Stop the Fencing in of Prior Mountain Mustang herd

Zielig, zieliger, zieligst

Gisteren had Muzby zijn zoveelste nagel stuk gebeten. Hij liep stok kreupel en het bloedde flink. Aangezien ik toch naar de dierenarts moest met Izzy heb ik hem gelijk meegenomen. Zijn nagel werd vakkundig verwijderd en het pootje werd ingetaped. Ons stoere Jerommeke was plotsklap een zielig menneke geworden.

Vanmorgen heb ik hem gevraagd te poseren en ja hoor, hij kan nog altijd heel zielig kijken ;)

Amerika verbeeld

Bericht vanuit Amerika

We zijn ruim 2 weken in Amerika en genieten met volle teugen. De huurauto heeft er weer meer dan 2000 miles bij en wij hebben weer veel gezien. Kentucky was leuk maar Tennessee blijft ons toch het meeste trekken. Ons favoriete verblijf in de guesthouse in Petersburg (middle of nowwhere) voelt als een 2e thuis.

Naast de ontelbaar veel paarden die we hebben gezien, hebben we ook een bezoek gebracht aan Nashville, Kentucky Horse Park to name a few. Natuurlijk mochten de nodige trailritten niet ontbreken (zowel op Tennessee Walkers als op Kentucky Mountain Saddle Horses en Rocky Mountain Horses). En ik heb zelfs nog meegedaan aan een funshow met een KMSH!

Dat het leven hier in het zuiden beduidend anders is dan in Europa is een feit. Hier is alles groter (denk aan auto's), de ruimte voor dieren is extreem. Er is veel natuur en wildlife. Overal zie je eenkhoorntjes, racoons, vossen, cayotees, konijnen, herten, fel gekleurde vogels en nog veel meer. Koeien lopen in weides met eigen beekjes etc. We hebben de geciviliceerde delen bezocht maar ook armoedige gebieden aangedaan. De omgang met dieren is ook anders en niet altijd zoals wij dat gewend zijn. Zo trof ik vandaag deze schedel van een koe. Overleden aan een natuurlijke dood. Het volledige skelet lag her en der verspreid, waarschijnlijk door water weggespoeld. Vermoedelijk 3 jaar of langer heeft het nodig gehad om enkel nog de botten over te houden. In Europa zou je dit niet aantreffen maar hier is het een normaal tafereel.

Wennen zal het wel nooit maar dit hoort wel bij het leven in de zuiderlijke staten. Nog 1 nachtje en dan vliegen we weer naar huis...

Kroost vliegt uit

Op de valreep vond er nog een verhuizing plaats voor ons vertrek naar Amerika. Zojuist is Trip vertrokken naar zijn nieuwe adres bij de opfokker in Nederland. Moeder Lilly begeleidt hem hierbij. Dat Trip enige weken geleden gespeend was maakte voor hem geen verschil om zijn moeder blindelings te vertrouwen. Het laden verliep vlekkeloos.

Nadat Lilly was geladen en stond te genieten van haar hooi liep ik met een voeremmer de trailer in. Dat Trip net had ontbeten speelde geen rol. Hij lustte nog wel wat! Alleen die laadklep stond in de weg en hoe kom je nou bij dat voer in de trailer? Zonder op de laadklep te staan was de beste mogelijkheid via de zijkant de klep maar ja, dan kon hij niet bij het voer en de opstap was wel heel hoog. Ik leidde hem dus telkens naar het laagste punt; het midden van de klep. Deze ligt nog altijd iets hoger dan de vlakke grond dus ja, dan stoot je je voet (hoef). 3x zocht hij wederom het plekje op langs de zijkant maar aangezien hij niet beloond werd, waagde hij toch een poging vanaf de juiste locatie.

Zonder twijfel stapte hij met zn voorhoeven op de klep et voila, de beloning van een klein hapje was al daar. Mjam, dat is toch lekker voer, daar wilde hij meer van en dat mocht natuurlijk maar..... voor wat, hoort wat! Stapje voor stapje lokte ik hem verder op de klep en al snel stond hij er met 4 benen op al knabbelend op zn muesli. Er was geen spoor van onzekerheid te bekennen. Binnen 10 minuten stond hij op de trailer terwijl hij er nog nooit 1 van binnen had gezien. Daarentegen heeft hij wel de trukendoos van Sam mogen aanschouwen die van het laden in mei dit jaar een heel langdurig spektakel heeft gemaakt, niet echt het juiste voorbeeld. Ook het afsluiten van de trailer en het wegrijden ging zonder enige gestommel. Trip was veel te druk met het heerlijk ruikende voordrooghooi.

