Agrado zijn training loopt ten einde. 10 weken geleden stapte een onzeker kereltje uit de trailer. Hij moest wennen aan zijn nieuwe omgeving en ongetwijfeld ook aan de routine van een 5 daagse werkweek. Met Silas was er duidelijk geen klik maar alleen in de wei met zicht op andere paarden was ook weer geen succes. Het duurde ruim een maand voordat hij zijn draai had gevonden, ondertussen werkten wij wel met hem door, zij het op een laag pitje met veel grondwerk en vertrouwen opbouwen. Toen de rust eenmaal was wedergekeerd ging alles in een stroomversnelling. Het vertrouwen was daar, de concentratie kwam en met elke sessie groeide Agrado verder. Aanvankelijk bitloos, daarna met bit. Dit laatste zorgde voor een stagnatie in zijn ontwikkeling op het dressuurmatige vlak, maar hij bleef leren.
Helaas was er sprake van een lichte blessure waardoor alle oefeningen in stap zijn gebeurd tot 3 weken voor het einde van de training. Pas toen zijn we het tempo gaan verhogen en konden we ook meer met zijn gangen gaan werken. Ook daar leerde Agrado snel en hoewel hij de spierkracht nog niet heeft, biedt hij naast de batida ook wat pasjes picada aan. Het mooie van de batida is dat je een duidelijke echo hoort in de diagonale beweging. Nee, van draf is geen sprake. De picada heeft wat meer tijd nodig maar de galop daarentegen ligt voor het oprapen en is al heel rustig en mooi gesprongen.
Zijn bazinnetje kreeg al een tijdje wekelijks begeleiding met Agrado en vandaag was de laatste keer. Het is leuk om een paard te zien groeien en ook de combinatie verder te kunnen helpen. Zelf heb ik Agrado nog eens van zijn beste kant mogen laten zien. Qua gangen, zowel bit als bitloos en ook de galop. Hij is nu nog niet zover maar Agrado kan straks met gemak om een dubbeltje galopperen. Het is een sensibel dier met een mooie oprichting en fijne gangen. Weer heel anders dan de Tennessee Walker en ook als de Mountain Horse maar zeker niet minder leuk om mee te werken!
Agrado, het gaat je goed knul en geniet van de Drunense Duinen!