Augustus 1998. We parkeren de auto om te kijken op het NK Westernrijden. Bij het uitstappen krijg ik nog een laatste waarschuwing: er wordt niets gekocht! We lopen naar de entree, voor ons loopt een vrouw met een Jack Russel. Plots zie ik een klein propje achter de Jack Russel aan hobbelen. 't is nog zo klein dat t niet eens in een rechte lijn kan lopen dus loopt ze schuin. Mijn hart maakt een sprongetje.
Van kleins af aan dook ik al op alle honden die ik tegenkwam en dat was nu net zo. We raken aan de praat en de vrouw meldt (verkoopstactiek..) dat het pupje te koop is. Ik ben direct geïnteresseerd. Er volgt een discussie over de zin en onzin van een pup tewijl we beiden full time werken maar ik heb overal een pasklaar antwoord op en oplossing voor. Helaas had ik niet genoeg geld bij en de vrouw nodigde ons uit om de volgende dag bij hun thuis naar de rest van de pups te komen kijken maar daar wilde ik niets van weten. Ik wilde DIT pupje!
1998 was de tijd nog van papieren checques. Het pupje moest 350 gulden kosten. Koortsachtig ging ik op zoek naar iemand die een cheque wilde verzilveren voor mij. Geluk bij een ongeluk trof ik de trainer van MsD en hij was zo vriendelijk mij verder te helpen. Een uur later zat ik in de wolken op de tribune met een pupje in mn jaszak. Het entingsboekje etc, alles was voorzien.
Spotje was mijn eerste hondje. Een kat zindelijk krijgen was piece of cake maar dit mormel was een ramp. Wat ik ook probeerde, ik kreeg t niet voor elkaar. Ik herinner me nog duidelijk het moment dat ik huilend op de vloer in de gang zat met een bibberend pupje op schoot. Beiden niet wetend wat te doen. Het kwam allemaal goed, alleen 's nachts bleef een probleem maar de bench bleek de oplossing. Spot ging van kleins af aan mee naar stal. Ze volgde me overal, ook tijdens de buitenritten. Soms liep ze parmantig voorop, dan weer achterop hier en daar snuffelend in de struiken. Als ze moe werd nam ik haar bij me in het zadel en bij extreme hitte reed ik naar een waterplas om haar daar weer af te laten koelen.
Spotje werd mijn hartsvriendin. Ze wist precies hoe ik me voelde en eiste mijn bed te delen als ik verdrietig was. Het was Spot die mij vertelde dat Lucas er aan kwam die avond, even later braken mijn vliezen. Bijzonder! Met de koop van het huis in Hechtel moest er ook een waakhond komen. Chicco, onze Cane Corso, werd als pup onder de hoede van Spot genomen die net schijnzwanger was geweest. Ze moederde wat af en was hem altijd de baas. Spot was niet alleen mijn hartsvriendin maar ook die van familie en vrienden. Haar pups stonden al jaren in bestelling dus het moest er ooit van komen. 5 kleine Spotjes heeft ze op de wereld gezet. Water en tennisballen waren haar favoriete tijdverdrijf. Urenlang kon ze in het bad van de paarden 'plonzen'. Altijd kwam ze vragen of het mocht en op het woord PLONS! lag ze al in het bad. Maar ze kon zich ook prima vermaken in een modderpoel... Jack Russels Stuff en Muzby waren altijd de onderdanen, Spotje bleef iedereen de baas totdat ze doof werd en staar kreeg. De laatste jaren bracht ze haar tijd voornamelijk slapend door. Onze koukleum kwam de winter door met truitjes, jasjes etc. Maar Spot was een bikkel. Het lichaam was al lang op maar haar hart pompte fanatiek door. Ze verbeet zich door alle pijn en klaagde nooit. En zo was ze tot ze haar laatste adem uitblies; een bikkel, vechten om te leven.
Spotje ligt begraven naast Chicco en onze kat Izzy. Samen met haar balletje waar ze in de hondenhemel tot vervelends toe mee kan spelen. Ik hoop dat ze veel water hebben daar. Thermisch, lekker warm voor mijn kleine meisje. Geef Chicco en Izzy een dikke knuffel van me Spottekind!
