Lucas de paardenfluisteraar

Daar stond hij dan. Vol ongeduld te wachten. Mama had beloofd dat hij mocht paardrijden. Die cap passen is minder leuk maar mama zegt dat dat er bij hoort. Ok, vooruit dan maar.

Dat poetsen duurt te lang. Is dat opzadelen nodig? Lucas wil paardrijden! We hadden het er al de hele week over. Sinds vorige zomer heeft Lucas niet meer op het paard gezeten. Vorige week zette ik hem in het voorbij lopen toch even op Ravi en o, wat vond hij dat leuk. Steeds met die kleine handjes Ravi in zijn hals kloppen. Tja, dat had hij gezien van Koji? Dus ik beloofde hem dat we gingen paardrijden en vandaag was het dan zover.

Geen moment was er de vraag of hij dit zou willen. Eerder hoe lang hij zich zou vermaken op een paardenrug. Voor het eerst helemaal alleen rondstappen te paard. Wow! Lucas glundert van oor tot oor. "Nog een keer!" roept hij als Koji even pauzeert. Ok, dan, nog een rondje... Zelfverzekerd pakt hij de teugels vast. Ok, kinderen kopieren, dat is duidelijk. Nu maar hopen dat we het goede voorbeeld hebben gegeven. We blijven maar lopen en Lucas krijgt er geen genoeg van. Als we stilstaan moet hij Marsie belonen en klopt haar in haar hals. Nee, we vragen niets, dat doe hij uit zich zelf. Even kijt hij naar beneden; hij wil de stijgbeugels gebruiken maar die zijn veel te lang. Met een omweg krijg ik zijn been toch in een soort gelijke positie en meneer geeft aan dat hetzelfde ook met zijn rechterbeen moet gebeuren. Vervolgens sommeert hij weer dat we verder moeten. Zo lopen we een kwartier en na een lange uitleg dat Marsie ook best moe is, gesteund door het naderende geluid van een tractor, til ik Lucas zonder huilen uit het zadel. Pfiew! Een geweldige ervaring voor de trotse ouders!


a>

Het einde is in zicht

Agrado zijn training loopt ten einde. 10 weken geleden stapte een onzeker kereltje uit de trailer. Hij moest wennen aan zijn nieuwe omgeving en ongetwijfeld ook aan de routine van een 5 daagse werkweek. Met Silas was er duidelijk geen klik maar alleen in de wei met zicht op andere paarden was ook weer geen succes. Het duurde ruim een maand voordat hij zijn draai had gevonden, ondertussen werkten wij wel met hem door, zij het op een laag pitje met veel grondwerk en vertrouwen opbouwen. Toen de rust eenmaal was wedergekeerd ging alles in een stroomversnelling. Het vertrouwen was daar, de concentratie kwam en met elke sessie groeide Agrado verder. Aanvankelijk bitloos, daarna met bit. Dit laatste zorgde voor een stagnatie in zijn ontwikkeling op het dressuurmatige vlak, maar hij bleef leren.

Helaas was er sprake van een lichte blessure waardoor alle oefeningen in stap zijn gebeurd tot 3 weken voor het einde van de training. Pas toen zijn we het tempo gaan verhogen en konden we ook meer met zijn gangen gaan werken. Ook daar leerde Agrado snel en hoewel hij de spierkracht nog niet heeft, biedt hij naast de batida ook wat pasjes picada aan. Het mooie van de batida is dat je een duidelijke echo hoort in de diagonale beweging. Nee, van draf is geen sprake. De picada heeft wat meer tijd nodig maar de galop daarentegen ligt voor het oprapen en is al heel rustig en mooi gesprongen.

Zijn bazinnetje kreeg al een tijdje wekelijks begeleiding met Agrado en vandaag was de laatste keer. Het is leuk om een paard te zien groeien en ook de combinatie verder te kunnen helpen. Zelf heb ik Agrado nog eens van zijn beste kant mogen laten zien. Qua gangen, zowel bit als bitloos en ook de galop. Hij is nu nog niet zover maar Agrado kan straks met gemak om een dubbeltje galopperen. Het is een sensibel dier met een mooie oprichting en fijne gangen. Weer heel anders dan de Tennessee Walker en ook als de Mountain Horse maar zeker niet minder leuk om mee te werken!

Agrado, het gaat je goed knul en geniet van de Drunense Duinen!

At the 'car'wash...

