Muis beschoten

Onze Muis, geboren en getogen op stal is een enorme lieve kattin. We zijn dikke maatjes en zodra ze mijn stem hoort komt ze aangerend voor een aai en knuffel. Ze leeft op stal, en dat vindt ze heerlijk. Helaas komt 'aartsvijand' Sizo 's zomers ook graag op stal en het botert niet tussen die 2. Dus in de zomermaanden bivakkeert Muis in de stallen van de trainingspaarden. Overdag luiert ze in een goed gevulde hooiruif of ze rommelt wat rondom stal. Ze komt alleen naar de andere stal om te eten en daar heb ik speciaal een etensbakje voor haar op een geheime plek zodat ze Sizo niet tegen het lijf hoeft te lopen. Werkt uitstekend!

Woensdagochtend lag Muis languit op de hooivoorraad te slapen. Heel opvallend in het zicht en dat doet ze eigenlijk nooit. Ik ga kijken en het valt me op dat ze heel traag reageert. Tot mijn schrik is haar hoofd opgezet en zelfs haar neus is gezwollen. Ik besluit haar goed in de gaten te houden die dag en 's middags neem ik haar mee naar huis. Het valt me op dat ze een klein plekje net boven haar hoofd heeft en ik krap het weg. Onmiddellijk vult de opening zich met pus. Dierenarts!

Eenmaal aangekomen wordt de wonde ontsmet en nader onderzocht. Het blijkt te gaan om 1 gaatje, mooi rond van vorm. Niks geen vechtwonde; een krab van een kat uit zich in een snee en een bijtwond moet tenminste 2 tanden tonen maar ook dat is niet het geval. De dierenarts ziet deze wondes helaas vaker en hij is er zeker van dat ze met een luchtbuks is beschoten.

WATTT???!!!

Welke zot doet zoiets? Jongeren? Ouderen die niet sporen? Muis doet geen vlieg kwaad (muizen daarentegen zijn niet veilig), wie kickt er nu op katten te schieten? En ze heeft nog geluk gehad want de wond zit net boven haar oog. 1 cm lager en we hadden een veel groter probleem gehad.

Na het ontsmetten kreeg Muisje anti biotica en mocht weer mee naar huis. 2x daags krijgt ze nog medicatie en het gaat al een stuk beter. De zwelling neemt af maar de wonde is nog niet schoon. Gelukkig is de pijn een stuk minder en mocht ik eerder vanavond zonder enig geklaag van haar kant de wond schoonmaken. Ik zal de details besparen maar het is veel en vies.

Terug naar de vraag; Welke zot doet zoiets?

Ps. bijgaande foto van Muis is 2 weken terug gemaakt.

Heel soms gebeurd er ook iets bij ons in de Kamertstraat. De anders zo stille doodlopende straat kreeg gister genoeg bekijks toen er een metershoge lindeboom sneuvelde tijdens hevige regenval. De burgemeester was als één van de eerste ter plaatse om de schade op te nemen. Deze metershoge oude boom was vrijwel volledig verrot en heeft zich keurig midden over de straat gelegd. Hierbij miste het op een haar na een coniferenhaag en elektriciteitskabels. Buiten een ongetwijfeld platte brievenbus is er wonder boven wonder geen schade. De brandweer heeft de weg weer vrij gemaakt. De eigenaar heeft voorlopig weer genoeg hout om te stoken ;)

Summer @ Pleasure Gaits

Sakara in aktie

De afgelopen week hebben we veel met Sakara gewerkt. Van grondwerk tot rijden, van 'saai' pistewerk tot buiten rijden. Het is immers heel belangrijk om te weten hoe Sakara reageert op verschillende situaties om de potentiële nieuwe eigenaar zoveel mogelijk juiste informatie te geven. En Sakara doet het goed!

Het is erg leuk om met je eigen gefokte 'veulentje' aan het werk te mogen. Zal ze zich ons nog herinneren? Ik merk wel dat ze erg naar me toe trekt. Leuk hoor. Eigenlijk reageert Sakara tot op heden super op alles wat we met haar doen. Grondwerk in de roundpen ging super, het rijden pakt ze goed op, inmiddels is ze gewend om na het rijden afgespoten te worden. Toch best lekker met dit warme weer! En ook de eerste ritjes door het bos zijn gemaakt, met een ander paard maar ook alleen. Nee, we hebben zeker niet stil gezeten! Aangezien Sakara het afgelopen jaar vrijwel niet is gereden is het voor haar een hele aanpassing. Na een week werken merk je duidelijke vooruitgang en ze geniet van de aandacht.

