Precies 2 jaar geleden zette onze buurman een kooi voor de poort met een doodsbange wilde rode kater erin. Het diertje was een half jaar oud en gevangen om tenminste gecastreerd te worden en liefst ook elders geplaatst. Ik zette hem op stal en merkte dat hij ondanks zijn enorme angst voor mensen een heel zachtaardig karakter had. Ik viel als een blok voor zijn charmes en wat mij betreft mocht deze jonkheer blijven als stalkat.Na een kwetsuur moest de nog wilde kat in een schone omgeving herstellen en zo kwam de inmiddels castraat in huis. Oscar doopte hem Fred, naar het liedje Red said Fred en luisterde niet naar mijn opmerking at de titel 'Right said Fred' was en niets met rood te maken had. Het werd hoe dan ook Fred. Ik bracht veel tijd met Fred door om zijn vertrouwen te winnen en niet zonder succes. Toen het voorjaar aanbrak zat Fred nog altijd binnen, dat vond hij wel zo veilig. Voor vreemden bleef hij onzichtbaar maar Oscar en ik konden het prima met hem vinden en sporadisch kroop hij zelfs bij mij op schoot.
In de zomer van 2008 zette Fred schoortvoetend weer een pootje buiten de deur. Het duurde niet lang of hij werd een voorbeeld van een kat; overdag buitenspelen, zonnen, muisjes vangen en 's avonds snorren op de verwarming en binnen voor de nacht met een volle buik in de hangmat slapen. Dankbaar als hij was kwam hij regelmatig een dikke knuffel brengen. Fred was precies zoals ik verwachte dat hij zou zijn toen hij die dag op onze stoep belandde.
In mei van dit jaar werden alle katten ziek. Een vennijnige griep joeg door het huis en ook Fred werd geveld. Het waren angstige weken met werkelijk doodzieke katten maar uiteindelijk kregen we iedereen weer boven Jan. Fred had duidelijke een klap gehad en had moeite weer op gewicht te komen. Door de intensieve verzorging was zijn vertrouwen in de mensen dermate toegenomen dat hij zich nu ook door vreemden liet aanhalen. Deze zomer was dan ook heerlijk om te zien hoe hij in en rond huis liep maar ook gezellig op de veranda van de workshopruimte kwam zitten als wij daar zaten te BBQ-en.
Afgelopen zaterdag trof ik Fred aan teruggetrokken naast de workshopruimte. Hij was duidelijk niet lekker maar had geen koorts. Ik nam hem naar binnen en gaf hem wat lekkers te eten waar hij met lange tanden wat van at. Zondag was hij slechter geworden en zodoende zaten we die middag bij de dierenarts. Vanaf dat moment ging het snel. Fred had bloedarmoede, oorzaak nog onbekend. De vitamine boost mocht niet baten en maandagavond is Fred heen gegaan ondanks een infuus en extra zuurstoftoediening.
Zo onverwacht als Fred in ons leven verscheen, zo plots werd hij uit ons midden getrokken. Dag lieve Fred, ik heb genoten van je aanwezigheid, je grote hart, je knuffels, de zorg en toewijding voor de kittens, kortom, van elke minuut met jouw. Ik ben dankbaar je te hebben mogen ontmoeten, jammer dat het niet langer mocht duren. Rust zacht vriend.
