Torture of Tennessee Walking Horses?

Warning! This video contains shocking images.

Why am I sharing this? Because this is a fact and still happening in the USA. No old video footage but current material. The 'excuse' this happens only to a small number of Walking Horses, doesn't mean it is less shocking. The video only shows Big Lick horses, however, some of the soring methods are also used on Lite and Plantation shod horses.

It may be clear we are 200% against these trainingmethods. We have made many statements in the past, are co-founder of TWH Heritage Society and Natural Walking Horses. Please do not judge the horses or the breed, judge the people who do this. Don't let them get away with this unpunished.

Stop the use of pads, no more heavy shoes, get rid of unnatural high knee action. Lets show the world the Tennessee Walking Horses how it originally was bred; a versatile family horse with smooth gaits. This is what we are trying to achieve.

=====================================================================
Waarschuwing!
Deze video bevat zeer schokkende beelden en zijn niet geschikt voor jonge en gevoelige kijkers. 

Waarom laten we dit zien? Omdat dit een feit is wat zich nog steeds afspeelt in Amerika. Niks geen achterhaalde situatie maar actueel. Dat het 'slechts' bij een klein percentage Tennessee Walking Horses gebeurt, praat dit zeker niet goed. De video laat enkel Big Lick paarden zien, echter ook onder Lite en Plantation shod paarden wordt gebruikt gemaakt van sommige van deze 'methodes'.

Het mag duidelijk zijn dat wij 200% tegen deze trainingsmethodes zijn. Niet voor niets hebben wij in het verleden al vele statements gemaakt, zijn wij co-founder van TWH Heritage Society en Natural Walking Horses.   Veroordeel niet de paarden of het ras, veroordeel de mensen die dit doen. Niemand mag hier ongestraft mee wegkomen.

Weg met de pads, weg met zware ijzers, weg met knie actie. Laten we de Tennessee Walker weer zien zoals hij van oorsprong is gefokt; een veelzijdig familiepaard met boterzachte gangen en een goed uithoudingsvermogen. Dat is waar wij ons voor inzetten.

ABC News, May 16, 2012



Torture of Tennessee Walking Horses?: ABCNEWS.COM - Hidden-camera video finds alleged abuse of prize-winning horses.

Capriano

Een paar weken geleden schreef ik nog dat we hengstloos waren na de castratie van Dino en nu staat er alweer een hengst bij ons. Ok, hij is niet van ons maar hij laat wel weten dat hij de man is hier op de stoeterij!

Vrijdag is hij gearriveerd, gisteren hebben we al wat mooie foto's genomen. Capriano is super cool, heerlijk rustig en makkelijk in de omgang. Vanmiddag ga ik hem lekker rijden, het is er prachtig weer voor! Hopelijk volgende week de merries dekken. Ze tonen al goede interesse!

Logé

Voor het eerst sinds jaren krijgen we dit jaar geen veulens. En dat voelt vreemd! Dit jaar wilden we wel weer 2 merries laten dekken. Uiteindelijk blijft het kriebelen natuurlijk. Het was nog even spannend welke merries het zouden worden; Rose, Anouck, Lilly of Spirit?

Uiteindelijk zijn het Lilly & Spirit geworden. Beetle en Anouck kunnen dan op het gemak ingereden worden. Maar welke hengst gingen we uitkiezen? Weken aan een stuk heb ik stad en land afgezocht en internet afgestruind. Alle pro's & con's werden goed afgewogen, er werd rond gebeld, -gemaild en -gereisd. Zoals altijd gaat mijn voorkeur naar oude bloedlijnen en die zijn zelfs in Europa te vinden, zolang je maar weet waar je het zoeken moet. In mijn speurtocht beperkte ik me niet tot Nederland en Belgie maar zocht letterlijk heel Europa af. Zouden we wederom voor de Heritage gecertificeerde hengst Chinook kiezen in Zwitserland, Red in Duitsland of voor een new kid on the block in Italië? 9 jaar geleden ben ik op bezoek geweest bij Horse Kolbe en zijn paarden. Hoewel ik geen beeldmateriaal had stond alles me nog wat vaag bij. Toch was ik nieuwsgierig naar zijn hengst en zo ging ik afgelopen week nog eens op bezoek om Mable's Capriano te bekijken.

Capriano stond relaxed in zijn wei te grazen toen we arriveerden. Wat een plaatje! Een heerlijk stevig dier, lekker solide van bouw en qua karakter een enorme lieverd. Lucas kon met zn handjes niet van zn snuit afblijven en Capriano liet hem rustig zn gang gaan. Het is alweer even geleden maar in 1999 werd hij kampioen in de 3-gang klasse op het Europees Kampioenschap in Reken (DLD). Ondertussen is deze kanjer van ca 1.60m alweer 17 jaar en stond een tijdje stil maar ook onder zadel zette hij zn beste beentje voor. Een testrit sloeg ik natuurlijk niet af en zo reed ik Capriano de drafrenbaan van 1,2 km rond. Ook leuk om eens te mogen doen!

