Beetle

Wat een prachtige dag vandaag! Het ideale moment om eindelijk eens foto's te maken van Beetle onder zadel. En als we dan toch bezig zijn, dan schieten we er direct een filmpje achteraan...

Pleasure's Strolling Bud

Deze zomer kwam Bud bij ons in training. Voor ons geen onbekende want Bud is één van de zonen van Lilly en volle broer van Ravi. Bud is een jaar geleden van eigenaar veranderd na 1,5 jaar kreupel te zijn en vele onderzoeken en behandelingen ondergaan te hebben die geen effect hadden. Het was nog maar de vraag of Bud ooit pijnvrij gereden kon worden.

Toen Bud in mei dit jaar meedeed aan onze 3-daagse clinic liep hij nog altijd niet zuiver maar er was wel een verbetering zichtbaar. Hij had al veel grondwerk gedaan mbv Connected Riding en was zo al wat sterker geworden. Helaas was hij nooit in zijn gangen getraind waardoor hij onder zadel alles door elkaar gooide, iets wat zijn kreupelheid zeker niet ten goede kwam. Ook zijn eigenaresse was nieuw in de gangenpaardenwereld en kon hem niet voldoende begeleiden. Aan ons de taak hier verandering in te brengen. In het begin van de training was het overduidelijk dat Bud er veel moeite mee had; het liefste rende hij weg van moeilijke situaties. Logisch als je verwacht pijn te krijgen. Ik draaide de training terug tot het minimale en begon met recht richten en enkel te stappen. Zelfs hier had hij moeite mee, viel vooral in de bochten over de schouder etc, etc maar zolang ik maar weinig vroeg, deed hij toch een poging om mee te werken.

Na een maand consequente maar lichte training leek het beter te gaan. Langzaam aan kreeg Bud vertrouwen dat we hem geen pijn gingen doen en stukje bij beetje durfde hij zich iets meer in te zetten. In de periode die volgde kwam hij meer in balans, kon de bochten door lopen zonder onregelmatig te zijn en schroefden we het tempo op van stap naar flatwalk. Dat was voor hem iets nieuws want in het verleden bepaalde hij welke gang hij koos. Met de training wist ik zijn achterhand te activeren en zo meer te laten stuwen. En precies dat had hij nodig om zijn voorhand en slechte schouder te ontlasten. Naarmate Bud sterker werd groeide ook zijn zelfvertrouwen. Je zag hem letterlijk uit zijn schulp kruipen en hij kreeg er zichtbaar plezier in. In de wei wilde hij nog wel eens onzuiver draven maar onder zadel was er geen vuiltje aan de lucht.

Het tempo ging omhoog tot uiteindelijk een running walk was bereikt en ook konden we de sessies probleemloos verlengen. Enthousiast hoorde ik Els roepen 'hij gaat kneiterhard'! Wat klonk dat als muziek in de oren. De hoogste tijd om ook eigenaresse Marjanne in het geheel te betrekken en de twee tezamen verder te begeleiden. Inmiddels gaat het zo goed dat er zelfs al stukjes gegaloppeerd kan worden en Bud draaft loepzuiver in de wei. Onder zadel wordt er enkel nog in gang gereden om mogelijke verwarring van de gangen te voorkomen.

Ik ben meer dan trots op Bud en ook heel dankbaar dat eigenaresse Marjanne mij de tijd en het vertrouwen heeft gegeven om met Bud aan de slag te gaan. Het einde van de training is in zicht en de voldoening die ik in deze situatie voel in niet te beschrijven. Ik wens jullie veel plezier samen!