Fotogeniek is ze in elk geval zeker en vast. Zodra ze een camera ziet wringt ze zich in allerlei bochten om in beeld te komen, van papa overgenomen? ;) Sakara meet 1.50m en is geboren in augustus 2006. Haar ouders zijn Potter en Secret. Sakara is met beiden opgegroeid en na het spenen is ze samen met Bud in de opfok gegaan tot aan verkoop. Wegens tijdgebrek komt ze nu beschikbaar. Een moedige beslissing want Sakara verdient de nodige aandacht al is afstand nemen een hele moeilijkse stap.


ps. Lucas heeft even op Sakara gezeten op zijn eigen verzoek. Zonder cap maar we hebben niet rond gestapt en ik hield hem natuurlijk goed vast.



Sakara in aktie 1 week verder:



Nieuwsgierig naar dit mooie meisje? Neem gerust contact op voor het maken van een afspraak.

Lucas de paardenfluisteraar

Daar stond hij dan. Vol ongeduld te wachten. Mama had beloofd dat hij mocht paardrijden. Die cap passen is minder leuk maar mama zegt dat dat er bij hoort. Ok, vooruit dan maar.

Dat poetsen duurt te lang. Is dat opzadelen nodig? Lucas wil paardrijden! We hadden het er al de hele week over. Sinds vorige zomer heeft Lucas niet meer op het paard gezeten. Vorige week zette ik hem in het voorbij lopen toch even op Ravi en o, wat vond hij dat leuk. Steeds met die kleine handjes Ravi in zijn hals kloppen. Tja, dat had hij gezien van Koji? Dus ik beloofde hem dat we gingen paardrijden en vandaag was het dan zover.

Geen moment was er de vraag of hij dit zou willen. Eerder hoe lang hij zich zou vermaken op een paardenrug. Voor het eerst helemaal alleen rondstappen te paard. Wow! Lucas glundert van oor tot oor. "Nog een keer!" roept hij als Koji even pauzeert. Ok, dan, nog een rondje... Zelfverzekerd pakt hij de teugels vast. Ok, kinderen kopieren, dat is duidelijk. Nu maar hopen dat we het goede voorbeeld hebben gegeven. We blijven maar lopen en Lucas krijgt er geen genoeg van. Als we stilstaan moet hij Marsie belonen en klopt haar in haar hals. Nee, we vragen niets, dat doe hij uit zich zelf. Even kijt hij naar beneden; hij wil de stijgbeugels gebruiken maar die zijn veel te lang. Met een omweg krijg ik zijn been toch in een soort gelijke positie en meneer geeft aan dat hetzelfde ook met zijn rechterbeen moet gebeuren. Vervolgens sommeert hij weer dat we verder moeten. Zo lopen we een kwartier en na een lange uitleg dat Marsie ook best moe is, gesteund door het naderende geluid van een tractor, til ik Lucas zonder huilen uit het zadel. Pfiew! Een geweldige ervaring voor de trotse ouders!


a>

Het einde is in zicht

Agrado zijn training loopt ten einde. 10 weken geleden stapte een onzeker kereltje uit de trailer. Hij moest wennen aan zijn nieuwe omgeving en ongetwijfeld ook aan de routine van een 5 daagse werkweek. Met Silas was er duidelijk geen klik maar alleen in de wei met zicht op andere paarden was ook weer geen succes. Het duurde ruim een maand voordat hij zijn draai had gevonden, ondertussen werkten wij wel met hem door, zij het op een laag pitje met veel grondwerk en vertrouwen opbouwen. Toen de rust eenmaal was wedergekeerd ging alles in een stroomversnelling. Het vertrouwen was daar, de concentratie kwam en met elke sessie groeide Agrado verder. Aanvankelijk bitloos, daarna met bit. Dit laatste zorgde voor een stagnatie in zijn ontwikkeling op het dressuurmatige vlak, maar hij bleef leren.

Helaas was er sprake van een lichte blessure waardoor alle oefeningen in stap zijn gebeurd tot 3 weken voor het einde van de training. Pas toen zijn we het tempo gaan verhogen en konden we ook meer met zijn gangen gaan werken. Ook daar leerde Agrado snel en hoewel hij de spierkracht nog niet heeft, biedt hij naast de batida ook wat pasjes picada aan. Het mooie van de batida is dat je een duidelijke echo hoort in de diagonale beweging. Nee, van draf is geen sprake. De picada heeft wat meer tijd nodig maar de galop daarentegen ligt voor het oprapen en is al heel rustig en mooi gesprongen.

Zijn bazinnetje kreeg al een tijdje wekelijks begeleiding met Agrado en vandaag was de laatste keer. Het is leuk om een paard te zien groeien en ook de combinatie verder te kunnen helpen. Zelf heb ik Agrado nog eens van zijn beste kant mogen laten zien. Qua gangen, zowel bit als bitloos en ook de galop. Hij is nu nog niet zover maar Agrado kan straks met gemak om een dubbeltje galopperen. Het is een sensibel dier met een mooie oprichting en fijne gangen. Weer heel anders dan de Tennessee Walker en ook als de Mountain Horse maar zeker niet minder leuk om mee te werken!

