Memories

4 jaar geleden is het alweer dat we de Prior Mountains bezochten. Een unieke ervaring die van veel te korte duur was. Slechts 24 uur verbleven we tussen de Mustangs op de top van de Prior Mountains. Penn's Cabin was verboden gebied verklaard door onze gastheren dus kampeerden we in tentjes naast de cabin. Eerlijkheid gebied te zeggen dat de frustratie van het gedrag van onze mede reizigers nog altijd aanwezig is, hoe mooi de herinneringen aan de wilde paarden ook zijn. De koele emotieloze houding terwijl ik doodziek was van hoogte ziekte, iets wat in extreme gevallen zelfs fataal kan zijn. Het kinderachtige gedrag dat slechts 1 persoon in staat was auto te rijden terwijl iedereen al jarenlang een rijbewijs heeft, het afgebroken bord van de Priors dat door Oscar werd gevonden en onmiddellijk ingepikt en het verbod om in Sheridan, Wyoming meer dan 1 tack te bezoeken. Tja, daar kan ik me nog altijd over opwinden...

Maar!
Nooit zal ik de ontmoeting met Shaman vergeten. Een paard met een message. Oud maar niet moegestreden, vol humor en het leven accepterend zoals het is. Nog altijd krijg ik kippenvel als ik aan hem terug denk. De bijzondere relatie van Shaman en zijn 'zoon' Bolder. We ontmoetten de beroemde Cloud en zijn harem. En hoeveel mensen hebben de eerste uren van een in het wild geboren veulen mogen aanschouwen? Compleet met een rivaliserende hengst (Cloud notabene!) die verwoede pogingen uithaalt om het (hengst)veulen te stelen en doden. De wandelpaden van de wilde mustangs, zo diep uitgesleten dat ze een nieuw pad maakten nog geen 5 meter van het oude pad om dag in, dag uit dezelfde weg te bewandelen. Hoezo is een paard een routine dier? Het uitzicht, de mooie bloemen en dat jonge beertje midden op het pad die zijn moeder kwijt was.

Ik heb geleerd te kijken naar paarden, van een afstand. Interacties bestuderen en zien uit te vinden hoe eea in elkaar zit. Zo begreep ik niets van de liefdevolle relatie tussen 2 hengsten in 1 harem. Ik zag hoe Shaman uit de harem wilde lopen en Bolder haalde hem terug om vervolgens elkaar lekker staan te kriebelen in de hals. Pas later leerde ik dat de leider van de harem, Bolder, was opgegroeid in de harem van Shaman. Hij was dan wel niet zijn echte vader maar Shaman is wel altijd haremleider van de groep geweest en ook nu Shaman deels solitair leefde, was Bolder dit niet vergeten. Nog altijd kan ik niet plaatsen waarom 3 jonge hengsten en een merrie samen leefden. Mooi om te zien was de groep batchelor hengsten die een poging deden merries te stelen van de harem van Baha die op zijn beurt meer begaan was met het veiligstellen van zijn merrie en pasgeboren veulen.

En ik heb ook weer wat geleerd van mensen; door onze verschillende manieren van communiceren, zowel verbaal als non-verbaal, is het lezen van non-verbale communicatie wat achter gebleven. Zo kunnen mensen zich anders voordoen dan dat ze zijn. Daar kom je snel achter wanneer je 4 dagen 24/7 op elkaars lip zit. Steeds meer probeer ik mn intuïtie te volgen en dat doet me goed! En als je iets wordt afgenomen, dan zul je ongetwijfeld nog iets veel beters vinden. En dat deden we!

Voor de kleine 24 uur in de Priors waarvan ik slechts de laatste 10 uur aanspreekbaar was, heb ik een enorme hoeveelheid herinneringen die ik koester. De tweede helft van juni is het moment om de Prior Mountains te bezoeken. Hoewel het 's nachts nog altijd rond het vriespunt is, stijgt het kwik overdag tot 20+ graden. Kortom, ideaal! Dit weekend zou zo'n geschikt weekend zijn, inclusief volle maan, als bonus ;)

Anouck in aktie (te koop)

Nadat Anouck in juli vorig jaar onder zadel is gegaan is zij de maanden erna regelmatig gereden. Kort ritjes, hetzij in de piste, hetzij op wandeling door het bos en over de weg. Alles verliep voorspoedig al had Anouck een broertje dood aan op tempo lopen. Na een pauze van ruim een half jaar hebben we de draad weer opgepakt en Anouck is een heel ander paard geworden!

