Mijn rode vlam

Ravi is dan eindelijk onder zadel. Het duurde lang en toch ging het heel snel. 4,5 jaar geleden kwam hij hier bij ons ter wereld, zijn papa heeft hier nog 2 seizoenen ter dekking gestaan.

Ravi is uitgegroeid tot een pracht paard en doet het geweldig. Voor mij is hij dat waar de Walker voor staat: compact van bouw, mensgericht, gevoelig en werkwillig. Door de stuwende beweging vanuit de achterhand loopt hij 'berg opwaarts' iets wat een zalig gevoel geeft. Die motor doet het goed!

Qua gangen zit hij heel solide in elkaar. Hij is zeer veelzijdig; draf, walk, tölt... hij kan het allemaal. Ik prijs me gelukkig met deze kanjer.

Filmdiva's

Afgelopen week was het een drukte van jewelste op Pleasure Gaits. De Amerikaanse Marta Williams gaf 4 dagen lang workshops over communiceren met dieren op onze lokatie. Deelnemers kwamen uit Nederland, België en Duitsland om contact te leggen met hun eigen en onze dieren.

Op zondag kwam een Franse filmcrew opnames maken voor een documentaire over intuitieve communicatie. Al onze paarden kwamen aan bod en ze genoten van de aandacht. Hoewel de meeste argwanend waren over de 'cavia op een stok' (microfoon) vond Silas deze juist bijzonder boeiend en hij was er niet bij weg te slaan. Ook de camera was een geweldig apparaat om je neus in te steken en het leukste was misschien nog wel om de cameraman af te leiden tijdens het filmen door hem aan zn oor te snuffelen.

Paloma, Spirit, Potter en Secret kwamen uitgebreid in beeld tijdens de groeps en individuele sessies. Het was een bijzondere ervaring.

Komend voorjaar wordt de 90 minuten durende documentaire uitgezonden in Frankrijk. We zijn heel benieuwd!

Warm mandje gezocht

Het lijkt hier af en toe wel een opvangcentrum. Sommige dieren haal ik persoonlijk binnen, anderen worden gebracht, een aantal betreden op eigen initiatief ons terrein en besluiten dat het hier best ok is. Iedereen is welkom maar niet iedereen kan blijven en als dat het geval is dan zoeken we een gepaste plek. Zo ook deze keer.

Gisteren stapte een perzik kleurig kitten parmantig de oprit op. Het snuffelde hier en daar en besloot zn behoefte te doen in de voortuin. Ik wist van het bestaan van een nest wilde rode kittens af en twijfelde geen moment. Met wat handigheid had ik 1 kitten zo te pakken, de 2e volgde snel. Het zijn 2 pracht exemplaren, heel licht van kleur met middellange haren. Met al 5 katten zitten we echt vol maar ik weet zeker dat ergens een warm mandje klaar staat voor deze kanjers.

Ze eten en drinken goed en zijn al handtam. De kittens zijn zeer aan elkaar gehecht en ik heb ze dan ook Coco & Chanel genoemd. Geschatte leeftijd: 8 weken. Na ontworming en ontvlooiing zullen de kittens geënt worden. Serieus geïnteresseerden die beide kittens een permanent thuis willen geven kunnen contact opnemen met Catshelter.

Update 19 oktober Coco & Chanel zijn nu 5 dagen in huis en maken het goed. Chanel (kattin) had een slechte start, was onderkoeld en onder gewicht. Dankzij een warmtelamp en goede voeding is ze een stuk bijgekomen. Ze liggen beiden te knorren op schoot.

Echo's Nancy J

Een vriendin zei al dat ze dacht dit paard al eerder te hebben gezien... Ja en nee! Dit Echo's Nancy J aka Lulu. Lijkt ze niet sprekend op onze Beetle? Nou, dat kan kloppen want dit is haar half zus!

