Hiep, hiep, hoera!

Vandaag is het feest! Vandaag is het 10 jaar geleden dat Ravi het levenslicht zag. 10 jaar.... wat een tijd. Een tijd vol mooie en minder mooie momenten maar vooral een tijd met mijn favoriete paardenmaatje. Wie had dat gedacht toen dat kleine vosveulentje lag te zonnen in het warme zand. Veel mensen raakten op slag verliefd op dat prille hoopje rood dat volgens velen meer weg had van een kameel. We genoten van zijn veulentijd samen met het zwart bonte veulen die we toepasselijk Oreo genoemd hadden. Ravi deed het perfect deed bij ons als veulen. Na het spenen ging hij naar een lokale veulenopfok waar hij al snel erg schichtig werd. Na een paar maanden besloten we hem weer naar huis te halen maar toendertijd hadden we alleen de 77 are achter het huis en was er geen plaats om een jong hengstveulen sociaal te laten opgroeien. En dus verhuisde Ravi voor een tweede keer, dit keer naar Etienne die een Quarterhorse ruin had. Helaas ging het ook daar na enkele maanden mis en scheurde Ravi zijn ellenboog ligament. Tijdens het onderzoek in de kliniek in Lienden kromp ik telkens weer ineen als hij moest lopen en vooraal draaien op zijn pijnlijke been. Aanvankelijk schatte de toenmalige dierenarts 30% kans op herstel, iets wat wij zonder twijfel direct aanpakten. Er volgde een periode van eenzame opsluiting, medicatie en massage, een tijd die wij zoveel mogelijk probeerden 'opteleuken' door gezelschap voor zijn box in de paddocks te plaatsen. Zo bleef er tenminste nog enige vorm van sociaal contact. Toen Ravi na een periode van ruim 10 weken eindelijk zijn beweegbare oppervlakte mocht vergroten was hij al ruim een jaar oud. Doordat wij een ruimte probleem kregen heeft Ravi ook enige tijd te koop gestaan en heb ik op het allerlaatste moment de verkoop toch niet door laten gaan. Pas op dat moment realiseerde ik mij wat deze rode vlam voor mij betekende.

Ravi herstelde volledig van zijn trauma en toen hij ruim 2 jaar was genoot hij weer als vanoud van zijn bewegingsvrijheid. Samen met zijn volle broer Bud genoot hij van 24/7 weidegang. In 2009 werd hij vader van twee zonen, beiden het evenbeeld van Ravi. Zijn zoon Pleasure's Flamin Sambuca (Sam) staat in Thüringen (Dld) ter dekking. Het inrijden van Ravi hebben we uitbesteed aan Gangpferde Vierhaus. Bij thuiskomst is hij verder getraind op basis van klassieke dressuur onder leiding van Liesbeth Milan. Toen Ravi ruim 4,5 jaar was hebben wij hem laten castreren wegens een lichte allergie. Deze is de afgelopen jaren enkel verbeterd gelukkig. Spijtig genoeg liep hij een infectie op via een trainingspaard, dit virus is vrijwel de hele stoeterij doorgegaan maar Ravi bleek het zwaarst belast. Ookal was het hoesten onder controle, zijn luchtwegen waren aangetast, iets wat helaas tot op heden nog altijd niet in orde is ondanks zowel reguliere als alternatieve pogingen tot herstel. Concreet betekent dit dat hoewel Ravi mijn favoriete rijpaard is, hij slechts beperkt bereden kan worden.

Ironisch genoeg delen we elkaars zwakheden want ook ik worstel al 10 jaar met ademnhalingsklachten. Nog dagelijks adviseren mensen mij om toch maar eens te stoppen met roken, iets waar ik 10 jaar geleden radikaal een einde aan maakte. Dat Ravi en ik een hechte band hebben is mij al meerdere keren duidelijk geworden. Zo werd ik op een dag in 2008 erg vroeg wakker. Instinctief wist ik dat er iets aan de hand was met de paarden. Ik kleedde me snel aan en mijn realistische ik maande mezelf tot rust om toch maar eerst een kop koffie te drinken. Ik had nog niet mijn eerste slok binnen of mijn lieve 'buurkind' Dewi stond aan de poort. Ravi was uitgebroken en liep bij de buren in de tuin. Dus toch! Gelukkig is Ravi altijd al mensgericht geweest en zolang mensen hem niet met teveel dominantie en ego benaderen, laat hij zich snel pakken. Een riem bleek voldoende en even later stond hengst Ravi weer braaf achter de stroomdraad zonder enige schade te hebben aangericht. Een paar jaar later, toen ik zwanger (en vol hormonen) was, werd ik erg verdrietig bij het zien van de paniek bij een paard toesloeg toen hij dacht alleen achter gelaten te worden (niets was minder waar). Op dat moment werd Ravi door iemand anders gereden maar bij het horen van mijn snikken stond hij in enkele seconden aan mijn zijde, zonder dat de ruiter daar enige controle over had. En toen ik onlangs van een paard afstuiterde stond Ravi direct bij de piste terwijl hij pas een uur daarvoor in de wei gezet was. Er zijn nog tig voorbeelden die aangeven waarom Ravi en zijn moeder Lilly zo bijzonder zijn voor mij. Ravi is en blijft mijn favoriet, als rijpaard en als maatje. Ondanks zijn beperkingen qua gezondheid, ondanks zijn goede maar zeker niet de meest comfortabele gangen.

Mijn Ravi, mijn vriend! Mijn winters wollige boscrosspony en mijn zomers elegante rijpaard. Gefeliciteerd makker, en dat er nog heel veel jaren mogen volgen!

Note: Ravi is geboren op 17 mei, op zijn stamboom staat 10 mei, een fout die mij pas jaren later opviel en ik nooit heb laten corrigeren...



En de mooiste foto's dankzij Katja Rolvink!


Zijn ouders:


Zijn zonen: