Eindelijk!

Sinds jaar en dag wonen wij in een doodlopende straat eindigend in het bos. Lekker rustig zou je zeggen maar niets is minder waar. Er komt niet veel verkeer maar kennelijk is onze straat een uitermate geschikte plek om het gaspedaal eens flink in te trappen en dat terwijl de weg amper 1,5 auto breed is.

De één doet het juist omdat het een afgelegen straatje is, de ander uit zijn frustratie omdat de bestuurder tot de conclusie komt dat de weg dood loopt en helaas is er ook nog 'de gewoonte'. Om welke reden ook, nergens staat aangegeven dat het een doodlopende weg is en de grootste groep hardrijders is furieus wanneer ze tot de ontdekking komen dat de weg eindigd in een stoffig bospad met als gevolg dat ze nog harder weer terug rijden.

Het wonen in deze rustig ogende straat heeft zo zijn gevolgen voor onze huisdieren. Tenminste 4 katten hebben het leven gelaten in hun confrontatie met voorbij razende auto's en 1 overleefde een aanrijding tenauwernood.

Verschillende gesprekken met de gemeente, politie en buurtbewoners hebben dan eindelijk 'iets' van resultaat: sinds deze week prijkt er een bord in onze straat: doodlopende weg! Wat ben ik blij met dit prachtige bord en ik kan niet anders dan erop vertrouwen dat onze straat eindelijk een veilige omgeving wordt die het al jaren uitstraalt. Niet alleen voor onze dieren, maar ook voor de mensen (en kinderen).

Puck, Ventje, Lucius, Calli, Lalita en Kwibus, dit bord is voor jullie!

Zondag was het dan zover. Potter vertrok naar Duitsland om dit seizoen ter dekking te staan bij Gangpferde Vierhaus. Eerder deze week had ik Potter uitgebreid gewassen en op de ochtend van vertrek maakte Oscar nog wat foto's.

Om 2 uur arriveerden we in Borken (bij Doetinchem de grens over) om direct op te zadelen en Potter voor te rijden. Ellen en Stephan hadden hem nog niet eerder 'live' zien lopen. Nog onder de indruk van al het vrouwelijk schoon om zich heen zette Potter zijn beste beentje voor. De conclusie was wat wij natuurlijk al lang weten; een vriendelijk dier, goed gebouwd met erg ruime bewegingen zonder telgang. Stephan reed hem zelf ook nog even en opperde dat Potter ook de potentie had om snel te tölten maar dat is nou net niet de bedoeling bij een Tennessee Walker!

Natuurlijk is het ieder voor zich om te besluiten of ze die gang willen versterken maar hoe meer gangen je gaat trainen, des te moeilijker het wordt voor ruiter en paard om de gangen van elkaar te blijven onderscheiden. Potter is bevoorrecht met een ruim scala aan gangen maar wij beperken ons het liefst tot de basis van flat walk, running walk en fox trot onder zadel. In de wei draaft Potter met name en natuurlijk kan hij ook galoperen.

Na een verfrissende douche kon Potter zijn nieuwe verblijfplaats verkennen. Zo te zien voelde hij zich er prima thuis. De komende tijd zal hij kunnen acclimatiseren en op de 'Tag der Offene Tür' op 21 mei as wordt Potter onder zadel voorgesteld als dekhengst. Weer thuis gekomen is het even wennen zonder onze 'gouden paardje' maar zoon Jazz zal ongetwijfeld ook gaan schitteren deze zomer zodra hij volledig geruid is.

Vrolijk pasen!

Het is alweer 6 jaar geleden dat Oscar een oude kast omtoverde tot een vogelkooi. Sinds jaar en dag leven er oranje (en gele) kanaries in. Onze kanariepietjes hebben de strenge winter binnenshuis doorgebracht en vandaag was het een prachtige dag om hun kooi een grote schoonmaakbeurt te geven en de verhuizing naar buiten te maken. De vogels hebben op de overloop geleefd waar geen verwarming is dus de omschakeling zal weinig tot geen problemen geven.

