Frutzels

Elk voordeel heeft z'n nadeel zeggen ze. Maar elk nadeel heeft op zijn beurt ook weer een voordeel! En zo niet, dan zal ik daar toch mijn uiterste best voor doen ;) Nadat de 2 geadopteerde Abessijnen vlak voor de kerst weer naar hun vorige eigenaresse terug verhuisde was het stil in huis. Ja, stil! Zelfs met 5 honden en 3 katten. Wie eenmaal de Somali (of de kortharige versie Abessijn) heeft mogen bedienen weet waar ik het over heb.

Stiekem ben ik gaan rondkijken en trof een nestje kittens in Nederland. Het toeval wilde dat de vader van dit nest nauw verwant was aan onze Lucius, een prachtige Somali kater die enkele jaren geleden spoorloos is verdwenen een dag voor castratie. Het 2e toeval was de geboortedatum van het nestje: op mijn verjaardag! Ondanks de pogingen om mijn ogen hiervoor te sluiten kon ik niet anders dan het 'toeval' te accepteren en binnen te laten. En zo lopen er nu 2 kleine spruitjes, 2 wervelwindjes, 2 kleine duiveltjes maar ook 2 snoezige poezels door de kamer te dartelen. Het zijn zusjes en het rode monstertje heeft de naam La Rhett gekregen, de wildkleurige femme fatale draagt de naam Sizo.

De aanpassing verliep probleemloos. Izzy (15 jarige Somali) ontfermde zich zorgzaam over haar nieuwe kroost. De kittens hadden mijn werkplek (het bureau) al snel ontdekt en de 1 loopt nu over het toetsenbord terwijl de andere speelt met de rits van mijn vest. Ze weten al precies wanneer het etenstijd is voor een portie biologisch vlees (brokjes onbeperkt beschikbaar) en alle speeltjes worden tot vervelends toe misbruikt. Er valt nog te werken aan de opvoeding. Met potgrond spelen uit een plantenbak is kennelijk minstens zo leuk als de speelgoedmuis door de kamer meppen. De hangmat met verdiepingen (geweldige uitvinding) bevalt uitstekend en doet dienst als slaapplaats en speelplek. Aanvankelijk was La Rhett iets terughoudend naar de honden maar ze loopt nu heel stoer tussen een wirwar van hondenpoten over de keukenvloer.

Het zijn 2 heerlijk eigenzinnige frutzels die het geweldig vinden om gekroeld te worden. Je moet niet vreemd opkijken als er plots een kitten in je broek hangt want voorlopig vinden ze dat een geweldige manier om bij je op schoot te klimmen!

Creatief met ...

Leer! Vorig jaar zomer trof ik een advertentie op Internet met prachtige handgemaakte leren tassen. Ik nam contact op met de maakster en na verschillende creaties te hebben gezien wist ik het zeker: Ik wilde zo'n mooie, handgemaakte tas voor mezelf!

Ontelbaar veel mailtjes vlogen heen en weer en al snel bleek dat elke tas een absoluut kunstwerk was. Ik werd geconfronteerd met vragen waar ik nooit bij stil had gestaan. Dit was echt vakwerk waar ik als leek geen kaas van gegeten had. Dolly en ik leerden elkaar goed kennen en we moesten ons enorm inleven in elkaars gedachten en passies. Voor mij de uitdaging om een schets te maken, Dolly moest op haar beurt mijn hersenkronkels omvormen tot een mooi en functioneel product.

Tja, en wat wilde ik dan eigenlijk? Uhm?
Een leren tas van formaat, hoofdzakelijk bestaande uit natuur tinten. Het leer mocht van verschillende soorten en structuren zijn en er kon ook koeienhuid in verwerkt worden. Verder hou ik van vooral ronde vormen (een kriem om te stikken) en om de tas super persoonlijk te maken wilde ik kwastjes met haar van mijn paarden verwerkt hebben aan de tas.

De spanning werd hoog gedreven maar eindelijk kreeg ik dan een eerste foto te zien. Het was alsof ik thuis kwam. Dit is precies wat ik in gedachten had! Dit is mijn tas, uniek in zijn soort, compleet met paardenhaar van mijn geliefde 4-voeters. Zo is er een kwastje van Ravi, mijn grote trots. Een bijna 4 jarige hengst die bij ons geboren is, zoon van onze Lilly en de Zwitserse hengst Chinook. Nog een kwastje van Honor, Sheba en last but not least een gemengde kwast met haren van Potter en Secret. Dit kwastje staat symbool voor hun in 2007 doodgeboren veulen Pleasure's AnnaBelle.

Ik ben dolblij met het resultaat en wil Dolly ook enorm bedanken voor haar inzet, geduld en inlevingsvermogen. Ik geloof dat we allebei zeer tevreden én trots zijn op het resultaat, en terecht! Voor meer informatie over het werk van Dolly & El Charro: bitloos@gmail.com

Jippie!

