Het eerste beeld wat voorbij kwam was van een groep galopperende paarden, allemaal gezadeld.
Ogenschijnlijk een prachtige foto. Kijk nu nog eens? Call me stupid maar ik zie daar het nut niet van in. Een snelle scan van het bericht leert mij dat het gaat om een grootschalige clinic met Mr. Anderson om jonge paarden te trainen. Ok, goed, niet mijn ding maar ik probeer toch open minded te zijn. Een dag later volgen er meer foto’s van een trotse eigenaar.
Volgens de goeroe himself was dit paard een fantastisch bomb proof dier. Ik zie echter een jong, niet volgroeid paard, die te vermoeid is om nog boe of bah te zeggen. Concreet betekent dit voor mij: het paard is te jong en wordt zowel mentaal als fysiek overbelast met alle gevolgen van dien. De onderschriften van de enthousiaste eigenaar leren mij dat de paarden 4 tot 6 uur per dag aan het werk zijn en dat dit idd slopend is. Op mijn vraag hoe oud dit specifieke dier is wordt mijn vermoeden bevestigd: 2 jaar.
Moet ik nog meer zeggen???? Kennelijk wel want ongeacht de ontelbare onderzoeken die aantonen dat een paard pas is volgroeid vanaf zijn 5-6e levensjaar, blijft dit kennelijk door velen nog altijd onderkent. Ik denk dat het artikel van Dr. Deb Bennet over de botgroei van het paard het meest gebruikte en naar gelinkte artikel is over dit onderwerp.
Nu kan ik me voorstellen dat niet elke paardeneigenaar alle kennis in huis heeft. Velen volgen nog altijd de ‘gewoontes’ en in Amerika is dat nog altijd inrijden vanaf 2 ‘want dan zijn ze nog te bewerken’ (lees: domineren). Maar gewoontes zijn niet per definitie ok. Kijk maar naar het hondenvleesfestival in China, daar een gewoonte, voor ons absoluut not done.
Terug naar de goeroe. Het is duidelijk dat meneer Anderson veel inschrijvingen heeft voor zijn clinic. De beste man pretendeert veel te weten over paarden en hun training. Zal hij de inschrijvingen missen van 2 jarigen omdat hij een leeftijdslimiet stelt? Lijkt mij niet. Geld is kennelijk belangrijker dan het welzijn van het individuele paard. Noem mij maar een “Truusje Trut” die paarden weigert in training te nemen omdat het paard pijn heeft of te jong is om een ruiter te dragen. Ja, daardoor loop je inkomen mis en niet iedereen kan het waarderen dat je ze als eigenaar wijst op lichamelijke klachten van hun paard. Toch doe ik dat. Wereldwijd zal ik zeker geen grote veranderingen brengen maar in mijn kleine wereldje kan ik tenminste een paar mensen bewuster maken.
In de dagen die volgen blijven er foto’s voorbij vliegen en hoewel het enthousiasme van de deelnemers groot is, kan ik dit helaas niet delen. Ik blijf dat jonge dier zien met in verhouding een te zware ruiter. Het dier wordt afgemat en uitgeput en zal alles laten gebeuren simpelweg omdat het de puf niet meer heeft om nog ergens tegenin te gaan.
Dus de training is succesvol want zie hier het resultaat: het paard is zadelmak. In realiteit is de enige die hier beter van wordt Mr. Clinton Anderson himself. Dat is dus de meneer in de stoel op de railing van de roundpen.
“Answer to some questions. In order to be accepted in the class you have to send a video in of you walking trotting and cantering on a horse. You have to be physically fit to attend this program. If you have to use a mounting block you will not be accepted. It is a physically demanding program. It is an 11 day program. The program cost $2000.00 plus $200 for campground.”
Even snel rekenen: 30 x 2200 = $ 66.000 voor 11 dagen training. Het spreekt voor zich dat hier nog de nodige kosten vanaf gaan. Doe eens gek en haal de helft aan onkosten eraf. Dan nog heb je in 11 dagen $ 33.000 verdiend. En of daar nu wat overwerkte 2 jarigen tussen zitten die hebben geleerd dat wat er ook gebeurd, je gewoon moet rennen totdat je niet meer kunt, maakt dat nog verschil? $ 33.000 in the pocket!
Ik vind dit zo triest! Juist een statement van Clinton Anderson zou zoveel verschil maken. Maar ja, als de goeroe zich niets aantrekt van al die wetenschappelijke onderzoeken, waarom zou jij simpele ziel het dan wel moeten doen? Nou, gewoon omdat dat het enige correcte is!
Ook ik ben jong en ontwetend geweest. Ik heb zeker fouten gemaakt, veel! En ik maak er ongetwijfeld nu nog maar ik heb geleerd en inmiddels weet ik beter. Voor mij is er geen weg meer terug. Amerikaanse kennissen verklaren me voor gek dat ik bitloos rijd, levensgevaarlijk vinden zij. Ook het inrijden vanaf 4 is vragen om problemen. Toegegeven, het gaat ook zeker niet altijd vlekkeloos maar ik hoef me in ieder geval niet af te vragen of ik een paard lichamelijk overbelast omdat hij nog niet volgroeid is. Onze Beetle was 5 toen ze onder zadel ging (zonder problemen overigens). Ook een 7 jarige is beleerd en belooft een fijn rijpaard te worden.
Rijk zullen wij er niet van worden maar Mr. Anderson zou er ook niet veel armer van worden als hij zijn principes eens een beetje bijschaaft.
Nb. De foto’s zijn overgenomen van Facebook, naam ruiter en paard zijn bewust achterwege gelaten.