Dit jaar voor ons geen eieren zoeken maar de vogeltjes hebben wel een prachtig nieuwe paastak gekregen in hun kooi. Veel leuker dan die saaie standaard rechtoe rechtaan stokjes en nog beter voor hun klauwtjes ook.

Het was even stressen voor ze toen ze tijdelijk in een klein kooitjes moesten maar eenmaal hun 'vernieuwde' huis betreden begonnen ze gelijk te tjilpen van enthousiasme.

Vrolijk pasen!

Haren!

Na de ijzig koude winter volgt een warm voorjaar en dat is een hele omschakeling voor de paarden. De meeste staan nog grotendeels in hun winterjas en kunnen best wat hulp gebruiken om van jas te wisselen.

Dagelijks ga ik gewapend met de 'Furminator' de weides op om alle 12 paarden te ontdoen van een flinke hoeveelheid haar. Het is grappig om te zien dat elk paard weer anders verhaard. De één veruilt geleidelijk de wintervacht voor een zomervacht zonder dat het echt opvalt (de volwassen hengsten), bij de ander vallen de 'gaten' in de jas en zien er armetierig uit. Dan is er nog de uitzondering die een strak, kort glanzend zomervachtje aanmaakt terwijl de langere donzige winterharen in een beschermend laagje erboven liggen. Deze paarden kun je op je gemak 'plukken', ook een grappige bezigheid!

Het maakt niet uit hoe de paarden verruien, ze vinden het poetsen heerlijk!

Jongenspret

De laatste dagen is het prachtig weer en hoog tijd om weer wat foto's te maken. Gewapend met camera ben ik in de wei van de jaarlingen gaan zitten, wachtend op het juiste moment om leuke plaatjes te schieten. Erg lang hoefde ik niet te wachten want de jongens zijn altijd in voor een stoeipartij.

Het enige meisje in de groep, Sun genaamd, stond er wat verloren bij. Dit zijn geen spelletjes voor meisjes en zij houdt zich dus wat afzijdig tijdens de wilde momenten. Als de rust weer is wedergekeerd sluit ze zich weer aan bij de groep want uiteindelijk zijn ze allemaal goede maatjes van elkaar.

Gangenpaardjes in training

De afgelopen jaren heb ik diverse paarden in training gehad. Over het algemeen gaat het dan om het verder opleiden op het gebied van gangwerk om vervolgens ook de eigenaar te scholen in het rijden van zijn/haar gangenpaard. Zo zijn er Tennessee Walkers, Spotted Saddle Horses maar ook Rocky Mountain Horses bij ons gekomen voor begeleiding.

Deze week hebben we een Rocky Mountain Horse (RMH) hengst uit Frankrijk op logée ter certificering. Bij Rockies is het nl zo dat elk paard uiterlijk in zijn 4e levensjaar zijn gangaanleg moet tonen alvorens het gecertificeerd kan worden voor de fokkerij. Al eerder hebben wij een RMH gecertificeerd voor deze mensen en zodoende kwam de vraag de 4 jarige Dos Amigos ook voor te rijden. Het grappige (en uitdagende) van een gangenpaard is hun aanleg voor meerdere gangen.

Bij aankomst liep Amigos enkel in draf, dat was wat zijn mens met hem had gereden. De kunst is om een paard te leiden naar een andere gang, zonder hem daarbij te forceren. Hierbij is het belangrijk dat een paard een gedegen scholing (basis dressuur) heeft gekregen en dat was bij Amigos zeker het geval. Tijdens de verschillende sessies reisden we door de wondere wereld van alle gangen. Ik heb de draf, fox trot, flat walk, tölt, stepping pace en telgang mogen doorlopen en tussendoor vooral veel dressuurmatige oefeningen gereden.

In het begin was het een rommelpotje van gangen waarbij geen enkele gang langer dan 10 meter vast gehouden kon worden. Doordat dit paardje in 2008 een goede basistraining heeft gehad is deze opfrissing in betrekkelijk korte tijd te realiseren. Zonder de basis zou dit maanden in beslag nemen. Voor mij is het natuurlijk heerlijk om in flat walk te rijden maar op onderstaande foto's zie je de verschillende gangen die de revu passeerden.