Good o'le days

 Afgelopen weekend was ik toeschouwer bij het TWHBEA Europees Kampioenschap in Mönchen Gladbach. Een enorme stap voor mezelf; na ruim 4 jaar paardloos door het leven te gaan heb ik verschillende 'rouw' fases doorlopen. Het is voor mij een uiterst pijnlijk proces geweest na 25 jaar zo intensief met Tennessee Walking Horses te hebben gewerkt.

In 2005 was ik zelf mede organisator van dit EK. Maanden werk aan voorbereiding, werken aan een waterdicht regelement, binnenhalen van sponsoren, het organiseren van clinics voorafgaand aan het EK en natuurlijk zorgen dat de wedstrijd zelf op rolletjes liep, al was dat tenminste voor de buitenwereld zo. 3 jaar later, in 2008, werd er nog een EK georganiseerd, dit keer door de Europese vereniging ETWHA in Kreuth. Een fantastische locatie waar ook Paso Peruano's gelijktijdig hun EK hadden. De opkomst was geweldig, ondanks de enorme afstand. Zelf was ik één van de 3 juryleden samen met 2 Canadezen. Dat viel mij enorm tegen want ik mocht tijdens het EK (en ook 's avonds) geen contact hebben met de deelnemers. Jammer want veel van deze mensen zag ik maar een paar keer per jaar. 

Terug naar zaterdag;
Het was spannend om mijn gezicht te laten zien. Destijds waren er 2 kampen ontstaan; TWHBEA en ETWHA. Hierdoor zijn ook contacten verloren gegaan ondanks het feit dat we allemaal ons hart verloren hadden aan Tennessee Walking Horses, een ras wat nog altijd onbekend en zeldzaam is in Europa. De 'oude garde' had ik al zeker 10 jaar, zo niet langer niet gesproken en niemand had mij de laatste jaren gezien. Van de destijds gezond ogende fokker, trainer en harde werker was nu nog een 'wobbler' over, lopende met een wandelstok. Ja, we worden allemaal ouder, de één iets anders dan de ander ;)

Aangenaam verrast was ik door het warme ontvangst van de oude bekenden die ik zeker 15 jaar niet gezien of gesproken had. Natuurlijk kwamen er vragen of ik gevallen was (stok) ed maar dat was helemaal ok. Na een rondje door de stallen, het zien van bekende Walkers of hun nakomelingen, heb ik samen met een kennis naar een aantal klasses gekeken om op de tribune wederom gezichten te herkennen. Dit keer oa een klant waar ik in 2004 een veulen aan had verkocht; Pleasure's Mary Belle.

Backflash
Destijds was ik fanatiek het ras aan het promoten en concludeerde ik dat er veel vraag was naar grotere, zwarte Walkers en die had ik niet. Dus vond ik een partner in Amerika die mij bijstond in het kostbare proces om Walkers naar Europa te halen. Het moesten wel drachtige merries zijn om zo er financieel uit te kunnen komen. En zo vond ik Shiloh's Sunset Gal, een 4 jarige zwarte merrie van ca 1.60m. Ik liet haar dekken door een blue roan hengst maar na 3 KI pogingen was ze nog altijd niet drachtig en werd besloten om ze naar Texas te halen en daar voor life coverage te kiezen. Na enig speurwerk vond ik First Class Copy, een Versatility World Class Champion, zwart en groot! Shi werd gedekt en was drachtig. Na 30 dagen quarantaine mocht ze eindelijk naar NL. Ik vloog naar Texas om eerst een paar dagen bij First Class Copy en zijn eigenaresse te verblijven om daarna samen met Shi naar Amsterdam te vliegen.

Shi is één van de weinige paarden geweest die ik heb gekocht zonder eerst in levende lijve te hebben ontmoet. Een miskoop was zij in geen geval. Nooit eerder heb ik zo'n lieve, brave merrie gehad die zich ook nog eens ontpopte als een super moeder. Haar veulen werd ongeboren verkocht op voorwaarde dat het een zwart merrieveulen was. Moeder en dochter werden covermodel toen MB nog geen 24 uur oud was. Uitgerekend op die dag had ik een fotosessie gepland met Hypofocus wat resulteerde in aandoenlijke plaatjes. Na het spenen verhuisde Mary Belle net over de grens naar Duitsland en bezocht ik haar nog meerdere keren. Uiteindelijk verwaterde het contact maar afgelopen weekend troffen we elkaar weer. Het was triest om te moeten vernemen dat MB niet meer onder ons is. Ze is totaal onverwacht overleden op 10 jarige leeftijd. Ik weet nog dat men destijds mij heeft getipt dat collega trainers haar uitzonderlijk goed vonden. Jammer dat ik haar zelf niet meer onder zadel heb zien lopen en nog triester dat ze slechts 10 jaar heeft mogen worden.

Pleasure's Mary Belle, deze is voor jou. Je herinnert mij aan een fantastisch mooie tijd, omringt door geweldige paarden.

 

 
Shiloh's Sunset Gal (moeder)

First Class Copy (vader)

Een middagje tussen het jonge grut

En hier zit ik dus het liefst. Tussen de veulentjes! Zodra er wat tijd over is kruip ik tussen het jonge gespuis en geniet ik van hun nieuwsgierigheid. Ondertussen leer ik ze spelenderwijs wijken voor druk, een voetje opheffen etc zodat ze straks niet voor verrassingen komen te staan wanneer ze bv voor het eerst bekapt moeten worden. Over deze 2 dames hoef ik me in ieder geval geen zorgen te maken. Zowel Abby als Gracie zijn extreem mensgericht en erg nieuwsgierig. Vaak volgen ze me de hele wei door en negeren ze hun moeder volkomen. Zo ook vandaag weer. Een dank aan Els voor het maken van de foto's!

Pleasure Gaits 2008 veulens

Een verzameling van de leukste en mooiste veulenfoto's van dit jaar: