Vandaag hebben we dan eindelijk het eerste officiele ritje te paard samen gemaakt. Gewillig lijdend voorwerp: onze Ravi
Het was even worstelen om de helm bij Lucas op te krijgen. Na de eerste passessie enkele maanden geleden was zn koppie toch weer wat gegroeid. En om nou te zeggen dat het echt lekker zit... Nee, niet echt, volgens Lucas. Maar eenmaal voor bij mams in het zadel was dat snel vergeten en zat hij te glunderen van trots.

Voor herhaling vatbaar lijkt me!

Konijnen op avontuur

Nu de roundpen eindelijk was opgedroogd werd het hoogtijd er gebruik van te maken. Zeker nu we met Beetle en Anouck bezig zijn met inrijden. Om de zwaarte te testen ging ik na het rijden met Ravi door de roundpen. Sommige plekken zijn nog wat vochtig en zwaar, op andere plaatsen lag de bodem perfect.

Na een aantal rondes viel het me op dat Ravi telkens op dezelfde plek dieper wegzakte. Vreemd want daar was de piste volledig droog. Hoe kan dat dan? 2 meter verderop staat onze ren met krielkipjes en 2 konijnen. Het zal toch niet? Ik stap af en ga op onderzoek uit. Als ik hier en daar wat zand weg graaf komt er een tunnel tevoorschijn. O jee! Dit is duidelijk het werk van onze konijnen. Ik roep Els erbij en laat haar de gang zien. Wat ben ik blij dat ik het verdacht vond en gestopt was met rijden! Ik zit nog gehurkt bij het holletje te praten en toen plots 'FLOP' zit ik met een konijn in mn hand! Danku voor het laatste stukje open te graven, zal ze wel gedacht hebben ;)

1 ding is duidelijk: de roundpen is voorlopig niet bruikbaar! Ik stuur ons konijnenvriendinnetje via haar gang weer naar de ren en sluit het gat in de roundpen af met zand. Maar een konijn zou geen konijn zijn als die weer enthousiast verder gaat met graven dus een paar uur later is het gat weer zichtbaar. Zucht... dan maar konijnen in de roundpen. Sinds dit voorjaar wonen ze bij ons, 2 dames, een witte met zwarte vlekjes die redelijk vrij gevochten is en een wat angstiger bruin hangoortje. De bruine is de laatste maanden wel wat tammer geworden maar de witte is een echte clown. Lucas vindt ze geweldig.

Gisterochtend laat ik Spotje naar buiten. Ze rent de wei in waar ik een zwart wit iets zie. Is Stuff ook al buiten dan?? Nee, die zit nog in de bench. Oops! Het konijn! Ik begin Spot te roepen maar die is doof dus dat haalt niet uit. Ze rent achter het konijn aan die 'het hazenpad' kiest, floept de roundpen in en 2 seconden later steekt haar koppie in de ren boven de grond. Haha! wat een slim ding.

In mijn onschuld denkende dat ze haar lesje wel heeft geleerd, komt het niet in me op om nog meer actie te ondernemen (ok, ik was ook net wakker). 3 uur later schiet Beer langs me heen in de wei, recht op.......... 2 konijnen! En natuurlijk blijft Dora niet achter. O dear! Ik weer de honden bij me roepen die serieus twijfelden of ze dat zouden gaan doen. Gelukkig gaf het de konijnen net genoeg tijd. De 1 schoot weer in de roundpen, de ander (iets minder intelligent) schoot de wei in. Eenmaal de honden in de ren was de rust weer wedergekeerd en ook de konijnen zaten weer braaf in de ren. Gisteren liepen ze diverse keren in de roundpen rond en uiteindelijk hebben we ze hun vrijheid ontnomen door de hele gang af te sluiten.

Om hier serieus korte metten mee te maken moet de hele ren uit elkaar, een meter diep gegraven worden om gaas op de bodem te leggen en vervolgens weer terug op te bouwen. Dat is een hele klus en met 33 graden niet echt een optie. 1 ding is zeker, de roundpen is niet gemaakt als konijnenspeelplaats!

Na 2 maanden vakantie of nou ja, babysitten op Abby en Dino, staat Ravi weer thuis. Deze week zijn we weer begonnen met conditioneren en er mogen wel wat kilootjes af. Met dit weer is dat zo gebeurd! 

Puur natuur

Tja, het zit niet altijd mee wat fokken betreft. Na de zoektocht naar de ideale hengst voor onze merries strandden we op Capriano die we zelfs op onze locatie mochten houden voor dit seizoen. Capriano dekte uiteindelijk 3 van onze merries; Lilly, Spirit en Beetle.

