Puur natuur

Voor het eerst troffen we dit jaar wroetsporen van wilde zwijnen op het pad naar de weide in het bos. De natuur kruipt steeds dichter naar de bewoonde wereld. Van de everzwijnen zelf geen spoor, het zijn immers nachtdieren. Verder maar goed ook want als ze jongen hebben dan kunnen ze behoorlijk agressief zijn.

Een paar weken geleden zagen we dat ze het maisveld naast onze weide tot voederplek hadden uitgekozen. Op het eerste zicht viel het niet op maar als je door de eerste rij mais heen keek dan was het daarachter één grote chaos. Zeker een kwart van het mais was omver gelopen en opgevreten door de wilde beesten.

Nadat ik via, via de eigenaar had geïnformeerd kwam er zelfs de politie aan te pas om de schade vast te stellen, uitgerekend op het moment dat Dewi, Lucas en ik net zelf op onderzoek waren gegaan in het maisveld en wat kolven voor de paarden hadden meegenomen. Dat leverde nog wat hilarische momenten op! Nieuwsgierig naar de nachtelijke activiteiten naast onze wei zijn Dewi en ik ook 's avonds laat nog eens een kijkje gaan nemen maar zonder resultaat.

De eigenaar van de grond loopt echter zijn maisopbrengst mis en wil daar kost wat kost iets aan doen. De afgelopen week was het dus ook een komen en gaan van bosbeheer, boswachter en mensen van het militair domein want dat ligt immers 100 meter van de grond en vrijwel zeker komen daar de dieren vandaan. Inmiddels is het mais verwijderd en gaan er geruchten dat er een klopjacht wordt geopend naar de everzwijnen; men wil dmv het uitstrooien van trapiste bier over het lege maisveld de dieren lokken en 's nachts met een groep jagers de dieren afschieten.

Natuurlijk kan ik begrip opbrengen voor de misgelopen maisopbrengst maar het afschieten van dieren die van nature in hun eigen habitat leven vind ik dan weer minder. Bovendien... hoe zit dat met onze paarden?

Zoals iedereen wel weet zijn paarden vluchtdieren. Ze mogen dan veel gewend zijn doordat we naast een militair domein zitten, een groep jagers die 10 meter verderop een klopjacht uitvoert is weer een heel ander verhaal. En wat als er in de nacht een verdwaalde kogel hun kant op vliegt???? Bezorgd bel ik de burgemeester, die mij weer doorverwijst naar de boswachter. Deze weet echter van geen klopjacht af en garandeert mij dat 'ALS' er een klopjacht zal plaatsvinden, hij daar zeker en vast over wordt geïnformeerd. Natuurlijk zal hij ons op de hoogte houden.

Tot op heden blijft het stil maar ik hou mn hart vast...

Nieuws van eerder dit jaar: http://www.leopoldsburg.be/nieuwsdetail/506/default.aspx?_vs=0_N&id=433

Update:
Uiteindelijk hoorden we over een geplande jacht door de locale jagersclub. Om risico's te vermijden hebben we de paarden voor een aantal dagen naar huis gehaald en achteraf was dat maar goed ook. Er is welgeteld 1 beer geschoten en die werd niet gedood. Nadat hij in de kaak was geraakt heeft hij in paniek over het maisveld gerend en is uiteindelijk het bos in gevlucht. Er is veel bloed gevonden maar het zwijn is nooit meer getraceerd. De jagers hebben in de dagen erna nog gezocht maar konden niets vinden. Ze durfden hun hond niet los te laten uit angst dat de beer deze zou aanvallen. Maar dat er kinderen in het bos spelen etc, dat leek niemand iets te deren.

Natuurlijk was het ons op voorhand verzekerd dat onze dieren in geen geval gevaar liepen en ze hoe dan ook zo'n zwijn direct zouden doden. Inmiddels zijn de zwijnen van voedingsplek verhuisd naar een maisveld direct in onze straat. Hier wordt per definitie niet gejaagd want dit is te dicht op de huizen en dus gevaarlijk. Maar verder liepen onze paarden geen risico natuurlijk...

Gangenpaardendemonstratie tijdens Horse Fair Lommel

Het stond vorig jaar al op de planning: Beetle inrijden. Net als nog veel meer overigens. Vrijwel alle plannen werden 'on hold' gezet tot nader orde. Inmiddels is de draad weer opgepakt en deze zomer konden we daadwerkelijk aan de slag, niet alleen met Beetle maar ook met Anouck.

