Nu is het dan echt zover. Sinds een week zijn we officieel hengstloos. Ja, nee, natuurlijk is onze Potter al veel langer vertrokken. Hij staat al bijna weer een jaar bij zijn trotse nieuwe eigenaar. Maar kleine Dino, hoe klein dan ook, was toch echt een hengstje al hadden we geen plannen wat dat betreft met hem.Zelf had ik het voornemen om Dino pas in het najaar te laten castreren maar hij was zo geïnteresseerd in de meiden (Abby en Elena) dat het me verstandig leek om de overdosis testosteron nu al in de kiem te smoren. Afgelopen donderdag was het zo ver. Alsof Dino wist wat hem te wachten stond koos hij het hazenpad toen we hem een halster om wilde doen. Grappig want hij staat altijd vooraan om gekroeld te worden.
De castratie gebeurde in de wei, staand. Dino kreeg een algemene en lokale verdoving. Gelukkig waren beide testikels ingedaald zodat hij ook daadwerkelijk gecastreerd kon worden. Een half uur later staat Dino groggy in zijn graspaddockje en mogen we hem ruin noemen.
De dagen die volgden hebben we hem goed in de gaten gehouden maar er is geen sprake van ontsteking of iets van dien aard. Dit is perfect gelopen, zonder complicaties. Wij kunnen deze zomer gerust zijn en Dino kan samen blijven rauschen met zn vriendinnetje Abby zonder dat wij bang hoeven te zijn van mogelijke consequenties.
