Dooi

Ik denk dat iedereen (mens en dier) hier blij is met de stijgende temperaturen. Niet dat we niet van sneeuw houden, integendeel! Maar temperaturen boven het vriespunt overdag en eronder in de nacht geven toch wel een bijzonder vervelende ijsbaan als gevolg en die kunnen we missen als kiespijn!

Het was voor het eerst dit jaar dat de paarden aan huis niet de weides op konden. En dat nog wel met kerst. Het werd niet in dank afgenomen... een warme slobber als kerstdiner maakte de stemming weliswaar beter maar de dames en heer wilden vooral de wei op. Voor ons waren het halsbrekende toeren die we moesten uithalen om iedereen van natje en droogje te voorzien.

Al eerder waren de 1000 liter vaten water bevroren en moesten we met een kruiwagen en 80 liter ton het water naar de weides verderop in de straat brengen. Voor 6 paarden is dat al een hele klus op zich. Maar met de sneeuwval van vorige week konden we er met de kruiwagen niet meer doorkomen. Onze straat werd niet gepekeld en die was tot vanmorgen voorzien van een dikke laag sneeuw (later ijs). Etienne kwam op het magnifieke idee om een slee te gebruiken als vervoermiddel en waarempel, het werkte! Wandelaars moesten lachen om de slee bemand met een ton water maar het functioneerde prima!

Vanmorgen kwam het verlossende moment voor Lulu, Spirit, Paloma en Ravi om weer in de wei te kunnen dartelen en dat deden ze dan ook enthousiast. Het was natuurlijk niet leuk voor ze maar anderzijds is het fijn om te kunnen zeggen op 28 december van het jaar dat de paarden dit jaar slechts 2 dagen noodgedwongen in de paddocks moesten blijven. :)

Winterse plaatjes

Dreams are nothing unless...

Al jaren ben ik telkens smoorverliefd als ik een Welsh Corgi tegen het lijf loop. Wat zijn dat toch een leuke honden!

Vorig jaar tijdens het ETWHA EK maakte ik dikke vrienden met de Corgi die op het secretariaat zat. Ik dreigde hem te ontvreemden maar ja, dat gaat dan toch weer wat ver... In oktober eiste Minnie mijn aandacht op en viel ik als een blok voor haar charmes. Notabene een uur voordat ik haar ontmoette biechtte ik nietsvermoedend mijn voorliefde voor Corgi's aan Oscar op. Ondanks dat we meer dan voldoende honden hadden, zou ik graag 'ooit' nog een Corgi in ons gezin willen hebben. Minnie was beschikbaar voor adoptie en oei, oei, oei! Ze zat al in de auto om mee naar huis te gaan en Muzby had haar ook al goedgekeurd. Helaas mocht het niet zo zijn maar inmiddels was de wens zo hoog aangewakkerd dat deze omontkeerbaar was.

Elk vrij moment struinde ik internet af op zoek naar een Corgi. Niet noodzakelijk een pup, liever nog een wat ouder exemplaar die een goed thuis zocht en (heel belangrijk) in onze roedel honden zou passen. En zo trof ik Beer... een 3 jarige Cardigan reu op zoek naar meer aandacht en vooral een lekker buitenleven. Nou, dat treft!

Oscar heeft wel 10x moeten slikken voordat hij instemde. Gelukkig begrijpt hij mij als geen ander. Ik mag me gelukkig prijzen met zo'n partner en dat doe ik ook! Beer komt begin januari kennismaken en ik weet zeker dat hij zich hier prima thuis zal voelen!

Dreams are nothing, unless you go out to make them happen..

La Rhett haar eerste stapjes in de sneeuw...

Brrr lekker!

Het is eindelijk opgehouden met regenen! De paddocks en piste hebben de grootste moeite gehad om de enorme hoeveelheid water te verwerken. Het resultaat was één grote blubberbende en ravage. De paddock van de half broertjes Sam en Jazz stond 3/4 blank dus hebben we de hooiruif verplaatst naar een andere paddock en een pad afgezet zodat ze kunnen schuilen in de ene paddock en met droge voeten hooi eten in de andere paddock. Na een paar dagen droog weer te hebben begint alles er gelukkig weer beter uit te zien.

Met het drogere weer neemt ook de koude toe. Dit weekend was het heerlijk genieten in de buitenlucht en hebben we veel buiten gewerkt. En dat was ook hard nodig na de ravage die de regen had achter gelaten. Het zonnetje was ook erg aanlokkelijk en ik ben vanmiddag lekker met Ravi gaan werken. Wat een geweldig dier is het toch. Al is hij nog jong en onervaren, hij doet erg zijn best en leert snel. Zijn werklust maakt het grondwerk en rijden één groot feest. Binnenkort gaan we ons eerste buitenritje maken, ik ben benieuwd!

Komende week gaat het weer vriezen. Hopelijk wordt de winter iets minder koud dan afgelopen jaar. Met 2 nieuwe grondwaterputten zou het werk in ieder geval minder zwaar moeten worden dan met de handpomp waarmee 1,5 jaar lang 6 - 8 paarden van water mee zijn voorzien. Wij zijn er klaar voor!

Muizemeis

His Masters Voice is heard

'15 jarige Tennessee Walker ruin Eddie te koop' zo luidde de korte advertentie die ik ergens op internet aantrof. Eddie? Dat kon maar 1 paard zijn. Eddie is de enige nakomeling van de eerste Walker die ik ooit heb mogen berijden; Master genaamd. Is het alweer zo lang geleden? Ik weet dat Eddie een vos ruin is, braaf en knuffelig. Na zijn 3e jaar ben ik hem uit het oog verloren. Hoe zou het met hem gaan?

Ik neem contact op en hoor de situatie aan. De eigenaresse zoekt een goed thuis en wel op korte termijn. Daar weet ik wel raad mee. Eén telefoontje, een kennismaking en een trailerritje verder staat Eddie op zijn nieuwe weide samen met een rasgenootje. Het klikt wonderbaarlijk goed tussen Ed en Bud, in no time rennen en spelen ze door de wei alsof ze elkaar al jaren kennen.

Vandaag kwam Ed op bezoek met zijn nieuwe verzorger en hebben we ook kort onder zadel kennis gemaakt. Ed was precies zoals ik me hem herinnerde; een braaf dier, werkwillig en vol goede zin. Dit waren veel vliegen in één klap; Ed blij, Bud blij, Mark blij en ik blij. Dat belooft niets dan goeds!

Deze winter hebben ze alle tijd om te wennen aan elkaar en de omgeving. Ed kan geconditioneerd worden om komend voorjaar te gaan genieten van lange ritten door het prachtige Belgische landschap. Have fun!