Om voor eens en altijd duidelijkheid te bieden in ons standpunt, richtten wij in 2005 samen met een aantal collega fokkers Natural Walking Horses op. Een paar jaar eerder was ik al met Amerikaanse collega's de TWHHeritage Society gestart, ter promotie en behoudt van natuurlijk bewegende Walkers met oude, zeldzame bloedlijnen. Om nog meer nadruk te leggen op onze visie rijden wij onze paarden blootvoets, meestal bitloos en geven wij de voorkeur aan Natuurlijk Paarden Houden (NHP). Helaas (of juist niet?) geeft duidelijkheid mensen ook de gelegenheid om zelf (g)een standpunt in te nemen. We kunnen stellen dat ondanks onze beschermende instelling, wij ook 'vrienden' zijn kwijtgeraakt. Op persoonlijk vlak heb ik daar geen moeite mee, zakelijk gezien is het soms jammer maar ik zou niets willen veranderen. Hoe vreemd het ook mag klinken, ik heb helaas moeten constateren dat er ook in Europa mensen zijn die genieten van het rijden op een Big Licker. Ja, je leest het goed. Er zijn meerdere Europeanen die in Amerika Tennessee Walking Horses bezitten die op pads/stacks lopen. Echte Big Lickers, als zodanig getraind en men beweert dat elke Walker op stacks gesored wordt (als je die klompen op zich al geen mishandeling kunt noemen). En aangezien deze mensen er niet mee zijn opgegroeid, vind ik het van hun nog veel erger dan een Tennessean die als kleuter al werd gehersenspoeld met paarden op klompen! Spijtig genoeg heb je dan nog een groep mensen; een groep die zelf niet mishandelen maar wel graag bevriend willen blijven met mensen waarvan ze weten dat ze wel mishandelen en manipuleren. Onder het motto 'ik wil gewoon plezier hebben met mijn paard en mede Walker liefhebbers', knijpen ze graag een oogje dicht en kijken ze indien nodig de andere kant op. Maakt dat mensen beter? Nah, als je het mij vraagt dus niet.
In een laatste poging om een groep mensen wakker te schudden en een standpunt in te nemen heb ik in oktober een blogpost geplaatst met feiten die in Europa voor onrust zorgden. Mijn hoop was ten eerste antwoord te krijgen op reeds eerder gestelde vragen en tevens dat de mensen die 'van twee walletjes eten' een kant zouden kiezen, hopelijk in het belang van het paard. Helaas zonder succes, het Europese Walkerwereldje blijft gesplitst in twee groepen; mensen die falikant tegen Big Lick, zwaar beslag en manipulaties zijn en de groep die 'gewoon plezier wil hebben met zijn paard en mede Walker liefhebbers' en verder geen onderscheid maakt. Gelukkig kreeg mijn post meer dan genoeg publiciteit (tot in Amerika aan toe) en heb ik enorm veel lovende en steunende berichten ontvangen waarvoor mijn dank!
Desondanks de negativiteit zijn wij alweer bijna 20 jaar aktief in het promoten van Tennessee Walking Horses. Wij geloven in het ras, hoe kan het ook anders! Zo mensgericht, een lust voor het oog en boterzacht te rijden. Wie wil zoiets nou niet? En eindelijk, na zoveel jaren ongelijke strijd lijkt het erop dat er gerechtigheid komt voor Tennessee Walking Horses wereldwijd. Eerder dit jaar werd een voorstel tot wetswijziging ingediend: Prevent All Soring Tactics oftewel PAST Act 1518/S. Kortgezegd houdt dit in dat het gebruik van pads, kettingen en onnodig zwaar beslag bij wet verboden gaat worden. Dit voorstel zette met name Tennessee en Kentucky op zijn kop want dit zijn de staten waar Big Lick nog altijd populair is. Gelukkig telt Amerika 50 staten en inmiddels zijn er veel voorstanders voor de PAST Act, die inmiddels ook is voorgesteld in 'the House of Representatives'. Wat een enorme domper op deze positieve ontwikkeling geeft is dat het stamboek TWHBEA in Tennessee, zich nog altijd achter de Big Lick mensen schaart. Dat Big Lick de paarden schaadt zowel mentaal als fysiek, er manipulatie en soring plaatsvindt, het lijkt ze niet te deren. Wat een vies en corrupt wereldje. Zelfs het feit dat het gros van Tennessee Walker eigenaren recreatieruiters zijn die met veel liefde afstand nemen van deze kleine, maar rijke discipline maakt geen verschil voor het stamboek. Helaas tekenen zij hiermee hun doodvonnis en dit zou weleens het einde kunnen betekenen van TWHBEA. En met dat laatste zal ook een enorme geschiedenis verloren gaan, iets wat we natuurlijk niet willen. Het vreemde is dat in 1970 de Horse Protection Act (HPA) werd aangenomen, een wet die soring moest voorkomen. Binnen 10 jaar was het al duidelijk dat dit een zware opgave bleek te zijn en toen (in 1979!) heeft het Federal Register het volgende gepubliceerd:
“…..if the horse industry makes no effort to establish a workable self-regulatory program for the elimination of sore horses or if such a program is established but does not succeed in eliminating the sore horse problem within a reasonable length of time, the Department will give serious consideration to the prohibition of allMaw, in 1979 werd er al geopperd dat wanneer men zich niet aan de wet zou houden, pads en action devices zoals kettingen verboden moeten worden. Inmiddels zijn we een kleine 35 jaar verder, de redelijke termijn ver gepasseerd maar het lijkt dan eindelijk te gaan gebeuren.
action devices and pads.”
Ondanks alles blijven wij hopen dat het stamboek zich nog op tijd zal bezinnen. Ondertussen rechten wij onze rug en blijven ons onvermoeibaar inzetten om ons ras te beschermen, wereldwijd! Wat kun jij doen? Laat je mening horen en deel je support op Facebook. Er is geen weg meer terug, hier moet nu een einde aan komen.
NB. Om mensen niet onnodig te shockeren heb ik afbeeldingen en video's 'verstopt' onder de diverse links. Niet geschikt voor de gevoelige mens, wel de keiharde realiteit.
