Door de jaren heen heb ik al diverse keren gedacht dat Izzy niet lang meer bij ons zou zijn. Haar broer overleed 6 jaar geleden al en toen Izzy een half jaar later achteruit ging raakte ik volledig in paniek. Telkens knapte ze dan toch weer op. 2 winters lang had ze last van arthrose in haar pootjes. Haar chronische darmproblemen hebben het haar zeker niet makkelijk gemaakt en veel pijn bezorgd. Een oplossing hebben we nooit gevonden ondanks alle pogingen. Vorig jaar om deze tijd waren vrijwel al onze katten doodziek van een eng griepvirus. Ik dacht echt dat Izzy haar laatste uren geteld waren. In september had ze weer een terugval; graatmager, veel overgeven en zindelijk ho maar. Haar eeuwige darmproblemen speelden steeds hoger op en ze had veel pijn. Ze was niet meer terug op gewicht gekomen sinds het virus in mei en was echt vel over been. Meerdere avonden nam ik afscheid niet wetende of ze er de volgende ochtend nog zou zijn. Net voor Horse Event ging het echt niet meer en dacht ik dat ik haar beter uit haar lijden kon verlossen. Bij die gedachte moest ik zo huilen dat ze bij me op schoot kroop en flink begon te spinnen. Geen zorgen, madam ging nergens heen.
Ze overleefde mn 3 dagen afwezigheid tijdens Horse Event, werd weer zindelijk en nam toe in gewicht. Vraag me niet hoe en waarom maar het gebeurde en nu zit ik met een mooie oude dame op schoot te typen. Izzy is een zeer veeleisende, aandachtvragende bejaarde dame die elk mogelijk moment bij me op schoot ligt. Niet altijd even makkelijk maar ik zou niet anders willen!
