Praktisch voeren

Wanneer je je paarden in een groep houdt stuit je al snel op een dilemma tijdens het voeren; de rangorde bepaalt vaak wie recht heeft op het meeste eten en dat is meestal juist niet het paard die de voeding het hardst nodig heeft. Buiten de hoeveelheid heb je ook nog het verschil in voeding van bv veulens, jaarlingen en volwassen paarden. Hoe zorg je nu op een praktische manier dat elk paard zijn eigen voer en de juiste hoeveelheid voedingsstoffen binnen krijgt?

De oplossing is heel simpel: een voerzak!

Nu de merries met hun veulens en een jaarling samen staan is het zaak dat ieder zijn eigen portie krijgt. Zeker nu de veulens hard groeien maar nog langzaam eten is het niet even evident om de moeders ook uit een emmer te laten eten want die zijn veel
sneller klaar en kapen dan het eten van de jongsten weg. De merries krijgen dus ieder een voerzak om en de veulens eten elk op hun gemak uit hun eigen emmer. Inmiddels weten de dames dat ze geduldig moeten wachten tot hun kids uitgegeten zijn en dan bieden ze de zak aan mij aan om verder te gaan met hun hooi.

Voor mij een praktische manier van voeren, ook wanneer er medicijnen of suplementen toegediend moeten worden. Voor de paarden minder stress en onderlinge strijd en dus minder kans op schrokkende paarden die weer een verminderde voedingsstofopname en slokdarmverstopping tot gevolg kunnen hebben. Ook helpt het voernijd te voorkomen of, in geval van reeds aanwezig, te verminderen.

American Cowgirl

Het geheim achter de traditionele rode stallen in Amerika

Tennessee, en vele andere staten in Amerika, is rijkelijk gevuld met rood geverfde stallen. De één staat er nog verder vervallen bij dan de ander. Soms vraag je je echt af hoe het mogelijk is dat zo'n bouwval überhaupt nog recht staat, zeker met de tornado's die voorbij komen.

Toen ik een serie foto's van rood geverfde stallen vond heb ik deze dan ook direct toegevoegd aan m'n blog (scroll volledig naar beneden). Veel stallen zijn typerend voor wat je in Tennessee kunt aantreffen, zeker wanneer je wat verder van de 'bewoonde' wereld af gaat. Ik blijf het speciaal vinden en heb een zwak voor deze vaak instabiele optrekjes en hun geschiedenis. Ogenschijnlijk staan de meeste op instorten en wanneer je dan een stal binnenloopt dan lijkt het reuze mee te vallen. De oude houten balken zitten wel vol met houtrot, deuren hangen vaak uit het lood en her en der zijn planken afgebroken. Het is er extreem stoffig, stinkt vaak naar ongedierte (muizen ed) en de ruimtes zijn veelal stikdonker. Toch blijven de meeste stallen in hun functie tot ze er letterlijk bij neervallen. Ik heb me voorgenomen om tijdens ons volgende verblijf in Amerika de nodige foto's van deze bouwvallen te gaan maken.

Er schuilt nog een heel verhaal achter de rode kleur en wonderlijk genoeg heeft het met ons Europeanen te maken:

If you've ever driven through a rural area, it's likely that you've seen the red barns that speckle the farming landscape. There are several theories as to why barns are painted red.

Centuries ago, European farmers would seal the wood on their barns with an oil, often linseed oil -- a tawny-colored oil derived from the seed of the flax plant. They would paint their barns with a linseed-oil mixture, often consisting of additions such as milk and lime. The combination produced a long-lasting paint that dried and hardened quickly. (Today, linseed oil is sold in most home-improvement stores as a wood sealant.) Now, where does the red come from?

In historically accurate terms, "barn red" is not the bright, fire-engine red that we often see today, but more of a burnt-orange red. As to how the oil mixture became traditionally red, there are two predominant theories:

* Wealthy farmers added blood from a recent slaughter to the oil mixture. As the paint dried, it turned from a bright red to a darker, burnt red.
* Farmers added ferrous oxide, otherwise known as rust, to the oil mixture. Rust was plentiful on farms and is a poison to many fungi, including mold and moss, which were known to grown on barns. These fungi would trap moisture in the wood, increasing decay.

Regardless of how the farmer tinted his paint, having a red barn became a fashionable thing. They were a sharp contrast to the traditional white farmhouse.

