niet de kleinste en ook redelijk plomp in haar bewegingen. Schuren is dus ook echt schuren! Gisteren stond de stal in zn voegen te schudden terwijl madam met haar jeukbestrijding bezig was. Oei, oei!

Stond 3/4 zus Beetle dit voorjaar te genieten van een poetsbeurt, deze dame houdt van het grovere werk! Helaas heeft het ruwe schuren wel gevolgen voor manen en staart maar dat is gelukkig maar tijdelijk en haren zullen weer aangroeien.

Lulu moet nog even volhouden en dan is de kleine daar en de jeuk weer voorbij!

Max

Het is alweer ruim een week geleden dat Max is geopereerd. Max stond niet 100% recht op zijn benen direct na de geboorte maar daar maakten we ons in eerste instantie geen zorgen om. Het komt weleens voor bij pasgeboren veulens en vaak trekt dat binnen enkele weken volledig weg. Dat zal weldra veranderen dachten wij, niet beseffende dat deze jongeman vol energie zat en de hele dag niets anders deed dan rennen en springen. En helaas staat dat nou juist het herstel in de weg.

Nog altijd was er niet veel bijzonders te zien aan zijn benen maar omdat hij na 8 weken nog altijd niet volledig recht stond, liep Max het risico dat zijn actieve bezigheden juist averechts effect ging hebben op zijn beengroei. Concreet zou dit betekenen dat hij, naar mate hij ouder werd, enkel schever zou gaan staan met alle gevolgen van dien zoals artrose op jonge leeftijd tot zelfs ongeschiktheid als rijpaard. Dat wilden wij natuurlijk te allen tijde voorkomen. We stonden voor de keuze om nu te opereren of de natuur zijn gang te laten gaan met de mogelijke bijbehorende gevolgen. Een operatie op latere leeftijd is nl niet meer mogelijk. Het was nu of nooit. Jonge botten, pezen en spieren hebben een enorm herstellend vermogen en passen zich snel aan. Dat hebben wij een 10-tal jaren geleden al met Wolfie ervaren die in de problemen kwam nadat hij het puntje van zijn heup had afgebroken. Ook hij is volledig hersteld, juist dankzij zijn jonge leeftijd.

De oplossing in Max zijn geval is simpel en doeltreffend maar (tijdelijk) niet leuk voor Max en mama Rosa. Met een sneetje van een centimeter ter hoogte van het knie gewricht is het bot aan één kant ‘gestript’ waardoor het gestimuleerd wordt om te groeien. Dit wordt slechts aan één zijde gedaan zodat het been weer recht kan groeien. Omdat Max ‘al’ 8 weken oud was en wij hem de kans hebben gegeven om zelf te herstellen was het noodzakelijk om aan de andere zijde van het gewricht een schroefje te plaatsen zodat verdere groei tijdelijk werd gestopt en het gewricht weer in balans kon komen. We hadden hem op de leeftijd van 3 weken al kunnen laten opereren maar wij blijven (samen met onze dierenarts) voorstander van zelfherstel wat in 90% van de gevallen succesvol is. Maar natuurlijk valt de bijzonder speelse Max daar niet onder! Al zijn geravot heeft dus geen positieve bijdrage geleverd en ga zo’n veulentje maar eens uitleggen dat hij niet zo’n spring in het veld moet zijn…

Enfin, de operatie verliep vlekkeloos. Max kon diezelfde middag weer naar huis en staat nu tijdelijk met mams samen op stal. Ondertussen had ik de stal omgevormd tot ‘kinderkamer’ met speelballen, een likblok etc om zo verveling zoveel mogelijk tegen te gaan. Vier keer per dag wordt de stal uitgemest. De radio staat aan en we brengen regelmatig een bezoekje voor een knuffel of een poetsbeurt. Zelfs de honden komen regelmatig op visite wat Max zeer interessant vindt en ook Muis komt dagelijks een kijkje nemen. Al ben ik een vervent tegenstander van paarden opsluiten, soms is het pure noodzaak in belang van de toekomst van een dier. Dus als het moet, dan zal ik daar toch zeker voor kiezen. En keer op keer verbaas ik me erover hoe paarden ‘in het nu’ leven en zich schikken in hun lot. Rosa taalt er niet naar om de stal uit te lopen, zelfs niet wanneer ik aan het mestscheppen ben of het hooi aanvul. Ook Max lijkt het allemaal prima te vinden. Al is er minder bewegingsvrijheid en staat hij in het verband, nog altijd is hij in staat om op zijn moeder te springen, of houdt hij zich bezig met de speelbal waar hij inmiddels al heel creatief mee bezig is. Het is een ‘uitje’ om verband te verwisselen, want daarvoor mogen ze even van stal. Niets geen pogingen om te ontsnappen of snel de paddock in te schieten. Bijzonder toch.

De prognose is 100% herstel. Max is verzekerd van een goede toekomst en daar tekenen wij voor!

Pleasure's Society Queen aka Abby

Abby is alweer 6 weken oud. Time flies! Beetle neemt haar taak als moeder zeer goed op. Zou het verschil hebben gemaakt dat ze afgelopen winter de zorg voor Elena over heeft genomen na het spenen? Na een aantal weken aan huis te hebben gestaan is Beetle met dochter verhuisd naar de grote wei met schuilstal. Het weerzien van Beetle met Elena werd aanvankelijk niet met luid gejuich ontvangen. Nu Beetle haar eigen veulen had wilde ze niets meer van haar weten. Even afzien voor Elena maar een weekje later is de situatie alweer heel anders en is het een gezellig trio.

Abby is een zeer aanhankelijke dame en is niet bij mensen weg te slaan. Tijdens het voeren laat ze het eten links liggen en komt ze liever buurten en knuffelen met ons. Qua karakter is ze ook niet snel onder de indruk van iets; precies zoals we het graag zien. Dit gaat een stabiele dame worden, een heerlijk paard die zich makkelijk aanpast aan nieuwe situaties. En ook met Elena kan ze het prima vinden.

Zodra ook Lulu haar veulen geboren en sterk genoeg is, worden alle veulens en jaarling Elena samen in één groep gehouden. Dat wordt vast één groot feest!

Liefde is...

Samen rollen in het gras.