Nadat ik hopeloos verliefd werd op Tennessee Walking Horses en een aantal jaren met deze paarden gewerkt had, heb ik mijn eerste Walker in Amerika aangeschaft. Zij was de eerste van een hele rij paarden die ik zou importeren. In 1998 ging het er heel anders aan toe dan tegenwoordig, en gelukkig maar! Destijds vlogen we met El Al. Vervelend genoeg was dat net zo mysterieus als het klinkt. Exacte vertrekdata werden nooit meegedeeld, dat was geheim. Je kreeg een indicatie over de vertrekdatum en een dag van te voren hoorde je wanneer je paard daadwerkelijk zou arriveren. De containers waarin de paarden vervoerd werden waren roestig en er werden 4 paarden ‘ingepropt’ terwijl de ruimte voor 3 paarden bedoeld was. Vooroorlogse praktijken die gelukkig niet meer mogen en kunnen gebeuren. De prijs was er dan ook wel naar; $ 2.500,- tov de huidige $ 4.800,-.
Gelukkig begon een vriend van ons met een quarantaine stal in Texas en zo vlogen de paarden met KLM. Een hele upgrade! Nog leuker werd het toen ik als groom mocht meereizen met mijn eigen paard. In 2003 kocht ik een zwarte Tennessee Walker merrie, liet haar dekken door gitzwarte hengst. Nadat ik de hengsteneigenaar een bezoek had gebracht reisde ik door naar de quarantainestal. In de tijd die volgde verzorgde ik mijn eigen paard. Leerde wat er allemaal bij zo’n transport komt kijken en maakte samen met mijn paard de reis naar Europa. Het is mijn ervaring dat zo’n reis, die al gauw een 34 uur in beslag neemt, veel vermoeiender is voor de mens dan voor het dier. Toen we dan eindelijk thuis in België waren gearriveerd en ik mijn merrie uitlaadde dook ze direct op het groene gras en begon smakelijk te eten. Tja, groen gras, dat hadden ze niet in Texas… In de jaren die volgde heb ik nog verschillende malen meegereisd. Het is absoluut een unieke ervaring, helemaal als je met je eigen paard mee reist.
===================
Bovenstaande is gepubliceerd op de Facebookpagina van Bitpaarden op 23 februari 2012.
==================
De afgelopen jaren zijn we tientallen keren naar Amerika afgereisd en hebben we veel paarden naar Europa overgevlogen. Sommigen voor onszelf, anderen voor klanten. Op een uitzondering na, hebben wij alle paarden in Amerika persoonlijk ontmoet en/of gereden voor aanschaf. In een beperkt aantal gevallen kochten wij het paard van bevriende fokkers zonder het zelf te hebben ontmoet. In dergelijke gevallen waren wij echter wel bekend met de ouderdieren, de bloedlijnen en konden we vertrouwen op onze Amerikaanse vrienden.
In het blad Bit werd deze maand een artikel geplaatst over het importeren van paarden. Je leest verschillende ervaringen van mensen die zelf een paard hebben overgehaald en wat de voor- en nadelen zijn.
Ben je van plan om zelf een paard te importeren? Laat je dan goed informeren en begeleiden door iemand met ervaring. Op het gebied van gangenpaarden kunnen wij ongetwijfeld verder helpen.
Sandra van den Hof