As European settlers crossed over to America, they brought with them the tradition of red barns. In the mid to late 1800s, as paints began to be produced with chemical pigments, red paint was the most inexpensive to buy. Red was the color of favor until whitewash became cheaper, at which point white barns began to spring up.

A new life

Wat mooiers bestaat er om een nieuw leven te aanschouwen? Dusty Rose was drachtig aangeschaft in oktober 2007 in Tennessee. Met de zachte winters van de afgelopen jaren verwachte ik geen problemen met een laat veulen maar als de tijd langzaam voort kruipt kun je enkel hopen dat het veulen eerder ter wereld komt dan de uitgerekende datum van 29 september.

Dusty Rose begon begin september al met het maken van een uier. De laatste dagen liep deze serieus vol maar ja, garanties tot aan de deur wat dat kon betekenen. Persoonlijk reken ik op een 3-tal weken van aanvang uiervulling tot aan bevalling, in de regel klopt dit, maar soms ook niet...

Maandagavond sprong ik plots overeind na het kijken van Lost (ja, ik ben een addict). Zonder aanwijsbare reden moest ik Dusty Rose controleren. Ogenschijnlijk kalm stond ze in haar paddock en met een zaklamp scheen ik op haar uier. Als het 'moest' dan kon ik minescule pareltjes ontdekken op haar uier, Oscar zou me voor gek hebben verklaard...

Om 11 uur ga ik wederom kijken en ja hoor, noem mij maar gek maar inmiddels hingen grote melkdruppels aan Dusty Rose haar uier. Baby on it's way! Dusty Rose keek me wederom aan alsof ik van een andere planeet kwam. Ze was de rust zelve. De ervaringen van mensen die 3 dagen naar een kegelende merrie hebben moeten kijken, sla ik met liefde in de wind. Deze kleine zou vannacht geboren worden! Ik overleg met Oscar en vraag hem om middernacht nog te controleren waarna ik 2 uur later weer zou kijken.

Opgewonden zet ik de wekker en kruip ik onder de wol. Van slapen komt niet veel en al gauw voel ik een hand op mn wang en een stem die fluistert "er is een veulen geboren, zwart!" Ik schiet overeind en kleed me snel aan. "Yes, zwart, veulen, yihaa!" Ik had bewust de paddock open gelaten, hopende dat Dusty Rose de voorkeur zou geven aan een bevalling in het gras, ze verkoos echter de beschutting van de stal.

Hinnikend werden we begroet door onze nieuwste aanwinst; zwart en klein lag het rillend met een nat lijfje, amper 10 minuten oud. Wat zou het zijn? Ik had een droombeeld van een zwart merrieveulen en bij het zien van dit kleine zwarte wezen, leek de droom werkelijkheid te worden. Zwart was immers de kleinste kans van de 3 mogelijkheden bruin, vos en zwart. Maar nee, ons fokseizoen werd afgesloten met 5 gezonde hengstveulens!

De eerste uren vind ik altijd enorm spannend. Gefascineerd hebben we het wonder aanschouwd, de pogingen van opstaan, de eerste wankelende stapjes tot het zoeken naar de uier. En dan het moment waar je als bezorgde fokker halsreikend naar uitkijkt: een eerste plas, de eerste pek die het lichaam verlaat en het geklok van de warme biest die slurpend het jonge lichaam voedt.

Pfiew, wat een opluchting. Alles werkt naar behoren. Het is inmiddels 2 uur en alles gaat voorspoedig. Tijd om moeder en zoon alleen te laten en de 'bonding' verder te laten uitdiepen.

Morgen is er weer een dag met nieuwe avonturen voor dit kleine wondertje...

The Path of the Horse

Silas en de bal...

Ondertussen ligt 'de bal' al een paar weken in de wei bij de veulens. Aanvankelijk was het een monster en spoten de paarden alle kanten op als de wind de bal ook maar een klein beetje in beweging bracht. Maar na verloop van tijd ontdekten de jongens dat er heel wat te beleven viel met het kleurrijke en rollende gevaarte. Meestal had ik geen camera bij de hand maar dit keer wist ik Silas op beeld vast te leggen toen hij aan het experimenteren was met de bal. En als je dan een reeks foto's achter elkaar afspeelt dan krijg je een grappig 'filmpje'.