Onlangs liep ik een oude bekende tegen het lijf: "Star's Midnite Sparkle". Midnite is een chestnut Tennnessee Walker merrie van 15 jaar die in het verleden hoge punten scoorde op diverse wedstrijden in Europa. In 2004 heb ik haar zelf mogen rijden en de toenmalige eigenaresse wat tips meegegeven om haar galop verder te ontwikkelen. Midnite was een leuke merrie, genoot van het leven, deed haar best om haar mens te plezieren en haar oortjes stonden altijd naar voren. Ja, inderdaad, je leest het goed, ik schrijf in verleden tijd. Want de Midnite zoals ik haar ken (en velen anderen met mij) bestaat niet meer. De merrie die ik in de stal zag staan was triest, levensmoe zonder enige 'sparkle' in haar ogen. Bij het zien van deze verandering vulden mijn ogen zich met tranen van verdriet.
3 jaar geleden is Midnite 'ingeruild' op een Walker trainingstal in zuid Duitsland. Daar stond ze lange tijd te koop, 2 jaar om precies te zijn. Wat er exact gebeurd is, is enkel giswerk. Het resultaat echter is overduidelijk en een pijnlijke realiteit: deze merrie is zowel emotioneel als lichamelijk geruïneerd door toedoen van de mens.
Bij het binnenkomen staat Midnite met haar hoofd naar beneden in de uiterste hoek van de stal met haar achterwerk gericht naar de deur. Ze geeft geen teken van leven of erkenning dat wij er zijn, laat staan enige interesse. Zo heb ik haar nog niet eerder gezien. Ik praat zachtjes tegen haar in een poging om contact te maken. Geen reactie. Ook een streling over haar lichaam heeft geen effect. Ik neem een pas achteruit om haar eens goed te bekijken. Haar hals is 1 blok beton met uiterst vreemde spierbundels op plekken waar ik ze nog niet eerder heb gezien. Het is onmogelijk voor deze merrie om nog langer haar hals soepel te bewegen en correct in te buigen. Vol ongeloof van wat ik hier voor mij zie staan barst ik in tranen uit en sla ik mijn armen om de hals van de nog altijd niet verroerende merrie. Wat ik hier zie is dat wat ik ook heb gezien in de beruchte trainingstallen in Tennessee; paarden die allemaal in de verste hoek staan met gebogen hoofd en hun achterwerk naar de deur, niet reagererend op de buitenwereld. Hoe is het mogelijk dat dergelijke praktijken nu ook in Europa plaatsvinden???
Ruim een half uur sta ik met de nieuwe eigenaren in de stal te praten en in die periode veranderd er niets aan de lichaamshouding en uitdrukking van de merrie. Ze vertellen me dat Midnite nu al een jaar bij hun is en dat haar hals al beduidend minder gespannen staat dan in het begin. Ik kan me geen beeld voorstellen hoeveel erger dit überhaupt nog geweest kan zijn, noch hoe dit is veroorzaakt. Een scherp bit en een geforceerde hoofd- en halshouding door het paard vast te zetten misschien? Bah! Het rijden hebben ze voor voorlopig achterwege gelaten. Zodra de teugel wordt opgenomen schiet de merrie weg. Er blijkt weinig over te zijn van de o zo ervaren, rustige merrie die ideaal voor beginners zou zijn. Gelukkig is dit gezin meer dan begaan met het leven van Midnite en doen zij er alles aan om haar weer 'terug op aarde' te krijgen en haar vertrouwen in de mensheid terug te geven. Bovendien worden zij omringd door ervaren mensen die hun bijstaan in dit langdurige proces.
Thuis staat Midnite in een open stal en weide om zo haar trauma tijdens haar trainingsperiode te doorbreken. Er wordt niet meer met haar gereden en enkel positief beloond voor de kleinste dingen. Er is nog een lange weg te gaan maar Midnite is in goede handen. Hopelijk lukt het deze mensen door hun enorme inzet om Midnite weer plezier in het leven te geven.
En ik? Ik ben met stomheid geslagen dat dit paard zo'n verandering heeft doorstaan door zogenaamde 'training' op Amerikaanse wijze. En ik ben een illusie armer want het kleine beetje hoop wat ik nog in me had dat sommige mensen zouden kunnen veranderen is nu voorgoed verdwenen. Ik ben verbitterd en ontgoocheld dat er nog altijd mensen zijn die met oogkleppen rondlopen en weigeren de realiteit onder ogen te zien. Horsemanship is hier ver te zoeken. Vandaar ook mijn besluit om hierover te schrijven...
Foto's (© SnakeViking) uit 2004 tonen Midnite in betere tijden:
1. Midnite met een blije, heldere blik.
2. Deze halsbeweging kan Midnite niet langer maken door de onhumane training die zij noodgedwongen heeft moeten doorstaan.
