Dat poetsen duurt te lang. Is dat opzadelen nodig? Lucas wil paardrijden! We hadden het er al de hele week over. Sinds vorige zomer heeft Lucas niet meer op het paard gezeten. Vorige week zette ik hem in het voorbij lopen toch even op Ravi en o, wat vond hij dat leuk. Steeds met die kleine handjes Ravi in zijn hals kloppen. Tja, dat had hij gezien van Koji? Dus ik beloofde hem dat we gingen paardrijden en vandaag was het dan zover.
Geen moment was er de vraag of hij dit zou willen. Eerder hoe lang hij zich zou vermaken op een paardenrug. Voor het eerst helemaal alleen rondstappen te paard. Wow! Lucas glundert van oor tot oor. "Nog een keer!" roept hij als Koji even pauzeert. Ok, dan, nog een rondje... Zelfverzekerd pakt hij de teugels vast. Ok, kinderen kopieren, dat is duidelijk. Nu maar hopen dat we het goede voorbeeld hebben gegeven. We blijven maar lopen en Lucas krijgt er geen genoeg van. Als we stilstaan moet hij Marsie belonen en klopt haar in haar hals. Nee, we vragen niets, dat doe hij uit zich zelf. Even kijt hij naar beneden; hij wil de stijgbeugels gebruiken maar die zijn veel te lang. Met een omweg krijg ik zijn been toch in een soort gelijke positie en meneer geeft aan dat hetzelfde ook met zijn rechterbeen moet gebeuren. Vervolgens sommeert hij weer dat we verder moeten. Zo lopen we een kwartier en na een lange uitleg dat Marsie ook best moe is, gesteund door het naderende geluid van een tractor, til ik Lucas zonder huilen uit het zadel. Pfiew! Een geweldige ervaring voor de trotse ouders!
a>