Toegegeven, in de piste lopen vindt ze nog altijd niet het leukste werk maar ze beweegt wel in een aanzienlijk hoger tempo. Naar buiten de bossen in, dat spreekt haar veel meer aan. Oortjes naar voren en weg zijn we! Anouck heeft er duidelijk plezier in en is niet snel onder de indruk. Volgende maand wordt deze pittige dame 5 jaar. We zoeken voor Anouck een thuis waar ze samen met andere paarden in een wei met paddock kan lopen. Anouck is zeker geschikt als rijpaard voor de langere afstanden zoals endurance en/of Trec maar ook voor recreatieve wandelingen maken haar een ideale partner. Anouck is 3-dubbel geregistreerd en tevens gecertificeerd dus ze kan tzt ook voor de fok worden ingezet. De komende weken zullen we nog veel met haar naar buiten gaan, zowel alleen als met andere paarden.
Kortom, een plaatje van een paardje, jong, stevig van bouw met een gezonde looplust.

Zon!

Vandaag is het 1 juni. Tot vorige week droeg ik nog een winterjas maar deze gaat definitief de kast in tot de winter. Geen excuses! En vanmorgen was het toch weer veel kouder dan verwacht, het is nu nog maar 12 graden. Maar we genieten volop van elk straaltje zon en hopen dat het gras met wat warmte toch nog gaat groeien.

De paarden doen het in ieder geval goed. Ze zijn eindelijk uit de rui!

It takes two...

Tijdens het trainen van een jong paard is het erg prettig om met z'n tweën te kunnen werken. De afgelopen periode had ik al het nodige grondwerk verricht met deze 4-jarige Mangalarga Marchador. Ook was hij al diverse keren met ruiter op de rug door de piste gegaan maar wat ik graag wilde was hem rechtstellen terwijl er iemand op zijn rug zat. Deze kanjer is nl asysmetrisch zoals wij allemaal zijn. De één heeft dat meer dan de ander maar we hebben allemaal een voorkeurskant die dus ook beter is ontwikkeld. En wat is er nu beter om het jonge paard vanaf het begin te leren zijn lijf en ruiter correct te dragen?

Ik was dan ook heel blij dat onze Japanse vrienden weer kwamen logeren. Koji is een super ruiter met een goede balans en zo kan ik vanaf de grond de juiste begeleiding geven aan het paard terwijl hij kan wennen aan het dragen van een ruiter. Het spreekt voor zich dat er eerst een uitgebreide kennismaking vooraf is gegaan tussen ruiter en paard dmv een uitgebreide poetsbeurt en wat grondspel. Later op de dag heb ik eerst het nodige herhaald vanaf de grond; aanstappen, sturen, rechtrichten etc. om vervolgens dit met ruiter te doen. En in deze situatie is de ruiter slechts een passagier; iemand die meebeweegt met het paard maar het zeker niet uit balans mag brengen. Alle correcties gebeuren in eerste instantie vanaf de grond door de begeleider.

Het was heel leuk om te ervaren dat na enkele rondes met in eerste instantie duidelijke correcties van ondergetekende, het paard begreep wat er van hem verlangd werd en zichzelf beter ging dragen. Zo kon ik hem uiteindelijk zonder enige correctie een ronde zelf dragend laten stappen. Super!

Een droge roundpen (vrijwel uniek tegenwoordig), een fijne temperatuur, zonneschijn en meehelpende handen, in deze fase komen we verder met 2 personen. Deze dag kon niet meer stuk!

Prince Charming is gearriveerd

Ondanks alle hectiek en spannende tijden voor onszelf gaat het dagelijkse leven gewoon door. Gisteren arriveerde de hengst Luke vanuit Duitsland. Lang kreeg hij niet om bij te komen van zijn reis want zonder dat de merries hem hadden gezien of gehoord, stonden de dames binnen 2 uur hengstig. Dus mocht Beetle de spits afbijten met een bezoek aan onze nieuwkomer. De twee zagen elkaar helemaal zitten gelukkig.

Vanmorgen stonden ze samen lekker gras te peuzelen. Aan Luke te zien had hij wel een zware nacht achter de rug ;) Het is heerlijk om weer een hengst om ons heen te hebben, zullen we dan volgend jaar eindelijk weer veulentjes krijgen? Wij duimen alvast!