Lilly kreeg een baarmoederontsteking. Na behandeling en spoeling is zij niet meer hengstig geworden. Spirit daarentegen was onmiddellijk drachtig. Voor haar vonden we een nieuw thuis en in 2013 zal in Oostenrijk een nakomeling van Capriano geboren worden. We lieten ook Beetle dekken, helaas kreeg zij een uierontsteking gepaard met hoge koorts. Er was geen ontkomen aan anti biotica. Beetle was niet drachtig en heeft tot op heden geen goede hengstigheid meer gekregen.

Ik vraag me serieus af of de oorzaak van een ontregelde cyclus te zoeken is in de reguliere medicatie, in dit geval anti biotica. Meer en meer wil ik volledig overstappen naar homeopathie maar soms moet je gewoon naar anti biotica overgaan, zeker als je paard bijna 40 graden koorts heeft.

Aangezien ik geen voorstander ben van hormonen en hengstig spuiten is het een kwestie van afwachten geweest tot de natuur zn werk doet. Helaas wordt het nu dermate laat in het seizoen dat we beter tot volgend jaar kunnen wachten met dekken.

Buiten wederom een hoge dierenartsrekening zijn we ook een mooie ervaring met Capriano rijker. Wij zien hem graag in het voorjaar terug!

Gangenpaardenclinic

Afgelopen weekend hadden we een 3-daagse intensieve clinic op onze locatie. Een bont gezelschap van Tennessee Walking Horses vulde de paddocks; Sheba, Fency & Bud. Dankzij het kleine aantal deelnemers was de aandacht per combinatie erg groot en konden we goed inspelen op de persoonlijke behoeftes en vragen.

De paarden hebben de piste goed ingewerkt en we hadden de eerste 2 dagen mazzel met het prachtige droge weer. Gelukkig was de weersvoorspelling dit keer correct zodat we goed voorbereid de laatste dag binnen konden werken met massa's video- en beeldmateriaal. En maar goed ook want het bleef maar regenen!

In de 3 dagen is van alles de revue gepasseerd; de gangen van de paarden zijn onder de loep genomen, de houding en zit van de ruiter, wat is het effect van de houding op de gangen, zadelpascontrole etc, etc. Het bespreken van het videomateriaal was zeer de moeite waard. Wanneer je jezelf in actie ziet, is het soms pas duidelijk wat er nu precies scheelt aan je houding of kun je zien hoe goed je paard eigenlijk loopt.

Zondagavond reden 3 tevreden cursisten weer naar huis. 1 merrie bleef achter en zal pas na de dekking door Capriano weer huiswaarts keren.

Dit is zeker voor herhaling vatbaar!

Eindelijk onze eigen rijbak!

Vlak voor mijn vertrek naar Frankrijk werd het begin gemaakt van het aanleggen van onze eigen rijpiste. Hoe? Op de meest natuurvriendelijke manier en zonder enige toevoeging of verandering aan de bodem: het keren van de grond. Aangezien we op zandgrond wonen ligt deze optie voor de hand. Niks geen drainage of toevoeging van onnatuurlijke producten.

Terwijl ik in Frankrijk Rocky Mountain Horses aan het trainen was werd er thuis hard gewerkt aan de afwerking van het geheel; de omheining in bruin band met houten palen. Toen ik gisteren moe maar voldaan thuis kwam trof ik een prachtige nieuwe omheining en lag de piste er mooi bij. Vandaag scheen de zon (speciaal meegenomen uit het zuiden) dus reden temeer om de rijbak in te wijden! Dit was tevens de eerste keer dat ik Capriano thuis reed, tot nu toe had hij zich enkel met de dames bezig gehouden (en met succes!).

Het testritje is zeer goed bevallen. De rijbak is geschikt verklaard voor gebruik voor de clinic later deze maand!

Torture of Tennessee Walking Horses?

Warning! This video contains shocking images.

Why am I sharing this? Because this is a fact and still happening in the USA. No old video footage but current material. The 'excuse' this happens only to a small number of Walking Horses, doesn't mean it is less shocking. The video only shows Big Lick horses, however, some of the soring methods are also used on Lite and Plantation shod horses.

It may be clear we are 200% against these trainingmethods. We have made many statements in the past, are co-founder of TWH Heritage Society and Natural Walking Horses. Please do not judge the horses or the breed, judge the people who do this. Don't let them get away with this unpunished.

Stop the use of pads, no more heavy shoes, get rid of unnatural high knee action. Lets show the world the Tennessee Walking Horses how it originally was bred; a versatile family horse with smooth gaits. This is what we are trying to achieve.

