Maar toch...
St. Jacobs Kruiskruid deed ongevraagd zijn intrede op onze locatie. Meerdere keren per jaar werden alle weides ontdaan van het rottige plantje en wel tot in de kleinste details. Elke plantje, al was deze nog zo klein werd met de bekende ragfork uit de grond geprikt. Uren, zoniet dagen werden hieraan besteed. Inmens veel volle plastic zakken werden afgevoerd. Aanvankelijk leek dit succesvol maar doordat ik de open plekken die waren ontstaan niet heb ingezaaid met nieuw gras kwam het Kruiskruid dubbel zo hard en in grotere hoeveelheid terug. Stug bleef ik de plantjes verwijderen tot ik niets anders kon dan toegeven dat deze aantallen niet te overwinnen was. Zelf mijn poging dit voorjaar om de plantjes 1 voor 1 met azijn te bestrijden mislukte. Het Kruiskruid was onze weides aan het overwoekeren. We besloten met een brok in onze keel om korte metten met onze 'vijand' te maken en kozen voor totale weidevernieuwing.
Er waren al 2 grote mesthopen opgespaard om als voedingsbodem te dienen. Wij weten inmiddels waar het de naam 'het zwarte goud' vandaan heeft. Dit werd uitgereden en zou later worden ondergeploegd. Ik koos voor een diepte investering en mengelde 3 soorten gras; Agrobs Pre Alpin graszaad, Barenburg Paardenweide graszaad en Bio Ron biologisch graszaadmengsel. We moesten flink slikken toen de ploeg de grond uiteen reet. Er was geen weg meer terug. Vorige week (weliswaar erg laat in het seizoen) werd het land ingezaaid. Gelukkig is het weer ons goed gezind. Het is uitzonderlijk warm en het land heeft de eerste regen al ontvangen. De paarden zullen 'overwinteren' in de paddocks met piste waar een hooiruif ter beschikking staat en de paddocks de nodige beschutting bieden. Midden volgend jaar hopen we de weides in gebruik te kunnen nemen. Laat het gras maar groeien!