Luke staat dit seizoen ter dekking, neem gerust contact op voor meer info of kijk op onze website!

Spottekind

Augustus 1998. We parkeren de auto om te kijken op het NK Westernrijden. Bij het uitstappen krijg ik nog een laatste waarschuwing: er wordt niets gekocht! We lopen naar de entree, voor ons loopt een vrouw met een Jack Russel. Plots zie ik een klein propje achter de Jack Russel aan hobbelen. 't is nog zo klein dat t niet eens in een rechte lijn kan lopen dus loopt ze schuin. Mijn hart maakt een sprongetje.

Van kleins af aan dook ik al op alle honden die ik tegenkwam en dat was nu net zo. We raken aan de praat en de vrouw meldt (verkoopstactiek..) dat het pupje te koop is. Ik ben direct geïnteresseerd. Er volgt een discussie over de zin en onzin van een pup tewijl we beiden full time werken maar ik heb overal een pasklaar antwoord op en oplossing voor. Helaas had ik niet genoeg geld bij en de vrouw nodigde ons uit om de volgende dag bij hun thuis naar de rest van de pups te komen kijken maar daar wilde ik niets van weten. Ik wilde DIT pupje!

1998 was de tijd nog van papieren checques. Het pupje moest 350 gulden kosten. Koortsachtig ging ik op zoek naar iemand die een cheque wilde verzilveren voor mij. Geluk bij een ongeluk trof ik de trainer van MsD en hij was zo vriendelijk mij verder te helpen. Een uur later zat ik in de wolken op de tribune met een pupje in mn jaszak. Het entingsboekje etc, alles was voorzien.

Spotje was mijn eerste hondje. Een kat zindelijk krijgen was piece of cake maar dit mormel was een ramp. Wat ik ook probeerde, ik kreeg t niet voor elkaar. Ik herinner me nog duidelijk het moment dat ik huilend op de vloer in de gang zat met een bibberend pupje op schoot. Beiden niet wetend wat te doen. Het kwam allemaal goed, alleen 's nachts bleef een probleem maar de bench bleek de oplossing. Spot ging van kleins af aan mee naar stal. Ze volgde me overal, ook tijdens de buitenritten. Soms liep ze parmantig voorop, dan weer achterop hier en daar snuffelend in de struiken. Als ze moe werd nam ik haar bij me in het zadel en bij extreme hitte reed ik naar een waterplas om haar daar weer af te laten koelen.

Spotje werd mijn hartsvriendin. Ze wist precies hoe ik me voelde en eiste mijn bed te delen als ik verdrietig was. Het was Spot die mij vertelde dat Lucas er aan kwam die avond, even later braken mijn vliezen. Bijzonder! Met de koop van het huis in Hechtel moest er ook een waakhond komen. Chicco, onze Cane Corso, werd als pup onder de hoede van Spot genomen die net schijnzwanger was geweest. Ze moederde wat af en was hem altijd de baas. Spot was niet alleen mijn hartsvriendin maar ook die van familie en vrienden. Haar pups stonden al jaren in bestelling dus het moest er ooit van komen. 5 kleine Spotjes heeft ze op de wereld gezet. Water en tennisballen waren haar favoriete tijdverdrijf. Urenlang kon ze in het bad van de paarden 'plonzen'. Altijd kwam ze vragen of het mocht en op het woord PLONS! lag ze al in het bad. Maar ze kon zich ook prima vermaken in een modderpoel... Jack Russels Stuff en Muzby waren altijd de onderdanen, Spotje bleef iedereen de baas totdat ze doof werd en staar kreeg. De laatste jaren bracht ze haar tijd voornamelijk slapend door. Onze koukleum kwam de winter door met truitjes, jasjes etc. Maar Spot was een bikkel. Het lichaam was al lang op maar haar hart pompte fanatiek door. Ze verbeet zich door alle pijn en klaagde nooit. En zo was ze tot ze haar laatste adem uitblies; een bikkel, vechten om te leven.

Spotje ligt begraven naast Chicco en onze kat Izzy. Samen met haar balletje waar ze in de hondenhemel tot vervelends toe mee kan spelen. Ik hoop dat ze veel water hebben daar. Thermisch, lekker warm voor mijn kleine meisje. Geef Chicco en Izzy een dikke knuffel van me Spottekind!