Ik had niet lang nodig om te beslissen dat dit de partner voor onze merries zou worden. Zowel Spirit als Lilly zijn Heritage gecertificeerd. Beiden voorzien van oude bloedlijnen en karakteristieke gangen van de Tennessee Walker. De combinatie met Capriano zorgt voor het behoud van fokken met oude bloedlijnen en dito gangen. Bovendien heeft Capriano een geweldig zacht karakter en een prachtige bouw. Wat wil een mens nog meer? Deze week gaan we Capriano ophalen en zal hij deze zomer bij ons komen logeren. Ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat deze logeerpartij hem goed zal bevallen ;)

Rose

Wat gaat de tijd toch snel. In 2004 werd ik uitgenodigd om in Texas 2 paarden te trainen. We verbleven 2 weken in een luxe guesthouse op een prachtige ranch met quarantainestal. Door de extreme hitte was het rijden niet echt een pretje. Voor dag en dauw zat ik al op het paard om dat 's avonds nog eens te herhalen. Het waren 2 Walker merries; een sabino en een vosje.

Verderop stond nog een drachtige merrie. Deze bruine trok mijn aandacht omdat haar hoofd sprekend op onze Lilly leek. Achteraf gezien bleek dat ook niet zo vreemd. Lilly haar vader blijkt namelijk Rose haar opa te zijn aan moeders kant. Een tante dus! Rose had ook een nakomeling op stal staan, een 2 jarige zoon van Bullet, de schimmelhengst van onze vriend in Tennessee. Op het moment dat wij in Texas waren was Rose drachtig van een zwart bonte hengst. Rose was een merrie die zich niet direct blootgaf, iets wat de meeste Walkers wel doen. Ik werkte met haar in de roundpen en reed haar ook diverse keren. Ze had zeer ruime gangen, zat boterzacht en had veel potentieel. Er was wel een nadeel; ze liet zich liever niet bekappen na een reeks slechte ervaringen.

Na ons verblijf in Texas reisden we door naar Tennessee waar we nog een week verbleven. We bekeken diverse merries maar konden niets van onze gading vinden. Eenmaal thuisgekomen bleef Rose door mijn hoofd rondspoken en besloten we haar te importeren. Rose arriveerde midden december, uitgerekend toen het 10 graden onder nu was. Een hele shock wanneer je uit warm Texas komt. De aanpassing viel Rose zwaar en de brute omschakeling van het klimaat zal er zeker mee te maken hebben gehad. Dit was de eerste keer dat een door ons geimporteerd paard duidelijk moeite had met de verandering van continent. Rose trok zich op aan de jonge, vrolijke Wolfie. We gaven haar alle tijd om te acclimatiseren en keken uit naar haar veulen.

Langzaam maar zeker opende Rose zich naar mij toe. Van vreemden en mannen moest ze nog altijd niets hebben. Haar veulen Oreo was een kanjer en we dekten Rose nog 4 maal. Keer op keer werden we beloond met prachtige nakomelingen, veelal hengsten. Rose (zelf een Heritage outcross) kreeg een nakomeling van Paint's Cotton (USA), Heritage hengst Tsuniah's H.B., Pleasure's Pot o' Gold (2 stuks) en Heritage gecertificeerde hengst Pleasure's Eternal Flame (aka Ravi). Ze zijn terug te vinden in Denemarken (2), Duitsland, België en Nederland. Ze kreegs zelfs een kleinzoon! Doordat Rose hoofdzakelijk als fokmerrie werd ingezet, hebben we haar niet veel gereden. Toch waren er wel een aantal periodes dat we haar ook onder zadel hadden. Ook toen was al duidelijk dat ze genoot van wandelingen in het bos. Ondertussen was het alweer ruim 4 jaar geleden dat ze gereden was maar in januari hebben we de draad weer voorzichtig opgepakt. Helaas zat het weer niet mee en ook mijn moederschap maakte het moeilijk om Rose regelmatig te rijden. Gelukkig waren de spaarzame ritjes voldoende om een aantal mensen te overtuigen van Rose haar kwaliteiten als rijpaard. We zijn dan ook blij een plek te hebben gevonden waar ze zich als trailpaard kan ontpoppen.

Toegegeven, voor mij is het een vreemde ervaring nu Rose is verhuisd. Al is de verkoop een weloverwogen beslissing, dat wil nog niet zeggen dat je zoiets zonder emotie doet. Ik ben er echter van overtuigd dat Rose het prima naar haar zin gaat hebben op haar nieuwe stek met haar nieuwe job als rijpaard en dat maakt het gemis een stuk minder.