Deze week heb ik voor het eerst sinds een kleine 3 maanden weer op Secret gereden. Hoewel we het rustig aan hebben gedaan heeft ze toch een uurtje gelopen al was een groot deel in stap. In tegenstelling tot de laatste buitenrit van 40 minuten in stap waar ze drijfnat van terugkwam was Secret nog zo fit als een hoentje en niet bezweet na afloop. Ook haar gedrag is weer zoals we van haar gewend zijn: de rust zelve en vol vertrouwen.

Wat een opluchting na een minder fijne periode! Het is heerlijk om weer met mn trouwe maatje te kunnen rijden en ook fijn dat zij zich weer nuttig kan maken in de vorm van rijlessen en begeleiding. Voor alle zekerheid wordt Secret nogmaals op bloed onderzocht maar zoals het er nu naar uit ziet is ze weer tip top in orde. Jippie!

Kkkkkoud!

Wat een weer. De termometer wijst -13 aan. Brrrrrrrrr! Het is minstens 5 jaar geleden dat we zulke lage temperaturen hebben gehad. Destijds hadden we nog geen handvol paarden en dat is nu wel even anders.

Aan huis lopen 4 paarden waaronder onze hengst Potter. Overdag staan ze in de wei met een flinke plak hooi en vers water. In de namiddag gaan ze terug de gedraineerde paddocks in, wederom met veel hooi en hak ik hun waterbakken weer open. 's avonds moet ik weer ijsbikken, water aanvullen en volgt er een triple portie hooi met een flinke plak stro. Gelukkig hebben we de grondwaterpomp goed geïsoleerd en kunnen we rechtstreeks bij het pomphuis water aftappen. Het is wel even wat extra sjouwen in vergelijking met de kraan openzetten direct bij de waterbak maar alla. Bij de andere groep is dat een heel ander verhaal...

300 meter van ons huis staan nog eens 8 paarden; een groep met 4 veulens, 1 jaarling (bijna 2! zegt ze zelf) en moeder overste Dusty Rose. 's nachts staan ze in de zandpaddock met schuilstal, overdag kunnen ze ook de weide op. 2 x per dag krijgen ze een muesli naar behoefte. De hooiruif met voordrooghooi wordt wekelijks schoongemaakt en elke 5 dagen wordt een nieuw pak geleverd. Het hooi ruikt heerlijk en de paarden eten er gretig van, zeker met deze temperaturen. Doordat de paarden continue hooi kunnen eten, zijn ze in staat hun interne kachel op temperatuur te houden. Een absolute noodzaak dus! Dusty Rose spreidt dagelijks een bedje van hooi op de grond voor zoon Nilam die daar gretig gebruik van maakt en er pontificaal bovenop gaat liggen. In de andere paddock staat hengst Ravi met zijn geliefde Rose. Ook hier geldt een zelfde ritueel.

Op dit perceel is geen stroom en zodoende hebben we een ouderwetse handpomp om de paarden dagelijks van hun water te voorzien. Klinkt romantisch, niet?
In de realiteit is de romantiek snel verdwenen als je voor in totaal 8 paarden water moet oppompen van zo'n 14 meter diepte. 30-60 liter water per dag, per paard, veulens niet uitgezonderd en tel maar hoeveel emmertjes water je mag pompen! En nee, niet op je klompen, dit is harde realiteit. Gelukkig zijn cowboy Etienne en vriendlief Oscar altijd weer bereid om hun armen te trainen aan ons geniale fitnessapparaat.

Met deze temperaturen vriezen de waterbakken (betonemmers van 90 liter) snel weer dicht. 3x per dag worden ze open gebikt, ijs wordt verwijderd en de bakken worden aangevuld. Als er geen water beschikbaar is dan gaan de paarden op zoek naar alternatieven: sneeuw of ijs. Dit is zowel ongezond als gevaarlijk; het likken aan ijs kan ertoe leiden dat een paard met de tong vast komt te zitten. Opletten dus!

Wat we zomers vervloeken is nu ons geluk: de handpomp zuigt lucht waardoor het water volledig terugzakt in de put. Om water te pompen moet je altijd eerst een paar liter water opgieten. Niet erg praktisch in de zomer maar ideaal in de winter; geen vastvriezende pomp! 1 gieter heet water maakt dat we zelfs met deze extreme temperaturen in no time water 'boven water' krijgen. Vandaag kwam daar zelfs de stoom vanaf. Imagine hoe koud het hier is om (ijs)koud water aan het dampen te krijgen!

Hoe dan ook levert zon, sneeuw en koude weer prachtige plaatjes. Toegegeven de paarden moesten even wennen aan onze outfit maar Caroline en ik konden niet anders dan braaf de kledingadviezen op te volgen (laagjes, sjaal, muts, handschoenen, thermobroek) om vervolgens 'kou-vrij' de paardjes te verzorgen.

Hemel op aarde