Klein detail is overigens dat Trip zonder leidttouw is geladen. Het ging dus volledig uit vrije beweging.

Ik ben trots en tevreden. De nieuwe eigenaresse zal veel plezier van deze kanjer gaan beleven en ik weet zeker dat Trip zich snel thuis zal voelen tussen een groep jongens van zijn leeftijd.

Unieke commercial

Ik zou heel graag willen zien hoe de opnames zijn verlopen...



Mijn wens geschiedde: http://www.youtube.com/watch?v=sY7BoDgOcLI&NR=1

2010 WEG Opening Ceremonies Stacy Westfall Bridleless

De enige echte winnaar. Stacey en haar paard wonnen dan wel geen medaille maar ze krijgt ons hart. Dit is Harmony, Balance & Partnership!

Count down

Het aftellen is begonnen. Dit weekend vliegen we de grote plas over voor ons jaarlijkse verlof annex werkvakantie in de US of A. Een deel van ons verblijf is gepland maar zoals altijd blijft er voldoende ruimte over voor spontane bezoeken aan stoeterijen, evenementen of andere interessante gelegenheden.

We beginnen zoals altijd met een rechtstreekse vlucht Brussel - Atlanta. Door de jaren heen is dit toch wel de makkelijkste en snelste verbinding gebleken naar ons favoriete verblijf in het pittoreske gehucht Petersburg, TN. Na 8 uurtjes vliegen stappen we in de auto om 4 uur later bij ons huisje te arriveren die omringd is door heuvels en 30 ha met een kudde van ca 40 Walkers. Wakker worden in de natuur met zoveel van je favoriete paarden om je heen die vrij zijn te gaan en staan waar ze willen is een droom die al meer dan eens werkelijkheid werd.

De eerste week is gereserveerd voor het weerzien van vrienden, hun paarden en nakomelingen van dit jaar, uitrusten, lekker bijkletsen en genieten van een goede steak en mijn favoriete ontbijt: pancakes met fried apples & cream by Cracker Barrel! Als we dan toch allemaal samenkomen, is het een goed moment voor een meeting met de founders van de Heritage TWH Society. In week 2 verlaten we onze uitvalsbasis in Petersburg om via Nashville naar Kentucky te reizen. Die periode verblijven we in motels en hopen we ook te bivakkeren bij een Nederlands echtpaar met een B&B in KY. Het is alweer ruim 12 jaar geleden dat ik een fokker van Walkers met oude bloedlijnen in KY heb bezocht, de hoogste tijd om weer langs te gaan. Ironisch genoeg bezoeken we het Kentucky Horse Park pas nadat de Equestrian Games zijn afgelopen. Te druk en niet onze 'tak van sport'. Arnold & Lisa Warmels hebben we 3 jaar geleden voor het laatst gezien en we kijken uit naar het bezoeken van hun Frysian Valley Sport Horses farm in Lexington waar ze eerder dit jaar naar verhuisd zijn. Klinkt bekend? Dat kan kloppen! Zij hebben nl de openingscermonie met de Friezentrein verzorgd.

We bezoeken het KMSHA en een aantal fokkers van Kentucky Mountain Saddle Horses om later weer zuidelijk af te reizen naar TN. Onderweg stoppen we nog bij Larry Whitesell om een clinic van hem bij te wonen en we eindigen het laatste weekend in zuid TN om samen met fans en eigenaren van nakomelingen van Buds Sterling Bullet een trailrit te maken.

Wat hebben we het toch slecht ;) Tennessee, here we come!

Tennessee Walking Horses present @ World Equestrian Games

Updated: 11:33 PM Sep 21, 2010

Local Horse Headed to World Equestrian Games

Cocoa's Red Zone is a two time national champion from Franklin, and he's headed to the World Equestrian Games. Those close to the horse are excited to have the games come to Kentucky, the first time they've been held in the United States.

Posted: 7:52 PM Sep 21, 2010
Reporter: Lacey Steele
Email Address: lacey.steele@wbko.com

---

Local Horse Headed to World Equestrian Games

Ik zie, ik zie...

Aankomende zondag vindt de jaarlijkse vliegshow van Sanicole weer plaats. Het spektakel trekt zo'n 30.000 toeschouwers waarbij piloten uit Nederland, België, Duitsland, Frankrijk, Engeland, Amerika, Spanje, Portugal, Zwitserland, Tsjechië, Jordanië, Turkije hun vliegkunsten tonen boven de Hechtelse Heide.

