Mijn geheim

Afgelopen zaterdag was het zover. Na 10 jaar samenzijn scheidden onze wegen. Secret, mijn trouwe partner, mijn maatje, mijn vriendin en tevens collega verliet onze kudde. Secret is al die jaren mijn steun en toeverlaat geweest zowel op het privévlak als op het werkvlak.

Altijd stond ze paraat voor me in moeilijke tijden, maakten we lange ritten om onze zorgen ver achter ons te laten en genoten we van een wandeling door de verse sneeuw. Ontelbaar veel mensen hebben dankzij Secret voor het eerst de comfortabele gangen van de Tennessee Walker mogen ervaren. Samen promoten we het ras op beurzen en evenementen in Nederland en België. Haar foto's prijkten in de grote paardenmagazines in de Benelux en ze kwam zelfs meerdere malen op TV. Ook was Secret van de partij op diverse Europese kampioenschappen en deed ze vorig jaar nog mee aan een fun wedstrijd.

Secret heeft 4 prachtige nakomelingen op de wereld gezet waarvan Anna Belle het spijtig genoeg niet heeft mogen halen. De laatste 3 jaar heeft Secret 100% gewerkt als les- en workshop paard waarbij ze de cursisten regelmatig een spiegel voor ogen hield.

Kortom, Secret heeft meer dan genoeg gepresteerd en heeft een zeer waardevolle bijdrage geleverd aan raspromotie en het werk op Pleasure Gaits. Nu is het tijd voor Secret om 1 op 1 aandacht te krijgen van haar mens en samen te genieten van lange wandelingen. Aangezien ik haar dat niet kon bieden werd de moeilijke knoop doorgehakt om haar elders dat te geven wat ze meer dan recht op heeft.

In Camilla vond ik de persoon waar ik Secret aan toevertrouwde. Na 4 weken intern bij ons te hebben gezeten en beiden intensief te kunnen begeleiden vertrok Secret afgelopen weekend richting het Brusselse om daar samen met Camilla een nieuwe toekomst op te bouwen.

Zelden was een afscheid zo pijnlijk als deze al weet ik dat ze een geweldige mooie jonge meid als nieuwe partner heeft en we elkaar nog regelmatig zullen zien. Secret viel op door haar onopvallendheid, nooit vragend, altijd er zijn. Met haar vertrek heb ik het gevoel dat er een stukje van mezelf ontbreekt maar dat kan ook bijna niet anders na 10 jaar leef en leed te hebben gedeeld. Er zal voor ons allebei tijd voor nodig zijn om ons aan te passen aan deze verandering.

Het is onmogelijk om 10 jaar in beeld te brengen. Onderstaande foto's geven een idee van de eerste trailrit in Tennessee tot de eerste kennismaking van Secret en Camilla. Ik wens beiden nog vele jaren plezier en hoop dat Secret net zoveel gaat betekenen voor Milla als ze voor mij doet. We zijn hoe dan ook onlosmakelijk aan elkaar verbonden.

Kleur vererving

Vanmiddag is Monika Reissmann op bezoek geweest. Zij is de autheur van het boek 'Die Farben der Pferde' wat vorig jaar is gepubliceerd.

Dr Reissmann heeft een doctoraat in de veeteelt, en is sinds 2001 directeur van het Centrum voor Moleculaire Biologie aan de Faculteit Land-en Tuinbouw van de Humboldt Universiteit in Berlijn. Voor vele jaren, onderzoekt de auteur de moleculaire basis van de erfelijkheid, en de kleur van de vacht bij paarden, en onderwijst in diverse professionele publicaties.

Ontbrekend in de collectie van Monika Reissmann was een gouden champagne kleur en zodoende kwam ze vandaag langs om foto's te maken, haren te nemen voor onderzoek en de kleur in levende lijve te aanschouwen. Al gauw bleek dat we toch nog meer interessante kleuren in onze weides hadden lopen en zo kwamen ook Anouck, Lulu en Beetle aan bod. Omdat er serieuze twijfel bestaat over Lulu haar geregistreerde kleur (chestnut sabino) zal Monika haar testen. Naar verwachting is zij idd zwart sabino maar binnenkort weten we het zeker.

