Wat een weer. De termometer wijst -13 aan. Brrrrrrrrr! Het is minstens 5 jaar geleden dat we zulke lage temperaturen hebben gehad. Destijds hadden we nog geen handvol paarden en dat is nu wel even anders. Aan huis lopen 4 paarden waaronder onze hengst Potter. Overdag staan ze in de wei met een flinke plak hooi en vers water. In de namiddag gaan ze terug de gedraineerde paddocks in, wederom met veel hooi en hak ik hun waterbakken weer open. 's avonds moet ik weer ijsbikken, water aanvullen en volgt er een triple portie hooi met een flinke plak stro. Gelukkig hebben we de grondwaterpomp goed geïsoleerd en kunnen we rechtstreeks bij het pomphuis water aftappen. Het is wel even wat extra sjouwen in vergelijking met de kraan openzetten direct bij de waterbak maar alla. Bij de andere groep is dat een heel ander verhaal...
300 meter van ons huis staan nog eens 8 paarden; een groep met 4 veulens, 1 jaarling (bijna 2! zegt ze zelf) en moeder overste Dusty Rose. 's nachts staan ze in de zandpaddock met schuilstal, overdag kunnen ze ook de weide op. 2 x per dag krijgen ze een muesli naar behoefte. De hooiruif met voordrooghooi wordt wekelijks schoongemaakt en elke 5 dagen wordt een nieuw pak geleverd. Het hooi ruikt heerlijk en de paarden eten er gretig van, zeker met deze temperaturen. Doordat de paarden continue hooi kunnen eten, zijn ze in staat hun interne kachel op temperatuur te houden. Een absolute noodzaak dus! Dusty Rose spreidt dagelijks een bedje van hooi op de grond voor zoon Nilam die daar gretig gebruik van maakt en er pontificaal bovenop gaat liggen. In de andere paddock staat hengst Ravi met zijn geliefde Rose. Ook hier geldt een zelfde ritueel.
Op dit perceel is geen stroom en zodoende hebben we een ouderwetse handpomp om de paarden dagelijks van hun water te voorzien. Klinkt romantisch, niet?
In de realiteit is de romantiek snel verdwenen als je voor in totaal 8 paarden water moet oppompen van zo'n 14 meter diepte. 30-60 liter water per dag, per paard, veulens niet uitgezonderd en tel maar hoeveel emmertjes water je mag pompen! En nee, niet op je klompen, dit is harde realiteit. Gelukkig zijn cowboy Etienne en vriendlief Oscar altijd weer bereid om hun armen te trainen aan ons geniale fitnessapparaat.
Met deze temperaturen vriezen de waterbakken (betonemmers van 90 liter) snel weer dicht. 3x per dag worden ze open gebikt, ijs wordt verwijderd en de bakken worden aangevuld. Als er geen water beschikbaar is dan gaan de paarden op zoek naar alternatieven: sneeuw of ijs. Dit is zowel ongezond als gevaarlijk; het likken aan ijs kan ertoe leiden dat een paard met de tong vast komt te zitten. Opletten dus!
Wat we zomers vervloeken is nu ons geluk: de handpomp zuigt lucht waardoor het water volledig terugzakt in de put. Om water te pompen moet je altijd eerst een paar liter water opgieten. Niet erg praktisch in de zomer maar ideaal in de winter; geen vastvriezende pomp! 1 gieter heet water maakt dat we zelfs met deze extreme temperaturen in no time water 'boven water' krijgen. Vandaag kwam daar zelfs de stoom vanaf. Imagine hoe koud het hier is om (ijs)koud water aan het dampen te krijgen!
Hoe dan ook levert zon, sneeuw en koude weer prachtige plaatjes. Toegegeven de paarden moesten even wennen aan onze outfit maar Caroline en ik konden niet anders dan braaf de kledingadviezen op te volgen (laagjes, sjaal, muts, handschoenen, thermobroek) om vervolgens 'kou-vrij' de paardjes te verzorgen.