Beetle is als 2 jarige in Amerika aangeschaft. Zij stond bij vrienden van ons in Wisconsin. Ik had Beetle al gereserveerd en na een persoonlijke kennismaking in 2009 was de koop definitief. Beetle bleef nog een jaar in Amerika om daar gedekt te worden door NFF Wilson's Society King. Vorig jaar werd Abby geboren, de spitting image van haar vader. Abby is ondertussen een opgeschoten jaarling van ruim 1.45m en staat samen met de kleine Dino en 'onthaalmoeder' Lilly op de wei. Voor moeder Beetle was het hoogtijd om als 5 jarige onder zadel te gaan.

Vorig jaar was er al wat grondwerk gedaan en had Beetle ook al eens een zadeltje op gehad. Dit voorjaar is dat weer herhaald. In juli begon het echte werk. Stagiaire Els werkte onder begeleiding aan de eerste beginselen van stilstaan tijdens opstijgen, sturen en het stappen met ruiter op de rug. Ook een stapje versnellen begrijpt Beetle. Met de aanhoudende hitte van de afgelopen weken hebben we het rustig aan gedaan. Lang leve de roundpen die tot 2 uur in de schaduw ligt. Dankzij de schaduw konden we tenminste nog een beetje werk verrichten en vrij zijn van de dazen.

Zowel Beetle als Anouck boeken goede vooruitgang. Het grappige is wel dat Anouck nog erg ongebalanceerd is terwijl Beetle heel stabiel aanvoelt. Is het de leeftijd (4 versus 5), de bouw of komt het omdat Beetle ook al een veulen op de wereld heeft gezet? Wie zal het zeggen.

Voorlopig zijn we heel tevreden met het resultaat van beide merries. Anouck heeft al 2 buitenritjes achter de kiezen. Met Beetle zijn we daar helaas nog niet aan toegekomen voor het einde van Els haar stage. Maar wat in het vat zit, verzuurd niet!

Kleintjes worden groot!

Afgelopen zaterdag arriveerde Oreo bij ons voor training en verkoop. Het blijft bijzonder om je eigen kroost zoveel jaar later weer op eigen terrein terug te zien. Afgelopen maand kwam Bud, Ravi zijn volle broer, bij ons in training en nu is Oreo hier. Samen met Ravi zette hij destijds de boel op stelten hier. In de tussentijd heb ik Oreo nog wel gezien, zo bracht ik in 2009 Lilly naar hem toe om gedekt te worden. Hun zoon, Trip werd in 2010 geboren. Oreo werd in het najaar van 2010 gecastreerd, hij was toen al ingereden. Door tijd- en ruimtegebrek komt hij nu beschikbaar. Oreo staat bij ons in de verkoop en ondertussen zal ik hem weer wat in conditie brengen en gangtechnisch doorrijden.

Vandaag was de eerste dag dat ik met hem heb gewerkt. We zijn begonnen in de roundpen met een bitloze optoming (Glueksrad). Aangezien Oreo nog niet eerder bitloos werd gereden is het rijden in een kleinere ruimte zeker aan te raden. Aanvankelijk reageerde hij nauwelijks op het sturen maar na het nodige oefenen viel 'z'n frank'. Oreo is een groot en stevig gebouwd paard en zijn moeder Rose kennende was ik razend nieuwsgierig naar zijn gangen. Eenmaal in de versnelling plezierde hij me met een heerlijke flatwalk. De kracht waarmee hij voortbewoog leek wel een stoomlocomotief die steeds een tandje in tempo verhoogde: Tjoeke, tjoeke, tjoeke, tjoek!

Toegegeven, Oreo is niet regelmatig bereden en wat stijfjes maar met de nodige oefeningen komt dat helemaal in orde. Hij deed prima zijn best! De laatste keer dat hij in de roundpen liep was tijdens de open deur in 2005. Kleine jongens worden groot!

Voor de liefhebber is Oreo beschikbaar. Een stevig paard, solide van bouw, mensgericht en zeer mooi. Oreo beschikt over comfortabele gangen en zal komende periode verder getraind worden. Neem gerust contact op voor meer informatie of kom eens persoonlijk kennis maken.

Gangenpaardendemo

Gisteren waren we van de partij tijdens de HorseFair in Lommel. We: Joyce en Yvonne met hun Mangalarga's en Mariska en ik met de Walker. De laatste demo die ik heb gereden was alweer bijna 2 jaar geleden. Zo lang terug? Ja! Dat was tijdens Equirience in 2010. Vorig jaar een jaartje uit de running maar nu weer vol in het zadel.