=====================================================================
Waarschuwing!
Deze video bevat zeer schokkende beelden en zijn niet geschikt voor jonge en gevoelige kijkers. 

Waarom laten we dit zien? Omdat dit een feit is wat zich nog steeds afspeelt in Amerika. Niks geen achterhaalde situatie maar actueel. Dat het 'slechts' bij een klein percentage Tennessee Walking Horses gebeurt, praat dit zeker niet goed. De video laat enkel Big Lick paarden zien, echter ook onder Lite en Plantation shod paarden wordt gebruikt gemaakt van sommige van deze 'methodes'.

Het mag duidelijk zijn dat wij 200% tegen deze trainingsmethodes zijn. Niet voor niets hebben wij in het verleden al vele statements gemaakt, zijn wij co-founder van TWH Heritage Society en Natural Walking Horses.   Veroordeel niet de paarden of het ras, veroordeel de mensen die dit doen. Niemand mag hier ongestraft mee wegkomen.

Weg met de pads, weg met zware ijzers, weg met knie actie. Laten we de Tennessee Walker weer zien zoals hij van oorsprong is gefokt; een veelzijdig familiepaard met boterzachte gangen en een goed uithoudingsvermogen. Dat is waar wij ons voor inzetten.

ABC News, May 16, 2012



Torture of Tennessee Walking Horses?: ABCNEWS.COM - Hidden-camera video finds alleged abuse of prize-winning horses.

Capriano

Een paar weken geleden schreef ik nog dat we hengstloos waren na de castratie van Dino en nu staat er alweer een hengst bij ons. Ok, hij is niet van ons maar hij laat wel weten dat hij de man is hier op de stoeterij!

Vrijdag is hij gearriveerd, gisteren hebben we al wat mooie foto's genomen. Capriano is super cool, heerlijk rustig en makkelijk in de omgang. Vanmiddag ga ik hem lekker rijden, het is er prachtig weer voor! Hopelijk volgende week de merries dekken. Ze tonen al goede interesse!

Logé

Voor het eerst sinds jaren krijgen we dit jaar geen veulens. En dat voelt vreemd! Dit jaar wilden we wel weer 2 merries laten dekken. Uiteindelijk blijft het kriebelen natuurlijk. Het was nog even spannend welke merries het zouden worden; Rose, Anouck, Lilly of Spirit?

Uiteindelijk zijn het Lilly & Spirit geworden. Beetle en Anouck kunnen dan op het gemak ingereden worden. Maar welke hengst gingen we uitkiezen? Weken aan een stuk heb ik stad en land afgezocht en internet afgestruind. Alle pro's & con's werden goed afgewogen, er werd rond gebeld, -gemaild en -gereisd. Zoals altijd gaat mijn voorkeur naar oude bloedlijnen en die zijn zelfs in Europa te vinden, zolang je maar weet waar je het zoeken moet. In mijn speurtocht beperkte ik me niet tot Nederland en Belgie maar zocht letterlijk heel Europa af. Zouden we wederom voor de Heritage gecertificeerde hengst Chinook kiezen in Zwitserland, Red in Duitsland of voor een new kid on the block in Italië? 9 jaar geleden ben ik op bezoek geweest bij Horse Kolbe en zijn paarden. Hoewel ik geen beeldmateriaal had stond alles me nog wat vaag bij. Toch was ik nieuwsgierig naar zijn hengst en zo ging ik afgelopen week nog eens op bezoek om Mable's Capriano te bekijken.

Capriano stond relaxed in zijn wei te grazen toen we arriveerden. Wat een plaatje! Een heerlijk stevig dier, lekker solide van bouw en qua karakter een enorme lieverd. Lucas kon met zn handjes niet van zn snuit afblijven en Capriano liet hem rustig zn gang gaan. Het is alweer even geleden maar in 1999 werd hij kampioen in de 3-gang klasse op het Europees Kampioenschap in Reken (DLD). Ondertussen is deze kanjer van ca 1.60m alweer 17 jaar en stond een tijdje stil maar ook onder zadel zette hij zn beste beentje voor. Een testrit sloeg ik natuurlijk niet af en zo reed ik Capriano de drafrenbaan van 1,2 km rond. Ook leuk om eens te mogen doen!