Beetle en Lulu delen dezelfde vader; Society's Dan Allen. Oscar en ik hebben hem al meerdere keren ontmoet in Tennessee. Zijn half broer Society's Lee Allen hebben we allebei gereden en in 2004 heb ik Lulu haar volle zus Echo's BonBon gereden toen we in Tennessee waren. Zus BonBon vertoeft nu in Italie. Kortom, echt vreemd is ze niet voor ons en toch hebben we haar nog niet ontmoet in het echt.

Lulu is 4,5 jaar en licht bereden. Deze keer is Oscar de gelukkige eigenaar en ik weet zeker dat deze merrie een paard naar zijn hart is. In november komt ze naar Nederland en we staan te popelen om kennis te maken.

Dierendag!

Gisteren was het voor een aantal dieren wel een hele bijzondere dag. Wij waren op bezoek bij vrienden in Duitsland die honden opvangen uit oa Spanje, Hongarije en Slowakije. Daar zitten nl ontelbaar veel honden in zgn dodencellen. Gelukkig zijn er ook veel goede mensen op deze wereld en zo bestaan er diverse shelters die hun best doen veel van deze dieren te redden en naar andere landen te transporteren. Zo kwamen gisteren een 30tal honden uit Spanje die 1600 km hadden afgelegd om in Duitsland via een opvangadres een permanent thuis te vinden.

Mijn vriendin had zich ontfermd over Prenda, een prachtige jonge pointer. Deze jachthond had al 3 maanden in een dodencel gewacht op haar lot totdat een Spaanse opvang haar had weggehaald. Mijn vriendin besloot haar naar Duitsland te halen om hier een permanent thuis voor haar te vinden. Gisteren kwam Prenda aan in Duitsland en ging ik samen met mijn vriendin haar ophalen. We spraken af bij een afrit van de snelweg zodat het transport direct door kon reizen naar andere opvang adressen. Toen de deur openging zag ik de wagen (airconditioned) vol met gestapelde benches gevuld met het ene snoezige dier na het andere. De meeste zijn nog jong, van pup tot 1,5 jaar maar er zitten ook wat oudere (fok)dieren tussen. Het breekt mn hart te beseffen dat de mens (ons soortgenoot!) deze dieren zonder te verblikken of te verblozen ze letterlijk bij het grofvuil zet om te laten doden zodra de dieren niet voldoen.

Ondertussen stapt Prenda onzeker uit de wagen en krijg ik haar riem in mn handen gedrukt. Eerst maar een plas doen dan. Braaf loopt ze met me mee, schichtig om zich heen kijkend en haar lichaam tegen mijn benen aanduwend om steun te zoeken. Oef, dit is echt emotioneel om mee te maken! We krijgen de papieren en entingsbewijzen en na betaling van het transport reist Prenda met nog een 2e hond mee naar haar voorlopige opvangadres.

Eenmaal thuisgekomen mogen ze vrij in de tuin de omgeving verkennen en krijgen ze te eten en te drinken. Enthousiast lopen ze rond, alle nieuwe geuren in zich opnemend. Beide honden zijn super braaf en zachtaardig. De kleine Nana (soort poedel kruising) spring enthousiast tegen me op alsof ze dankjewel zegt. Het enige wat ik heb gedaan is haar gerustgesteld toen ze het laatste stukje naar huis bibberend op mijn schoot aflegde. Met deze honden komt het helemaal goed. Mijn vriendin had nog een beeld van een hond ter adoptie zitten waar ik als een blok voor viel. Muzby (die met ons mee was) had haar al goedgekeurd maar de gedachte om 6 honden te houden, verzorgen en aandacht te geven is niet om over 1 nacht ijs te gaan. Maar het is wel een Corgi kruising... We denken nog even verder.

Voor mij was dit een top dierendag!

Foto's onder: Prenda nog in Spanje



Update:
Al gauw bleek dat Prenda haar buikje iets vlotter groeide dan de rest. Eind oktober beviel zij van 7 gezonde pups. De 8e heeft het helaas niet overleefd.