Wel grappig om te bedenken dat we tot 2 jaar geleden enkel vos en bruinvarianten in onze kudde hadden lopen muv Potter. We hebben de hele middag uitvoerig over kleurtjes gesproken. Het is een zeer interessante materie en ik ben ook heel benieuwd naar het resultaat in een volgend boek.

Foto's ETWHA Europees Kampioenschap

Foto's gemaakt tijdens het EK in Alpenrod, Duitsland. Overige foto's en de uitslagen zijn terug te vinden op www.twheurope.com + www.etwha.de

The stallion and the foal

Soort zoekt soort?

Anouck woont nu 2 weken bij ons en staat sinds aankomst bij de veulens op de grote weide. Aanvankelijk werd ze door de groep buitengesloten en was ze een vreemde eend in de bijt. Na een week kwam daar verandering in en stond Anouck niet buiten de groep, maar in de groep, veelal dicht bij de veulens.

Al snel bleek dat ze een grote voorliefde heeft voor voer, net als onze Paloma. Zodra we 's morgens beginnen met voeren staat de 2 jarige voor aan om als eerste te eten krijgen, iets wat qua rangorde niet zou mogen dus dat zorgt soms voor onderling gekijf. Anouck is gek op de kleintjes Trip en Elena en opvallend is dat ze het vooral op Elena gemunt heeft. Ze vindt het geweldig om de kleintjes overal heen te sturen, liefst op hoge snelheid. Bij alles staan haar oren naar voren, het is één groot spel.

Gisteren heb ik voor het eerst na de bevalling Paloma en Lilly even onder zadel gehad. Anouck zag haar kans schoon om halfzusje Elena in te pikken en haar overal naar toe te sturen. Voor Elena best spannend want dit was de eerste keer zonder mama in de nabijheid en haar grote zus is behoorlijk imponerend. We hebben Paloma dus maar niet te lang van haar weg gehouden. Toen de hele groep weer samen stond zag je duidelijk de Walkers bij elkaar en de Paso's + Paso kruising bij elkaar. Grappig!

Sam emigreert

Afgelopen zaterdag is Sam vertrokken naar het duitse Thüringerland. Hij mag daar samen met een 2 jarige Quarter hengst verder uitgroeien en zal in de toekomst als dekhengst gaan dienen. Zijn eigenaresse heeft als doel de Tennessee Walker in Thüringen te gaan promoten. Zelf hebben ze al 3 merries en een kruising.

Afscheid nemen is nooit makkelijk maar als je oogappeltje vertrekt is dat nog meer slikken. Sam was al 3 maanden geleden wat verder van huis gaan wonen om samen met andere hengstjes te kunnen opgroeien. Monique en Bert hebben zich goed over hem ontfermd. Het was voor ons dus een weerzien en tegelijkertijd afscheid nemen. Er werd ook even een traantje weggepinkt toen de trailer uit het zicht verdween.

6 uur later kregen we het bericht dat Sam veilig was aangekomen. Een dag na aankomst volgden de eerste foto's van Sam en Stan tevreden samen in de wei. We kunnen weer opgelucht ademhalen!

Sluiers en Boerka's

Vliegenmaskers dienen absoluut een goed doel maar toegegeven, het maakt het uiterlijk van je paard niet charmanter. Sterker nog, sommige maskers zijn behoorlijk angstaanjagend. Door de extreme hitte was er in de ruitershop weinig keuze meer uit het type vliegenmasker waardoor het een bijelkaar geraapt zooitje werd aan modellen en kleuren. Het masker van Rose bedenkt oren, ogen en neus en maakt het moeilijker voor de andere paarden en mijzelf om de lichaamstaal op te pikken.

Iedereen is voorzien van een masker. Ravi heeft de truc al ontdekt hoe hij deze weer eigenhandig van zn hoofd af kan furken. Aan zijn lijf geen polonaise, ook niet als het vliegen weert. De rest accepteert het masker als een noodzakelijk kwaad. Maar het gaat hier niet enkel om de vliegen (al helpt 't wel gigantisch). Onze zandpaddocks zijn voorzien van wit zand wat extreem reflecteert met de zon. Sommige paarden krijgen last van hun ogen icm de vliegen en de maskers werken tevens als zonnebril.

Ik zie liever het hoofd maar ach, het is voor een goed doel.

Fotosessie stoeterij La Cense