Gisteren was het voor een aantal dieren wel een hele bijzondere dag. Wij waren op bezoek bij vrienden in Duitsland die honden opvangen uit oa Spanje, Hongarije en Slowakije. Daar zitten nl ontelbaar veel honden in zgn dodencellen. Gelukkig zijn er ook veel goede mensen op deze wereld en zo bestaan er diverse shelters die hun best doen veel van deze dieren te redden en naar andere landen te transporteren. Zo kwamen gisteren een 30tal honden uit Spanje die 1600 km hadden afgelegd om in Duitsland via een opvangadres een permanent thuis te vinden.
Mijn vriendin had zich ontfermd over Prenda, een prachtige jonge pointer. Deze jachthond had al 3 maanden in een dodencel gewacht op haar lot totdat een Spaanse opvang haar had weggehaald. Mijn vriendin besloot haar naar Duitsland te halen om hier een permanent thuis voor haar te vinden. Gisteren kwam Prenda aan in Duitsland en ging ik samen met mijn vriendin haar ophalen. We spraken af bij een afrit van de snelweg zodat het transport direct door kon reizen naar andere opvang adressen. Toen de deur openging zag ik de wagen (airconditioned) vol met gestapelde benches gevuld met het ene snoezige dier na het andere. De meeste zijn nog jong, van pup tot 1,5 jaar maar er zitten ook wat oudere (fok)dieren tussen. Het breekt mn hart te beseffen dat de mens (ons soortgenoot!) deze dieren zonder te verblikken of te verblozen ze letterlijk bij het grofvuil zet om te laten doden zodra de dieren niet voldoen.
Ondertussen stapt Prenda onzeker uit de wagen en krijg ik haar riem in mn handen gedrukt. Eerst maar een plas doen dan. Braaf loopt ze met me mee, schichtig om zich heen kijkend en haar lichaam tegen mijn benen aanduwend om steun te zoeken. Oef, dit is echt emotioneel om mee te maken! We krijgen de papieren en entingsbewijzen en na betaling van het transport reist Prenda met nog een 2e hond mee naar haar voorlopige opvangadres.
Eenmaal thuisgekomen mogen ze vrij in de tuin de omgeving verkennen en krijgen ze te eten en te drinken. Enthousiast lopen ze rond, alle nieuwe geuren in zich opnemend. Beide honden zijn super braaf en zachtaardig. De kleine Nana (soort poedel kruising) spring enthousiast tegen me op alsof ze dankjewel zegt. Het enige wat ik heb gedaan is haar gerustgesteld toen ze het laatste stukje naar huis bibberend op mijn schoot aflegde. Met deze honden komt het helemaal goed. Mijn vriendin had nog een beeld van een hond ter adoptie zitten waar ik als een blok voor viel. Muzby (die met ons mee was) had haar al goedgekeurd maar de gedachte om 6 honden te houden, verzorgen en aandacht te geven is niet om over 1 nacht ijs te gaan. Maar het is wel een Corgi kruising... We denken nog even verder.
Voor mij was dit een top dierendag!
Foto's onder: Prenda nog in Spanje
Update:
Al gauw bleek dat Prenda haar buikje iets vlotter groeide dan de rest. Eind oktober beviel zij van 7 gezonde pups. De 8e heeft het helaas niet overleefd.