Veel tijd qua voorbereiding was er niet. Ravi heeft de laatste maanden vakantie gevierd en mogen babysitten op de jaarlingen. 2 weken terug hebben we hem weer naar huis gehaald en het rijden weer opgepakt. Ik was erg nieuwsgierig hoe hij het rijden op een vreemde locatie zou oppakken. Terugkijkend op de dag mogen we heel trots zijn op alle paarden. Voor de MM Iepke was het een primeur en ze deed het super samen met Yvonne, Ravi deed het ook bijzonder goed terwijl ik speakerde en Mariska en Joyce met hun paarden reden alsof ze nooit anders gedaan hebben.

6 jaar geleden deed ik voor het eerst mee aan dit evenement georganiseerd door Sandra van Ooijen en haar man Geert. Destijds reed ik met Spirit en vriendin Hannalies reed op Bruce, mijn eerste paardje. Omdat Spirit niet wilde laden reed ik te paard naar de locatie die toch net iets verder weg bleek dan gedacht (18 km). Voordeel was wel dat Spirit niet meer los gereden hoefde te worden ;) Anno 2012 rij ik met mijn eigen gefokte Ravi en tevens beste maatje.

We mochten 2 x optreden en hadden een stand met rasinformatie met de paardjes in het zicht. Het was erg leuk oude bekenden te ontmoeten, bij te kletsen met mede gangenpaardenbezitters en kennis te maken met nieuwe gezichten die enthousiast reageerden op onze demo en paarden.

Voor ons een zeer succesvolle dag met mooi weer, blijde gezichten en een prettige samenwerking met de verschillende rassen. Volgend jaar weer!

He claims I have smelly feet!

Vandaag hebben we dan eindelijk het eerste officiele ritje te paard samen gemaakt. Gewillig lijdend voorwerp: onze Ravi
Het was even worstelen om de helm bij Lucas op te krijgen. Na de eerste passessie enkele maanden geleden was zn koppie toch weer wat gegroeid. En om nou te zeggen dat het echt lekker zit... Nee, niet echt, volgens Lucas. Maar eenmaal voor bij mams in het zadel was dat snel vergeten en zat hij te glunderen van trots.

Voor herhaling vatbaar lijkt me!

Konijnen op avontuur

Nu de roundpen eindelijk was opgedroogd werd het hoogtijd er gebruik van te maken. Zeker nu we met Beetle en Anouck bezig zijn met inrijden. Om de zwaarte te testen ging ik na het rijden met Ravi door de roundpen. Sommige plekken zijn nog wat vochtig en zwaar, op andere plaatsen lag de bodem perfect.

Na een aantal rondes viel het me op dat Ravi telkens op dezelfde plek dieper wegzakte. Vreemd want daar was de piste volledig droog. Hoe kan dat dan? 2 meter verderop staat onze ren met krielkipjes en 2 konijnen. Het zal toch niet? Ik stap af en ga op onderzoek uit. Als ik hier en daar wat zand weg graaf komt er een tunnel tevoorschijn. O jee! Dit is duidelijk het werk van onze konijnen. Ik roep Els erbij en laat haar de gang zien. Wat ben ik blij dat ik het verdacht vond en gestopt was met rijden! Ik zit nog gehurkt bij het holletje te praten en toen plots 'FLOP' zit ik met een konijn in mn hand! Danku voor het laatste stukje open te graven, zal ze wel gedacht hebben ;)

1 ding is duidelijk: de roundpen is voorlopig niet bruikbaar! Ik stuur ons konijnenvriendinnetje via haar gang weer naar de ren en sluit het gat in de roundpen af met zand. Maar een konijn zou geen konijn zijn als die weer enthousiast verder gaat met graven dus een paar uur later is het gat weer zichtbaar. Zucht... dan maar konijnen in de roundpen. Sinds dit voorjaar wonen ze bij ons, 2 dames, een witte met zwarte vlekjes die redelijk vrij gevochten is en een wat angstiger bruin hangoortje. De bruine is de laatste maanden wel wat tammer geworden maar de witte is een echte clown. Lucas vindt ze geweldig.

Gisterochtend laat ik Spotje naar buiten. Ze rent de wei in waar ik een zwart wit iets zie. Is Stuff ook al buiten dan?? Nee, die zit nog in de bench. Oops! Het konijn! Ik begin Spot te roepen maar die is doof dus dat haalt niet uit. Ze rent achter het konijn aan die 'het hazenpad' kiest, floept de roundpen in en 2 seconden later steekt haar koppie in de ren boven de grond. Haha! wat een slim ding.