Agrado, het gaat je goed knul en geniet van de Drunense Duinen!

At the 'car'wash...

Sakara is vrijdag gearriveerd. De eerste nakomeling van onze toenmalige hengst Potter met Secret als moeder. Sakara vertrok toen ze ca 7 maanden oud was. Door omstandigheden is ze beschikbaar en staat ze bij ons voor training en verkoop. De temperatuur was ideaal voor een verkoelende douche en tevens een geschikt moment om elkaar beter te leren kennen zodat we de toekomstige eigenaar een zo goed mogelijk beeld kunnen geven van deze prachtige merrie. De komende weken gaan we dus zoveel mogelijk verschillende aktiviteiten ondernemen met Sakara.

Nieuwsgierig? Hou dit blog dus zeker in de gaten!

“Horse abuse is anything that we inflict on a horse that does not benefit the horse.” Ross Jacobs

Memories

4 jaar geleden is het alweer dat we de Prior Mountains bezochten. Een unieke ervaring die van veel te korte duur was. Slechts 24 uur verbleven we tussen de Mustangs op de top van de Prior Mountains. Penn's Cabin was verboden gebied verklaard door onze gastheren dus kampeerden we in tentjes naast de cabin. Eerlijkheid gebied te zeggen dat de frustratie van het gedrag van onze mede reizigers nog altijd aanwezig is, hoe mooi de herinneringen aan de wilde paarden ook zijn. De koele emotieloze houding terwijl ik doodziek was van hoogte ziekte, iets wat in extreme gevallen zelfs fataal kan zijn. Het kinderachtige gedrag dat slechts 1 persoon in staat was auto te rijden terwijl iedereen al jarenlang een rijbewijs heeft, het afgebroken bord van de Priors dat door Oscar werd gevonden en onmiddellijk ingepikt en het verbod om in Sheridan, Wyoming meer dan 1 tack te bezoeken. Tja, daar kan ik me nog altijd over opwinden...

Maar!
Nooit zal ik de ontmoeting met Shaman vergeten. Een paard met een message. Oud maar niet moegestreden, vol humor en het leven accepterend zoals het is. Nog altijd krijg ik kippenvel als ik aan hem terug denk. De bijzondere relatie van Shaman en zijn 'zoon' Bolder. We ontmoetten de beroemde Cloud en zijn harem. En hoeveel mensen hebben de eerste uren van een in het wild geboren veulen mogen aanschouwen? Compleet met een rivaliserende hengst (Cloud notabene!) die verwoede pogingen uithaalt om het (hengst)veulen te stelen en doden. De wandelpaden van de wilde mustangs, zo diep uitgesleten dat ze een nieuw pad maakten nog geen 5 meter van het oude pad om dag in, dag uit dezelfde weg te bewandelen. Hoezo is een paard een routine dier? Het uitzicht, de mooie bloemen en dat jonge beertje midden op het pad die zijn moeder kwijt was.

Ik heb geleerd te kijken naar paarden, van een afstand. Interacties bestuderen en zien uit te vinden hoe eea in elkaar zit. Zo begreep ik niets van de liefdevolle relatie tussen 2 hengsten in 1 harem. Ik zag hoe Shaman uit de harem wilde lopen en Bolder haalde hem terug om vervolgens elkaar lekker staan te kriebelen in de hals. Pas later leerde ik dat de leider van de harem, Bolder, was opgegroeid in de harem van Shaman. Hij was dan wel niet zijn echte vader maar Shaman is wel altijd haremleider van de groep geweest en ook nu Shaman deels solitair leefde, was Bolder dit niet vergeten. Nog altijd kan ik niet plaatsen waarom 3 jonge hengsten en een merrie samen leefden. Mooi om te zien was de groep batchelor hengsten die een poging deden merries te stelen van de harem van Baha die op zijn beurt meer begaan was met het veiligstellen van zijn merrie en pasgeboren veulen.

En ik heb ook weer wat geleerd van mensen; door onze verschillende manieren van communiceren, zowel verbaal als non-verbaal, is het lezen van non-verbale communicatie wat achter gebleven. Zo kunnen mensen zich anders voordoen dan dat ze zijn. Daar kom je snel achter wanneer je 4 dagen 24/7 op elkaars lip zit. Steeds meer probeer ik mn intuïtie te volgen en dat doet me goed! En als je iets wordt afgenomen, dan zul je ongetwijfeld nog iets veel beters vinden. En dat deden we!

Voor de kleine 24 uur in de Priors waarvan ik slechts de laatste 10 uur aanspreekbaar was, heb ik een enorme hoeveelheid herinneringen die ik koester. De tweede helft van juni is het moment om de Prior Mountains te bezoeken. Hoewel het 's nachts nog altijd rond het vriespunt is, stijgt het kwik overdag tot 20+ graden. Kortom, ideaal! Dit weekend zou zo'n geschikt weekend zijn, inclusief volle maan, als bonus ;)