Ik had niet lang nodig om te beslissen dat dit de partner voor onze merries zou worden. Zowel Spirit als Lilly zijn Heritage gecertificeerd. Beiden voorzien van oude bloedlijnen en karakteristieke gangen van de Tennessee Walker. De combinatie met Capriano zorgt voor het behoud van fokken met oude bloedlijnen en dito gangen. Bovendien heeft Capriano een geweldig zacht karakter en een prachtige bouw. Wat wil een mens nog meer? Deze week gaan we Capriano ophalen en zal hij deze zomer bij ons komen logeren. Ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat deze logeerpartij hem goed zal bevallen ;)

Rose

Wat gaat de tijd toch snel. In 2004 werd ik uitgenodigd om in Texas 2 paarden te trainen. We verbleven 2 weken in een luxe guesthouse op een prachtige ranch met quarantainestal. Door de extreme hitte was het rijden niet echt een pretje. Voor dag en dauw zat ik al op het paard om dat 's avonds nog eens te herhalen. Het waren 2 Walker merries; een sabino en een vosje.

Verderop stond nog een drachtige merrie. Deze bruine trok mijn aandacht omdat haar hoofd sprekend op onze Lilly leek. Achteraf gezien bleek dat ook niet zo vreemd. Lilly haar vader blijkt namelijk Rose haar opa te zijn aan moeders kant. Een tante dus! Rose had ook een nakomeling op stal staan, een 2 jarige zoon van Bullet, de schimmelhengst van onze vriend in Tennessee. Op het moment dat wij in Texas waren was Rose drachtig van een zwart bonte hengst. Rose was een merrie die zich niet direct blootgaf, iets wat de meeste Walkers wel doen. Ik werkte met haar in de roundpen en reed haar ook diverse keren. Ze had zeer ruime gangen, zat boterzacht en had veel potentieel. Er was wel een nadeel; ze liet zich liever niet bekappen na een reeks slechte ervaringen.

Na ons verblijf in Texas reisden we door naar Tennessee waar we nog een week verbleven. We bekeken diverse merries maar konden niets van onze gading vinden. Eenmaal thuisgekomen bleef Rose door mijn hoofd rondspoken en besloten we haar te importeren. Rose arriveerde midden december, uitgerekend toen het 10 graden onder nu was. Een hele shock wanneer je uit warm Texas komt. De aanpassing viel Rose zwaar en de brute omschakeling van het klimaat zal er zeker mee te maken hebben gehad. Dit was de eerste keer dat een door ons geimporteerd paard duidelijk moeite had met de verandering van continent. Rose trok zich op aan de jonge, vrolijke Wolfie. We gaven haar alle tijd om te acclimatiseren en keken uit naar haar veulen.

Langzaam maar zeker opende Rose zich naar mij toe. Van vreemden en mannen moest ze nog altijd niets hebben. Haar veulen Oreo was een kanjer en we dekten Rose nog 4 maal. Keer op keer werden we beloond met prachtige nakomelingen, veelal hengsten. Rose (zelf een Heritage outcross) kreeg een nakomeling van Paint's Cotton (USA), Heritage hengst Tsuniah's H.B., Pleasure's Pot o' Gold (2 stuks) en Heritage gecertificeerde hengst Pleasure's Eternal Flame (aka Ravi). Ze zijn terug te vinden in Denemarken (2), Duitsland, België en Nederland. Ze kreegs zelfs een kleinzoon! Doordat Rose hoofdzakelijk als fokmerrie werd ingezet, hebben we haar niet veel gereden. Toch waren er wel een aantal periodes dat we haar ook onder zadel hadden. Ook toen was al duidelijk dat ze genoot van wandelingen in het bos. Ondertussen was het alweer ruim 4 jaar geleden dat ze gereden was maar in januari hebben we de draad weer voorzichtig opgepakt. Helaas zat het weer niet mee en ook mijn moederschap maakte het moeilijk om Rose regelmatig te rijden. Gelukkig waren de spaarzame ritjes voldoende om een aantal mensen te overtuigen van Rose haar kwaliteiten als rijpaard. We zijn dan ook blij een plek te hebben gevonden waar ze zich als trailpaard kan ontpoppen.

Toegegeven, voor mij is het een vreemde ervaring nu Rose is verhuisd. Al is de verkoop een weloverwogen beslissing, dat wil nog niet zeggen dat je zoiets zonder emotie doet. Ik ben er echter van overtuigd dat Rose het prima naar haar zin gaat hebben op haar nieuwe stek met haar nieuwe job als rijpaard en dat maakt het gemis een stuk minder.

7 maanden

Ja, het is alweer 7 maanden geleden dat Lucas is geboren. En wat is het een leuk kereltje. Heerlijk vrolijk en actief en een broertje dood aan slapen want dat is voor babies. Van het boek 'Rupsje Nooitgenoeg' krijgt Lucas geen genoeg ;) en dat het een dierenvriend is mag duidelijk zijn. Helaas heeft onze camera zn beste tijd gehad en zijn de foto's erg onzuiver.