Zomervakantie is weer voorbij...

Tubs, Tennessee Walking Horse veulen 2014

Stapje voor stapje...

Geraken we iets verder. Abby heeft zich flink moeten aanpassen de laatste weken. 3 jaar lang enkel weidegang gewend met vriendjes en dan in een paddock moeten staan naast weidegang met voor haar bekende paarden is toch best even wennen. Gelukkig pakt ze het goed op en ook qua training (nog altijd spelenderwijs) komen we steeds iets verder. Na longeren, rond pionnen lopen, een bareback pad dragen was het nu tijd voor een echt zadel. Dat doet Abs met 2 hoefjes in haar neus!

Paardjes op eigen grond!

Het is alweer 7 jaar geleden toen wij een mooi perceel grond in bruikleen kregen voor onze paarden. Er moest nog veel mee gebeuren want tot die tijd was het in gebruik als maisveld. Nadat we eerst mosterdzaad hadden gezaaid om de grond te reinigen werd het geploegd en ingezaaid met Barenburg paardenweidemengeling. De eerste zomer hebben we gehooid en daarna zijn we begonnen aan het omheinen van het perceel. Praktisch gezien leek het ons het beste om de grond in 2 weides te verdelen met een paddock die toegang biedt aan beide stukken. De paddock is ca 250 m2 dus ruim genoeg om meerdere paarden in te plaatsen om de wei niet teveel te belasten. We schaften een metalen hooiruif aan voor in de paddock en lieten een put slaan voor de watervoorziening. Stroom komt via een batterij.

De eerste 2 jaar is het land gebruikt als 'hengstenweide' voor Potter en zijn dames. Ideaal! Ook afgelopen jaar verbleef de Duitse Walker hengst Luke op dit perceel met zijn vriendinnen. Dit jaar wordt de weide begraasd door de jonge paarden. Onlangs werden we in de gelegenheid gesteld om de grond over te nemen en dit konden we natuurlijk niet weigeren. Uiteindelijk brengt huren/bruikleen nog altijd risico's met zich mee en aangezien we voorlopig nog altijd 8 paarden hebben rondlopen is het fijn om voldoende wei en zekerheid te hebben over je land.

Afgelopen woensdag was het dan zover en we mogen de grond 'de onze' noemen! Direct komen er weer wensen op tafel van een schuilstal, hayshelter, zonnepaneel voor de stroomvoorziening, etc maar alles op zijn tijd.

Blij en trots met onze uitbreiding!

Waterpret

Vandaag zijn we eindelijk weer eens op het militair domein gaan rijden. Na de extreme regenval van de afgelopen weken liggen er enorm veel plassen in het bos, iets waar zowel Ravi als Anouck een bloedhekel aan hebben. Tot nu toe wisten ze zich altijd wel langs een plas te wurmen, ook als dat ten koste van onze knieen ging maar alles beter dan natte voeten...
Op het domein waren de plassen echter zo groot dat er geen ontkomen meer aan was. Perfecte training!

Oscar en Lucas kwamen ook even een kijkje nemen en water is voor Lucas aantrekkingskracht #1. Dat betekende dubbele waterpret ;) Uiteindelijk kwamen we allemaal met een nat pak thuis want op de terugweg werden we overvallen door een enorme onweersbui. Het voordeel was wel dat de paarden tijdens het noodweer braaf door de plassen heen liepen...

Work in progress...

Abs haar eerste stapjes in de roundpen

Wat vliegt de tijd toch! Ik herinner het me nog als de dag van gisteren dat Abby werd geboren nu ruim 3 jaar geleden. Wat keek ik vol medelijden naar Beetle die aan het bevallen was en het zweet brak me uit wetende dat ik ook niet veel later hetzelfde zou moeten doormaken. Alles is gelukkig goed gekomen!

Abby is opgegroeid in de grote weides met paddocks en schuilstallen. Sinds veulentijd heeft ze niet meer aan huis gestaan. Inmiddels is het tijd om wat met grondwerk te gaan beginnen dus hebben we een aantal paarden verhuisd en staat Abby nu thuis. Ze past zich prima aan aan de nieuwe situatie.

Gisteren zijn we begonnen met de eerste sessie in de roundpen. Ik was erg benieuwd hoe ze zou reageren op de signalen maar dat doet ze boven verwachting goed! Natuurlijk is alles nieuw en spannend maar Abby blijft letterlijk met haar beentjes op de grond. Ze is heel stabiel en nuchter. Ook vandaag verliep alles voorspoedig en ik ben heel enthousiast! De komende periode gaan we grondoefeningen doen, wennen aan een zadel, sturen vanaf de grond etc. zodat ze volgend jaar klaar is voor het echte werk.

Bezoek van Ray Corum Stables

Sommige Europese Walker liefhebbers hebben de naam wel eens gehoord, slechts een enkeling heeft hem ook echt ontmoet; Ray Corum is een legende in de Walker wereld en fokker van Walkers met oude bloedlijnen. Helaas is hij vorig jaar op 90 jarige leeftijd overleden maar zijn stoeterij bestaat nog altijd en wordt gerund door zijn dochter Donna en haar man Howard Perkins.

De meest bekende hengst op Corum Stables was Merry Boy's F88. Deze hengst is overigens de grootvader van onze merrie Spirit die nu in Oostenrijk woont. Een andere bekende dekhengst was Go Boy's Nite Storm, grootvader van de ruin Ed die nu op een steenworp afstand van ons huist in België.

Het fokdoel van de familie Corum is al decennia lang gericht op fokken met bewezen hengsten EN merries zodat de typische 'old time' Walker gang van het plantage paard behouden zou blijven. Met andere woorden; in de jaren 70 was de familie Corum al overtuigd dat de oude bloedlijnen en het oorspronkelijke type Tennessee Walking Horse de enige juiste weg was om het ras verder te promoten en fokken. Toen al, bleven zij ver weg van de "Big Lick" show scene.

Door niet mee te gaan met de meute hebben zij zeldzame bloedlijnen kunnen bewaren maar anderzijds hebben ze geen grote successen en inkomsten behaald doordat ze weigerden mee te gaan in de Big Lick hype. Voor zoiets moet je stevig in je schoenen staan. De paarden die anno 2014 nog bij Corum stables in de weide lopen zijn typerend voor de Heritage Tennessee Walking Horse Society. Jammer genoeg zijn deze paarden nooit gecertificeerd maar qua bloedlijnen, karakter en gangwerk voldoen ze wel aan de eisen. In 2010 hebben wij dit met eigen ogen mogen concluderen toen wij in Bardstown, Kentucky op bezoek waren. Het is jammer dat we niet meer merries aan onze kudde kunnen toevoegen, anders zou ik het wel weten!

Dit weekend is Howard Perkins te gast bij ons. Gewoon om gezellig bij te praten en natuurlijk om onze paarden te laten zien. We kijken er naar uit om ervaringen uit te wisselen. We voelen ons zeer vereerd!

Het verveelt nooit: de bal....