Sakara is vrijdag gearriveerd. De eerste nakomeling van onze toenmalige hengst Potter met Secret als moeder. Sakara vertrok toen ze ca 7 maanden oud was. Door omstandigheden is ze beschikbaar en staat ze bij ons voor training en verkoop. De temperatuur was ideaal voor een verkoelende douche en tevens een geschikt moment om elkaar beter te leren kennen zodat we de toekomstige eigenaar een zo goed mogelijk beeld kunnen geven van deze prachtige merrie. De komende weken gaan we dus zoveel mogelijk verschillende aktiviteiten ondernemen met Sakara.

Nieuwsgierig? Hou dit blog dus zeker in de gaten!

“Horse abuse is anything that we inflict on a horse that does not benefit the horse.” Ross Jacobs

Memories

4 jaar geleden is het alweer dat we de Prior Mountains bezochten. Een unieke ervaring die van veel te korte duur was. Slechts 24 uur verbleven we tussen de Mustangs op de top van de Prior Mountains. Penn's Cabin was verboden gebied verklaard door onze gastheren dus kampeerden we in tentjes naast de cabin. Eerlijkheid gebied te zeggen dat de frustratie van het gedrag van onze mede reizigers nog altijd aanwezig is, hoe mooi de herinneringen aan de wilde paarden ook zijn. De koele emotieloze houding terwijl ik doodziek was van hoogte ziekte, iets wat in extreme gevallen zelfs fataal kan zijn. Het kinderachtige gedrag dat slechts 1 persoon in staat was auto te rijden terwijl iedereen al jarenlang een rijbewijs heeft, het afgebroken bord van de Priors dat door Oscar werd gevonden en onmiddellijk ingepikt en het verbod om in Sheridan, Wyoming meer dan 1 tack te bezoeken. Tja, daar kan ik me nog altijd over opwinden...

Maar!
Nooit zal ik de ontmoeting met Shaman vergeten. Een paard met een message. Oud maar niet moegestreden, vol humor en het leven accepterend zoals het is. Nog altijd krijg ik kippenvel als ik aan hem terug denk. De bijzondere relatie van Shaman en zijn 'zoon' Bolder. We ontmoetten de beroemde Cloud en zijn harem. En hoeveel mensen hebben de eerste uren van een in het wild geboren veulen mogen aanschouwen? Compleet met een rivaliserende hengst (Cloud notabene!) die verwoede pogingen uithaalt om het (hengst)veulen te stelen en doden. De wandelpaden van de wilde mustangs, zo diep uitgesleten dat ze een nieuw pad maakten nog geen 5 meter van het oude pad om dag in, dag uit dezelfde weg te bewandelen. Hoezo is een paard een routine dier? Het uitzicht, de mooie bloemen en dat jonge beertje midden op het pad die zijn moeder kwijt was.

Ik heb geleerd te kijken naar paarden, van een afstand. Interacties bestuderen en zien uit te vinden hoe eea in elkaar zit. Zo begreep ik niets van de liefdevolle relatie tussen 2 hengsten in 1 harem. Ik zag hoe Shaman uit de harem wilde lopen en Bolder haalde hem terug om vervolgens elkaar lekker staan te kriebelen in de hals. Pas later leerde ik dat de leider van de harem, Bolder, was opgegroeid in de harem van Shaman. Hij was dan wel niet zijn echte vader maar Shaman is wel altijd haremleider van de groep geweest en ook nu Shaman deels solitair leefde, was Bolder dit niet vergeten. Nog altijd kan ik niet plaatsen waarom 3 jonge hengsten en een merrie samen leefden. Mooi om te zien was de groep batchelor hengsten die een poging deden merries te stelen van de harem van Baha die op zijn beurt meer begaan was met het veiligstellen van zijn merrie en pasgeboren veulen.

En ik heb ook weer wat geleerd van mensen; door onze verschillende manieren van communiceren, zowel verbaal als non-verbaal, is het lezen van non-verbale communicatie wat achter gebleven. Zo kunnen mensen zich anders voordoen dan dat ze zijn. Daar kom je snel achter wanneer je 4 dagen 24/7 op elkaars lip zit. Steeds meer probeer ik mn intuïtie te volgen en dat doet me goed! En als je iets wordt afgenomen, dan zul je ongetwijfeld nog iets veel beters vinden. En dat deden we!