In mijn onschuld denkende dat ze haar lesje wel heeft geleerd, komt het niet in me op om nog meer actie te ondernemen (ok, ik was ook net wakker). 3 uur later schiet Beer langs me heen in de wei, recht op.......... 2 konijnen! En natuurlijk blijft Dora niet achter. O dear! Ik weer de honden bij me roepen die serieus twijfelden of ze dat zouden gaan doen. Gelukkig gaf het de konijnen net genoeg tijd. De 1 schoot weer in de roundpen, de ander (iets minder intelligent) schoot de wei in. Eenmaal de honden in de ren was de rust weer wedergekeerd en ook de konijnen zaten weer braaf in de ren. Gisteren liepen ze diverse keren in de roundpen rond en uiteindelijk hebben we ze hun vrijheid ontnomen door de hele gang af te sluiten.

Om hier serieus korte metten mee te maken moet de hele ren uit elkaar, een meter diep gegraven worden om gaas op de bodem te leggen en vervolgens weer terug op te bouwen. Dat is een hele klus en met 33 graden niet echt een optie. 1 ding is zeker, de roundpen is niet gemaakt als konijnenspeelplaats!

Na 2 maanden vakantie of nou ja, babysitten op Abby en Dino, staat Ravi weer thuis. Deze week zijn we weer begonnen met conditioneren en er mogen wel wat kilootjes af. Met dit weer is dat zo gebeurd! 

Puur natuur

Tja, het zit niet altijd mee wat fokken betreft. Na de zoektocht naar de ideale hengst voor onze merries strandden we op Capriano die we zelfs op onze locatie mochten houden voor dit seizoen. Capriano dekte uiteindelijk 3 van onze merries; Lilly, Spirit en Beetle.

Lilly kreeg een baarmoederontsteking. Na behandeling en spoeling is zij niet meer hengstig geworden. Spirit daarentegen was onmiddellijk drachtig. Voor haar vonden we een nieuw thuis en in 2013 zal in Oostenrijk een nakomeling van Capriano geboren worden. We lieten ook Beetle dekken, helaas kreeg zij een uierontsteking gepaard met hoge koorts. Er was geen ontkomen aan anti biotica. Beetle was niet drachtig en heeft tot op heden geen goede hengstigheid meer gekregen.

Ik vraag me serieus af of de oorzaak van een ontregelde cyclus te zoeken is in de reguliere medicatie, in dit geval anti biotica. Meer en meer wil ik volledig overstappen naar homeopathie maar soms moet je gewoon naar anti biotica overgaan, zeker als je paard bijna 40 graden koorts heeft.

Aangezien ik geen voorstander ben van hormonen en hengstig spuiten is het een kwestie van afwachten geweest tot de natuur zn werk doet. Helaas wordt het nu dermate laat in het seizoen dat we beter tot volgend jaar kunnen wachten met dekken.

Buiten wederom een hoge dierenartsrekening zijn we ook een mooie ervaring met Capriano rijker. Wij zien hem graag in het voorjaar terug!

Gangenpaardenclinic

Afgelopen weekend hadden we een 3-daagse intensieve clinic op onze locatie. Een bont gezelschap van Tennessee Walking Horses vulde de paddocks; Sheba, Fency & Bud. Dankzij het kleine aantal deelnemers was de aandacht per combinatie erg groot en konden we goed inspelen op de persoonlijke behoeftes en vragen.

De paarden hebben de piste goed ingewerkt en we hadden de eerste 2 dagen mazzel met het prachtige droge weer. Gelukkig was de weersvoorspelling dit keer correct zodat we goed voorbereid de laatste dag binnen konden werken met massa's video- en beeldmateriaal. En maar goed ook want het bleef maar regenen!

In de 3 dagen is van alles de revue gepasseerd; de gangen van de paarden zijn onder de loep genomen, de houding en zit van de ruiter, wat is het effect van de houding op de gangen, zadelpascontrole etc, etc. Het bespreken van het videomateriaal was zeer de moeite waard. Wanneer je jezelf in actie ziet, is het soms pas duidelijk wat er nu precies scheelt aan je houding of kun je zien hoe goed je paard eigenlijk loopt.

Zondagavond reden 3 tevreden cursisten weer naar huis. 1 merrie bleef achter en zal pas na de dekking door Capriano weer huiswaarts keren.

Dit is zeker voor herhaling vatbaar!