Sinds jaar en dag ben ik de enige in en rondom huis die gefascineerd dit schouwspel in de lucht aanschouw maar ik heb nu een mede fan gevonden! Tijdens de oefenvluchten die gisteren en vandaag plaats vonden stond onze Paloma vol ontzag naar de voorbij razende straaljagers te kijken die in formatie voorbij vlogen en hun kunsten toonden. De andere paarden moeten er weinig van weten maar Paloma leek er geen genoeg van te krijgen en volgde de herriemakers tot ze uit het zicht waren met deze mooie plaatjes als resultaat.

Tennessee Walkers @ Horse Event

3 dagen lang werd de Tennessee Walker vertegenwoordigd door leden van de ETWHA. Lisa Klaus uit Duitsland, Mariska Hoogesteger uit Nederland en ikzelf uit België maakten de promotie meer dan Europees samen met onze paarden. Daarnaast werd de stand bemand door een fantastische crew.

Zoals altijd zetten de paardjes hun beste beentje voor. Dagelijks was er een demonstratie in het rassenpaviljoen en reden we mee met het rassendefilé in de Boktpiste. Helaas zat het weer niet altijd mee maar op zaterdag hadden we een absoluut stralende dag. Moe maar voldaan kwamen we zondagavond weer thuis. De paardjes hebben een dagje vrij, wij mogen alle spullen gaan uitpakken en de modderbende gaan wassen ;)

Mijn geheim

Afgelopen zaterdag was het zover. Na 10 jaar samenzijn scheidden onze wegen. Secret, mijn trouwe partner, mijn maatje, mijn vriendin en tevens collega verliet onze kudde. Secret is al die jaren mijn steun en toeverlaat geweest zowel op het privévlak als op het werkvlak.

Altijd stond ze paraat voor me in moeilijke tijden, maakten we lange ritten om onze zorgen ver achter ons te laten en genoten we van een wandeling door de verse sneeuw. Ontelbaar veel mensen hebben dankzij Secret voor het eerst de comfortabele gangen van de Tennessee Walker mogen ervaren. Samen promoten we het ras op beurzen en evenementen in Nederland en België. Haar foto's prijkten in de grote paardenmagazines in de Benelux en ze kwam zelfs meerdere malen op TV. Ook was Secret van de partij op diverse Europese kampioenschappen en deed ze vorig jaar nog mee aan een fun wedstrijd.

Secret heeft 4 prachtige nakomelingen op de wereld gezet waarvan Anna Belle het spijtig genoeg niet heeft mogen halen. De laatste 3 jaar heeft Secret 100% gewerkt als les- en workshop paard waarbij ze de cursisten regelmatig een spiegel voor ogen hield.

Kortom, Secret heeft meer dan genoeg gepresteerd en heeft een zeer waardevolle bijdrage geleverd aan raspromotie en het werk op Pleasure Gaits. Nu is het tijd voor Secret om 1 op 1 aandacht te krijgen van haar mens en samen te genieten van lange wandelingen. Aangezien ik haar dat niet kon bieden werd de moeilijke knoop doorgehakt om haar elders dat te geven wat ze meer dan recht op heeft.

In Camilla vond ik de persoon waar ik Secret aan toevertrouwde. Na 4 weken intern bij ons te hebben gezeten en beiden intensief te kunnen begeleiden vertrok Secret afgelopen weekend richting het Brusselse om daar samen met Camilla een nieuwe toekomst op te bouwen.

Zelden was een afscheid zo pijnlijk als deze al weet ik dat ze een geweldige mooie jonge meid als nieuwe partner heeft en we elkaar nog regelmatig zullen zien. Secret viel op door haar onopvallendheid, nooit vragend, altijd er zijn. Met haar vertrek heb ik het gevoel dat er een stukje van mezelf ontbreekt maar dat kan ook bijna niet anders na 10 jaar leef en leed te hebben gedeeld. Er zal voor ons allebei tijd voor nodig zijn om ons aan te passen aan deze verandering.

Het is onmogelijk om 10 jaar in beeld te brengen. Onderstaande foto's geven een idee van de eerste trailrit in Tennessee tot de eerste kennismaking van Secret en Camilla. Ik wens beiden nog vele jaren plezier en hoop dat Secret net zoveel gaat betekenen voor Milla als ze voor mij doet. We zijn hoe dan ook onlosmakelijk aan elkaar verbonden.