Voor de kleine 24 uur in de Priors waarvan ik slechts de laatste 10 uur aanspreekbaar was, heb ik een enorme hoeveelheid herinneringen die ik koester. De tweede helft van juni is het moment om de Prior Mountains te bezoeken. Hoewel het 's nachts nog altijd rond het vriespunt is, stijgt het kwik overdag tot 20+ graden. Kortom, ideaal! Dit weekend zou zo'n geschikt weekend zijn, inclusief volle maan, als bonus ;)

Anouck in aktie (te koop)

Nadat Anouck in juli vorig jaar onder zadel is gegaan is zij de maanden erna regelmatig gereden. Kort ritjes, hetzij in de piste, hetzij op wandeling door het bos en over de weg. Alles verliep voorspoedig al had Anouck een broertje dood aan op tempo lopen. Na een pauze van ruim een half jaar hebben we de draad weer opgepakt en Anouck is een heel ander paard geworden!

Toegegeven, in de piste lopen vindt ze nog altijd niet het leukste werk maar ze beweegt wel in een aanzienlijk hoger tempo. Naar buiten de bossen in, dat spreekt haar veel meer aan. Oortjes naar voren en weg zijn we! Anouck heeft er duidelijk plezier in en is niet snel onder de indruk. Volgende maand wordt deze pittige dame 5 jaar. We zoeken voor Anouck een thuis waar ze samen met andere paarden in een wei met paddock kan lopen. Anouck is zeker geschikt als rijpaard voor de langere afstanden zoals endurance en/of Trec maar ook voor recreatieve wandelingen maken haar een ideale partner. Anouck is 3-dubbel geregistreerd en tevens gecertificeerd dus ze kan tzt ook voor de fok worden ingezet. De komende weken zullen we nog veel met haar naar buiten gaan, zowel alleen als met andere paarden.
Kortom, een plaatje van een paardje, jong, stevig van bouw met een gezonde looplust.

Zon!

Vandaag is het 1 juni. Tot vorige week droeg ik nog een winterjas maar deze gaat definitief de kast in tot de winter. Geen excuses! En vanmorgen was het toch weer veel kouder dan verwacht, het is nu nog maar 12 graden. Maar we genieten volop van elk straaltje zon en hopen dat het gras met wat warmte toch nog gaat groeien.

De paarden doen het in ieder geval goed. Ze zijn eindelijk uit de rui!

It takes two...

Tijdens het trainen van een jong paard is het erg prettig om met z'n tweën te kunnen werken. De afgelopen periode had ik al het nodige grondwerk verricht met deze 4-jarige Mangalarga Marchador. Ook was hij al diverse keren met ruiter op de rug door de piste gegaan maar wat ik graag wilde was hem rechtstellen terwijl er iemand op zijn rug zat. Deze kanjer is nl asysmetrisch zoals wij allemaal zijn. De één heeft dat meer dan de ander maar we hebben allemaal een voorkeurskant die dus ook beter is ontwikkeld. En wat is er nu beter om het jonge paard vanaf het begin te leren zijn lijf en ruiter correct te dragen?

Ik was dan ook heel blij dat onze Japanse vrienden weer kwamen logeren. Koji is een super ruiter met een goede balans en zo kan ik vanaf de grond de juiste begeleiding geven aan het paard terwijl hij kan wennen aan het dragen van een ruiter. Het spreekt voor zich dat er eerst een uitgebreide kennismaking vooraf is gegaan tussen ruiter en paard dmv een uitgebreide poetsbeurt en wat grondspel. Later op de dag heb ik eerst het nodige herhaald vanaf de grond; aanstappen, sturen, rechtrichten etc. om vervolgens dit met ruiter te doen. En in deze situatie is de ruiter slechts een passagier; iemand die meebeweegt met het paard maar het zeker niet uit balans mag brengen. Alle correcties gebeuren in eerste instantie vanaf de grond door de begeleider.

Het was heel leuk om te ervaren dat na enkele rondes met in eerste instantie duidelijke correcties van ondergetekende, het paard begreep wat er van hem verlangd werd en zichzelf beter ging dragen. Zo kon ik hem uiteindelijk zonder enige correctie een ronde zelf dragend laten stappen. Super!

Een droge roundpen (vrijwel uniek tegenwoordig), een fijne temperatuur, zonneschijn en meehelpende handen, in deze fase komen we verder met 2 personen. Deze dag kon niet meer stuk!