Hoewel bij velen de sneeuw al is verdwenen, is het hier nog lang niet voorbij met de sneeuwpret. Althans, wij vinden van wel, maar de paarden denken er anders over. Door de afwisseling van dooi en vorst is het dikke pak sneeuw geslonken tot een stevige emulsie met harde ondergrond. De paddocks en wei waar de groep van 5 dagelijks in loopt is op veel plaatsen omgetoverd in een ijsbaan wat levensgevaarlijke taferelen oplevert. Zo kletterde Ed vanmorgen onderuit terwijl hij op zijn voer stond te wachten. Tja, veel is er niet voor nodig om uit te glijden.
Vandaar dat ik een extra weide heb geopend zodat het jonge grut toch de benen kon strekken. En dat lieten ze zich geen 2x zeggen! Amber nam het voortouw en overwoog zelfs haar eten ervoor te laten staan... Elena had moeite om door de zware sneeuw te ploeteren en had er duidelijk minder plezier in.
