Gisteren heb ik een uniek moment ervaren. Bijna 5 jaar na zijn geboorte zijn Ravi en ik voor het eerst een buitenrit door het bos gaan maken. Al maanden noem ik hem liefkozend 'mijn boscrosspony'. Met zijn wintervachtje en iets te goed gevulde lijf ziet hij er stoer maar aandoenlijk, ietwat pony-achtig uit ondanks dat hij toch 1.57m meet.Sinds juli is Ravi onder zadel. In september werd hij gecastreerd en na zijn herstel heb ik hem veel minder kunnen rijden dan ik zou willen door de koude wintermaanden. Nu het weer eindelijk zachter is geworden hebben we het rijden weer opgepikt. 5 weken stilstaan (lees: in wei en paddock) doet hem niets. Vorige week hadden we een fijne rijles. Het is positief verbazend om te zien hoe Ravi vooruit gaat ondanks het weinige rijden. Gisteren hebben we eerst weer wat in de bak gereden om samen met Spirit een blokje om door het bos te gaan. Ik was razend nieuwsgierig hoe Ravi dit zou ervaren.
Het begon al goed bij het terrein van de buren die een stuk grond hadden afgezet met wapperend rood/wit plastic. Vreemd genoeg boeide het Ravi niets...
We liepen door de straat uit en het bos in. Braaf liep hij zowel naast als achter Spirit. Een volgende obstakel was het smalle poortje om auto's te weren uit het bos. Nou, dat past dus waar doe je moeilijk over?, zou Ravi wel gedacht hebben. Even verderop lag een enorme boom die is gekapt waar de meeste van mijn paarden toch wel raar naar keken maar nee, een boom is een boom, of ie nou staat of ligt.
Het ritje duurde een 15 minuten, niet lang maar meer dan genoeg nieuwe prikkels voor onze Raaf. Toen we achter het pad opreden was de grasmaaiende buurman reden voor Spirit om in de remmen te gaan staan. Nou, Ravi stapte gewoon door want dat is immers gewoon de buurman met een grasmaaier!
Wat mij betreft is Ravi geslaagd met een dikke 10!
