Lena praatte honderduit over haar droompaard Max en hoe belangrijk het wel niet was dat hij naar Denemarken zou verhuizen. Ze pakte letterlijk alle troeven uit de kast om haar zin te krijgen. Wat Lena echter niet wist is dat ik ook contact had met haar partner die horendol werd van haar smeekbedes. Samen kwamen we tot een overeenkomst zonder Lena hierin te kennen. Het plan was om Max tegen de tijd dat ze jarig zou zijn in Denemarken te laten arriveren.
Geen van ons tweeën had echter kunnen vermoeden hoe moeilijk het was om dit geheim voor Lena verborgen te houden. Dennis en ik onderhielden geheime emailwisselingen terwijl we via Facebook een fake conversatie hielden om zijn vrouw aan het lijntje te houden. Als het Dennis te heet onder de voeten werd moest ik weer een email naar Lena sturen om haar gerust te stellen dat Max nog niet verkocht was. Ondertussen hielden Dennis en ik ons bezig met de export en het organiseren van transport naar Denemarken.
Helaas lijkt het in de paardentransportwereld de gewoonste zaak van de wereld om emails niet te beantwoorden en klanten geruime tijd aan het lijntje te houden over mogelijke vertrekdata. Niet praktisch! Zowel vanuit Denemarken als vanuit België kregen we maar geen datum voor vertrek wat het er allemaal niet makkelijk op maakte. Een aanbieding om Max 3 dagen lang te laten reizen naar zijn eindbestemming hebben we beleefd geweigerd. Dat kun je een dier toch niet aan doen? En toen, out of the blue, werd ik vorige week gebeld met de mededeling dat ze Max binnen 2 uur konden ophalen voor een rechtstreeks transport naar zijn nieuwe thuis. Yikes!
Ineens was het alle zeilen bijzetten. Gauw alle papieren en paspoort verzamelen, telefoontjes met Denemarken plegen, Max poetsen en klaar maken voor vertrek. Best een uitdaging met een baby op de arm maar de draagdoek biedt uitkomst. Een paar uur later loopt Max stoer de laadklep van de truck op, aangemoedigd door het gehinnik van een ander hengstveulen waar hij samen mee in een box de reis naar Denemarken mag ondernemen. Dennis kon nog snel verlof regelen voor Lena die nog altijd van niets wist.
950 kilometer verderop 'verraste' Lena haar man door extra vroeg thuis te komen (wat hij met haar baas had geregeld). Dennis geeft haar een kadootje: een nieuw halster. Teleurgesteld kijkt ze naar het licht blauwe exemplaar wat duidelijk te klein is voor haar jaarling. Dan biecht haar man op dat hij gezwicht is voor haar onophoudelijke gezeur en toch Max heeft gekocht maar dat hij pas in het voorjaar komt. Hij heeft met de pensionstal al wel een overeenkomst gemaakt en die moet die dag getekend worden. Of Lena meegaat? Dolblij van het nieuws arriveert Lena op stal waar ze een box treft waar Max in de toekomst zijn nachten gaat doorbrengen. Het naambordje en wortels aan de staldeur zijn wel erg voorbarig als hij pas in het voorjaar komt. Dan rijdt er een grote truck het terrein op... Hoe romantisch!
Wat is het toch een plezier om zulke geweldige mensen te treffen die onze nakomelingen in hun gezin opnemen. Als fokker kun je je niets mooiers voorstellen. Enkele jaren geleden werd Lena ook al smoorverliefd bij het zien van de foto van Lehla op onze website. Lehla is een ook een nakomeling van Potter en nu staat Max dus bij een half zus!
