Vanmorgen werd ik wakker met een onbestemd gevoel. Nog voordat ik mn eerste kop koffie klaar had staan wist ik waarom; de round up van de Pryor Mustangs was begonnen. Spontaan biggelen de tranen over mijn wangen. Nog altijd kan ik met moeite omschrijven wat ik heb ervaren daar hoog in de bergen. Geen woord is mooi genoeg.
De kudde bestond tot gisteren uit zo'n 180 paarden. Al een aantal jaar deed BLM aan 'birth control' om de kudde niet tot enorme proporties te laten uitgroeien. Buiten de extreme weersomstandigheden zijn er weinig natuurlijke vijanden in de Pryor Mountains. Wreed genoeg zijn wij mensen de grootste vijand van voor mij 1 van de mooiste creaties van de natuur. 70 paarden worden verwijderd uit de bergen waardoor de groep vrijwel gehalveerd wordt. Een deel van de paarden krijgt een injectie om onvruchtbaar te blijven zodat de kudde niet 'teruggroeit'. Het gevolg is dat de paarden die blijven een hele nauwe genepool heeft waardoor inteelt zal overheersen met alle gevolgen van dien.
Terugdenkende aan mijn grote vriend Shaman, een solitaire hengst die al op leeftijd is, vraag ik me bezorgd af wat hem te wachten staat. Shaman droeg duidelijk de littekens van zijn harde leven in de Pryor Mountains maar gedroeg zich als een blije solitaire hengst die volop tevreden was met zijn leventje. Heerlijk doezelen aan de rand van de kudde, tussendoor een merrie proberen in te pikken om vervolgens het hazepad te kiezen als het weer eens mislukte. Voor Shaman dagelijkse kost en hij had er plezier in. Maar nu? Zal hij overleven? Een leven in gevangenschap na zoveel jaren van vrijheid is mijns inziens onmogelijk. Wanneer hij samen met andere hengsten gevangen wordt zal hij ongetwijfeld het onderspit delven als ze in de pen staan.
Van alle mustangs was het deze oudere hengst vol littekens en een mager uiterlijk die mij de aandacht trok. Niet de beroemde Cloud of 1 van de prachtige jonge hengsten die glommen in de zon. Nee, Shaman was het helemaal. Dit dier is bijzonder en krachtig en stond toe dat wij tussen hem en een aantal bands in zaten om foto's te maken van een merrie en haar pasgeboren veulen.
En hoe moet het met de veulentjes die pasgeboren zijn? Worden die vertrappelt door de paarden die verblind van angst over hun heen rennen? De hele dag voel ik me triest en bezwaard. Ik sta machteloos.
Update 14 september 2009:
Zojuist heb ik vernomen dat Shaman op 28 augustus, vlak voor de roundup, is overleden. Met een brok in mn keel ben ik blij dat hij deze afdaling van 3000 naar 1500 feet over een afstand van 15 mile niet heeft hoeven doorstaan, als hij het al had overleeft. Een leven in gevangenschap na 21 jaar van vrijheid lijkt mij ook ondenkbaar. Shaman is de vader van Bolder, de donkere palomino hengst. Hierboven staan ze gefotografeerd als ze samen kroelen. Met deze wetenschap begrijp ik hun relatie ook veel beter. Bolder was nl degene die niet wilde dat Shaman zich afzonderde van zijn kudde. Ik ben blij deze wijze hengst te hebben mogen ontmoeten.
Meer foto's en de laatste berichten over Shaman:
http://pryorwild.wordpress.com/2009/08/28/august-28-2009-shamans-legacy/
http://nickolesphotography.wordpress.com/2009/09/01/shaman-of-the-pryor-mountains/
Geëmotioneerd keek ik naar onderstaande video. Daar staat hij dan 'Bald face' zoals ik hem noemde. Een zwart hengstveulen geboren op 28 juni van dit jaar. Oscar en ik hebben de eerste uren van dit krachtige mannetje van dichtbij mogen aanschouwen. Met ingehouden adem zagen we hoe Cloud probeerde het veulen aan te vallen maar Baha sprong ertussen en wist zijn zoon te beschermen. 
