27 mei 2013

It takes two...

Tijdens het trainen van een jong paard is het erg prettig om met z'n tweën te kunnen werken. De afgelopen periode had ik al het nodige grondwerk verricht met deze 4-jarige Mangalarga Marchador. Ook was hij al diverse keren met ruiter op de rug door de piste gegaan maar wat ik graag wilde was hem rechtstellen terwijl er iemand op zijn rug zat. Deze kanjer is nl asysmetrisch zoals wij allemaal zijn. De één heeft dat meer dan de ander maar we hebben allemaal een voorkeurskant die dus ook beter is ontwikkeld. En wat is er nu beter om het jonge paard vanaf het begin te leren zijn lijf en ruiter correct te dragen?

Ik was dan ook heel blij dat onze Japanse vrienden weer kwamen logeren. Koji is een super ruiter met een goede balans en zo kan ik vanaf de grond de juiste begeleiding geven aan het paard terwijl hij kan wennen aan het dragen van een ruiter. Het spreekt voor zich dat er eerst een uitgebreide kennismaking vooraf is gegaan tussen ruiter en paard dmv een uitgebreide poetsbeurt en wat grondspel. Later op de dag heb ik eerst het nodige herhaald vanaf de grond; aanstappen, sturen, rechtrichten etc. om vervolgens dit met ruiter te doen. En in deze situatie is de ruiter slechts een passagier; iemand die meebeweegt met het paard maar het zeker niet uit balans mag brengen. Alle correcties gebeuren in eerste instantie vanaf de grond door de begeleider.

Het was heel leuk om te ervaren dat na enkele rondes met in eerste instantie duidelijke correcties van ondergetekende, het paard begreep wat er van hem verlangd werd en zichzelf beter ging dragen. Zo kon ik hem uiteindelijk zonder enige correctie een ronde zelf dragend laten stappen. Super!

Een droge roundpen (vrijwel uniek tegenwoordig), een fijne temperatuur, zonneschijn en meehelpende handen, in deze fase komen we verder met 2 personen. Deze dag kon niet meer stuk!